حضرت علي اكبر (ع)، فرزند حسين بن علي بن ابيطالب(ع) و ليلي بنت ابي مرة بن عروة بن مسعود ثقفي در اوايل خلافت عثمان بن عفان، يازدهم شعبان سال 33 هجري قمري در مدينه به دنيا آمد و در سن 28 سالگي در كربلا به شهادت رسيد

از نظر وجاهت و زيبايي، ملاحت و دلربايي، شبيه ترين مردم به رسول خدا(ص) بود. همچنين داراي صورت و سيرتي جذاب و طبع بلند، منظره مليح، داراي ادب و تربيت بي نظير، و پيوسته با خضوع و خشوع و با صلابت و بزرگوار بود.

علي اكبر همچنين داراي صداي خوشي بود، به گونه اي كه گاهي كه اباعبداللّه الحسين(ع) براي صوت قرآن جدّ عزيزش دلتنگ مي شد، به علي مي فرمود: «علي جان! برايم قرآن بخوان تا از آن لذت و بهره برم.»

او در ويژگي هاي معنوي و فضايل علمي و اخلاقي، رشد جسمي و اجتماعي و كمالات روحي و مناقب نفساني و سجاياي ملكوتي در ميان تمام بني هاشم و ياران پدر بزرگوارش امام حسين بن علي(ع) كم نظير بود. اين روحيه قوي و صفات شايسته، چنان ابهت و عظمت به علي اكبر داده بود كه افزون بر دوستان، دشمنان اهل بيت نيز به برتري هايش اعتقاد و اعتماد داشتند و اعتراف مي كردند.

روزي معاويه از اطرافيانش پرسيد: چه كسي در اين زمان براي خلافت مسلمانان بر ديگران برتري دارد و براي حكمراني بر مردم از ديگران سزاوارتر است؟

اطرافيان متملق به ستايش خليفه پرداختند و او را لايق اين منصب معرفي كردند. ولي

معاويه گفت: نه چنين نيست؛ «اولي الناس بهذا الامرعلي بن الحسين بن علي، جدّه رسول اللّه و فيه شجاعة بني هاشم و سخاه بني اميه و رهو ثقيف»:

شايسته ترين افراد براي امر حكومت، علي اكبر فرزند حسين است كه جدّش رسول خداست و شجاعت بني هاشم، سخاوت بني اميه و زيبايي قبيله ثقيف را در خود جمع كرده است.

شجاعت و دلاوري علي اكبر و رزم آوري و بصيرت ديني و سياسي او، در سفر كربلا به ويژه در روز عاشورا تجلي كرد. از ميان خاندان هاشمي، نخستين كسي كه در كارزار كربلا به ميدان شتافت، علي اكبر بود. همچنين زماني كه امام حسين بن علي(ع) از منزلگاه «قصر بني مقاتل» گذشت و خوابي به او دست داد و پس از بيداري «انا لله و انا اليه راجعون» گفت و خداوند را حمد كرد. وقتي علي اكبر سبب اين حمد و استرجاع را پرسيد، حضرت فرمود: در خواب ديدم سواري مي گويد: اين كاروان به سوي مرگ مي رود. علي اكبر پرسيد: مگر ما بر حق نيستيم؟ امام فرمود: چرا. علي اكبر عرض كرد: فاننا اذن لا نبالي ان نموت محقين؛ پس باكي از مرگ در راه حق نداريم.

 آيا حضرت علي اكبر(ع) داراي خانواده و فرزنداني بوده است يا نه؟؟؟

با توجه به زيارتنامه هاي حضرت به نظر مي رسد كه ايشان نيز داراي اهل و عيال بوده اند.

زيارت نامه ايشان عبارت است از: صلي الله عليك و علي عترتك و اهل بيتك و آبائك و ابنائك. همچنين سفارش امام صادق(ع) به ابو حمزه ثمالي كه فرمود: چون به قبر حضرت رسيدي، ضع خدك علي القبر! و قل: صلي الله عليك يا ابا الحسن! كه با توجه به اين فراز، ايشان فرزندي به نام حسن داشته است.

به علاوه بنا بر برخي روايات، نظير روايت «احمد بن نصر بزنطي»، حضرت علي اكبر(ع)، ام ولد (كنيز) داشته است و از او صاحب فرزند بوده است.

هرچند برخي از علماي انساب تصريح كرده اند كه از آن بزرگوار اولادي نمانده و نسل امام حسين(ع) تنها از طريق امام چهارم حضرت سجاد(ع) ادامه پيدا كرده است.

موسسۀ تحقیقاتی حضرت ولی عصر(عج)

4.الْمَلْهُوفِ عَلَى قَتْلَى الطُّفُوف‏

ابوالقاسم رضی الدین سیّد علی بن طاووس متوفی664هجری قمری میباشد.سید بن طاووس در سخنی که امام برای آرام کردن خواهر،همسر و فرزندانش به آنان می‏فرماید،آورده است:

یا اُختَاه، یا اُم کُلثُوم وَ اَنتِ یا زَینَب وَ اَنتِ یا رُقَیّه وَ اَنتِ یا فاطِمَه و اَنتِ یا رُباب! اُنظُرنَ اِذا أنَا قُتِلتُ فَلا تَشقَقنَ عَلَیَّ جَیباً وَ لا تَخمُشنَ عَلَیَّ وَجهاً وَ لا تَقُلنَ عَلیَّ هِجراً

خواهرم ،ام کلثوم و تو ای زینب! تو ای رقیه و فاطمه و رباب! سخنم را در نظر دارید هنگامی که من کشته شدم،برای من گریبان چاک نزنید و صورت نخراشید و سخنی ناروا مگویید

الْمَلْهُوفِ عَلَى قَتْلَى الطُّفُوف‏،علي بن موسى بن جعفر بن محمد بن طاووس الحسيني،ص141

آیت الله العظمی خوئی میگوید:

علي بن موسى بن جعفر بن محمدابن أحمد بن محمد بن أحمد بن محمد بن محمد الطاوس العلوي الحسيني - رضي الدين قدس سره - من أجلاء هذه الطائفة و ثقاتها،جليل القدر عظيم المنزلة….. و

ادامه »

سومین سند اعتبار وجود نازنین حضرت رقیه(س)

3. لباب الأنساب والألقاب والأعقاب

نسب شناس معروف قرن ششم،ابن فُندُق بيهقى متوفی 565هجری قمری در لباب الأنساب در بيان فرزندانى كه از نسل امام حسین عليه السلام باقى مانده اند،مى نويسد:

ولَم يَبقَ مِن أولادِهِ إلّا زَينُ العابِدينَ عليه السلام ، وفاطِمَةُ وسُكَينَةُ ورُقَيَّةُ

از فرزندان امام حسين عليه السلام ، جز زين العابدين عليه السلام ، فاطمه ، سَكينه و رُقيّه ، باقى نماند.

لباب الأنساب والألقاب والأعقاب،أبي الحسن علي بن ابي القاسم بن زيد البيهقي،الشهير بابن فندق،ج1،ص355

ترجمه أبو الحسن بن أبي القاسم بن الحسين البيهقي‏

میرزا حسین نوری متوفی1320هجری قمری،در باب25،درباره ی وی میگوید:

ادامه »

یکی دیگر از اسناد وجود مقدسۀ حضرت رقیه:

2.اشعار سیف بن عمیره رحمه الله

سیف بن عَمیره کوفی از اصحاب امام صادق و امام کاظم علیهما السلام و از راویان برجسته و بزرگ شیعه است.سیف بن عمیره از راویان زیارت عاشورا معروفه ی امام حسین علیه السلام است.سیف بن عمیره، از جمله کسانی است که در مصائب اهل بیت علیهم السلام به خصوص حضرت سید الشهداء علیه السلام اشعاری جانسوز دارد. وی در اشعارش از گریه حضرت زینب و ام کلثوم و سکینه و رقیه همراه با ناله و آه و اندوه بر امام حسین یاد می کند.او در قصیده زیبایی که سروده است صراحتا به نام حضرت رقیه و بخشی از سرگذشت ایشان اشاره میکند :

وَ سَکِینَةُ عَنْهَا السَّکِینَتَهُ فَارَقِتْ*لمَاَّ ابْتَدَیَتْ بِفُرْقَةٍ وَ تَغَیَّرٍ

آرامش از سکینه جدا شد*چون که او از امام خود جدا گردید

وَ رُقيّةُ رِقَّ الْحَسودِ لِضُعْفِها*وَ غَدَاً لِيَعْذِرَهَا الَّذي لَمْ يَعْذَرُ

حضرت رقیه کسی بود که حسودان برای ضعف و ناتوانیش دل سوزاندند. این عده فردای قیامت مجبور به عذرخواهی از او میشوند هرچند که هیچ عذری برای آنها وجود ندارد

وَ لِاُمّ كُلـثـوم يَجِدْ جَدِيـدَهَـا*لَثْمٌ عَقِیبُ دُمُوعِهَا لَـمْ يُكَرِر

حضرت ام کلثوم نیز هر لحظه صورت اشک آلودش را با پارچه ای پاک میکند

لَمْ أَنْسِها وَ سُكَينَةَ وَ رُقَيَّةَ*يَبـْكيـنـَهُ بِـتـَحسُّــــرٍ و تَـزَفّــُرٍ

من هیچگاه ام کلثوم و سکینه و رقیه را فراموش نمیکنم که برای امام حسین با آه و ناله حسرت گریه میکردند

یَدْعُونَ أُمُّهُمُ الْبَتُولَةَ فَاطِمَا*دَعْوَی الْحَزِینِ الْوَالِهِ الْمُتَحَیِّرِ

آنها مادرشان حضرت فاطمه علیهاالسلام را با حال محزون و سرگردان و حیران صدا میزدند

و در آخر شعرش میگوید:

ادامه »

اساساً درباره ی حضرت رقیه سلام الله علیها چهار دیدگاه وجود دارد:

1. گروهی حضرت رقیه سلام الله علیها را تحریف تاریخ میدانند وداشتن دختری به نام رقیه را برای امام حسین علیه السلام منکر میشوند

2. گروهی حضرت رقیه سلام الله علیها را دختر یکی از اصحاب شهدای کربلاء میدانند

3. گروهی حضرت رقیه سلام الله علیها را دختر امام حسین علیه السلام میدانند،اما نام او را رقیّه نمیدانند

4. گروهی حضرت رقیه سلام الله علیها را با همین نام دختر امام حسین علیه السلام میدانند

در این نوشته اسنادی در اثبات صحبت  گروه چهارم آورده می شود که بدلیل طولانی شدن مطلب در چند مرتبه ارائه می گردد :

حضرت رقيه سلام الله عليها در منابع تاريخي

آنچه امروز درباره رقيه سلام الله عليها شهرت دارد و نقل مي شود اين است كه او از دختران امام حسين عليه السلام است.در كربلا همراه كاروان بوده و همراه قافله به شام مي رود. شبي در خرابه شام، خواب پدر را ديده و بهانه او را مي گيرد. به دستور يزيد رأس مطهر را درون طشتي گذاشته و براي او مي برند. اين دختر سه ساله، وقتي روپوش را كنار مي زند ابتدا با پدر نجوا مي كند و بعد با در آغوش كشيدن او، براي هميشه آرام مي شود.

اما آنچه در منابع فعلي وجود دارد به ترتيب قدمت زماني به شرح زير است:

ادامه »

در پي القاي شبهاتي  از سوي برخي افراد ناآگاه گاهاً مغرض درباره وجود مقدس حضرت رقيه بنت الحسين عليهما السلام، مراجع عظام تقليد و علماي بزرگ عصر ما تاكيد كردند تشكيك در اصل وجود مقدس حضرت رقيه عليهاالسلام،نه تنها ظلم به آن مظلومه و پدر بزرگوار ايشان، بلكه ظلم به اهل بيت عليهم السلام است.از اين رو بر آن شديم تا در اين مقاله ،نظرات بزرگان و مراجع عظام تقليد را درباره اين وجود نوراني از نظر بگذرانيم.

 حضرت آیت الله العظمی بروجردی رضوان الله علیه

پایگاه اطلاع رسانی ایشان،مینوسید:

بنابر نظر مشهور، تاريخنگارانِ معروف نام ده فرزند را براي امام حسين ـ عليهالسّلام ـ ذكر ميكنند كه شش تن آنها پسر و بقيه دختر ميباشند. دختران حضرت ـ عليهالسّلام ـ عبارت بودند از زينب، سكينه، فاطمه و رقيه

و همچنین پنج صفر را«شهادت حضرت رقيه دختر امام حسين (عليه السلام) در شام»میدانند

 حضرت آیت الله العظمی سید صادق روحانی

از ایشان سؤال کرده اند:

متأسفانه اخیراً برخی افراد نسبت به وجود مقدس حضرت رقیه بنت الحسین تردید كرده و شبهه پراكنی می كنند؛ برای روشن شدن افكار عمومی و رفع شبهه از جامعه پاسخ مستدل و مستندی در این خصوص مكتوب فرموده تا انشاالله در حد بضاعت اطلاع رسانی گردد.

جواب فرمودند:

ادامه »