در مكّه فردى يهودى بود كه به او يوسف مى ‏گفتند و چون ديد كه ستارگان افكنده مى ‏شوند و به حركت در آمده ‏اند، گفت: پيامبرى است كه امشب متولّد شده است و او همان است كه ما در كتابهاى خود خوانده ‏ايم كه چون متولّد شود- و او خاتم الانبياست- شياطين رجم شده و از آسمان محجوب شوند.

   چون صبح شد به مجلس قريش در آمد و گفت: اى قريشيان! آيا شما را دیشب مولودى بوده است؟

گفتند: خير،

گفت: به تورات سوگند كه خطا مى ‏كنيد او متولّد شده است و اگر اينجا به دنيا نيامده باشد در فلسطين زاده شده است و او افضل انبياى الهى است.

جمع قريش پراكنده شدند و چون به خانه‏ هاى خود رفتند هر مردى به خانواده خود سخنان يهودى را بازگو كرد.

گفتند: دیشب براى عبد اللَّه بن عبد المطّلب پسرى به دنيا آمده است و خبر آن را به يوسف يهودى دادند.

گفت: پيش از آنكه از شما بپرسم متولّد شده يا پس از آن؟

گفتند: پيش از آن،

گفت: آن كودك را به من نشان بدهيد.

بعد از آن به در خانه آمنه رفتند و گفتند: فرزندت را بيرون بياور تا يهودى در او بنگرد.

او را در قنداقه پيچيد وبيرون آورد و چون يهودى در چشمانش نگريست و شانه‏ اش را گشود و خال سياهى ميان دو كتفش ديد كه مويى چند بر آن روئيده است، بيهوش نقش بر زمين شد و قريش از كردار او تعجّب كردند و خنديدند.

گفت: اى قريشيان! آيا مى ‏خنديد؟ اين پيامبر شمشير است شما را هلاك خواهد ساخت، نبوّت براى هميشه از بنى اسرائيل برچيده شده است

    مردم پراكنده شدند و خبر يهودى را براى يك دگر بازگو مى ‏كردند …

با اندکی تصرف در چیدمان جملات از :کمال الدین، ترجمه پهلوان،ج1،ص375

أبان بن عثمان در حديث مرفوعى گويد:

هنگامى كه عبد اللَّه بن عبد المطّلب بالغ شد، عبد المطّلب او را به همسرى آمنه بنت وهب زهرى در آورد و چون با آمنه ازدواج كرد باردار شد.

و از [آمنه] روايت شده كه گفته است:

چون باردار شدم، آن را احساس نكردم و در دوران باردارى سنگينى حمل- كه بر زنان عارض مى ‏شود- بر من عارض نشد و در خواب ديدم كه كسى نزد من آمد و گفت: خير الانام در رحم تو است و چون هنگام وضع حمل فرا رسید آن كار بر من آسان شد تا آنكه او را به دنيا آوردم و او با دو دست و دو زانو خود را از زمين حفظ مى ‏كرد و شنيدم كه گوينده ‏اى مى‏ گفت: تو خير البشر را به دنيا آوردى او را در پناه واحد صمد از شرّ هر ستمكار حسودى نگاه‏دار.

ونیز روایت شده:

چون[حضرت] بر زمين فرود آمد با دو دست و دو زانو خود را از زمين‏ حفظ نمود و سرش را به طرف آسمان بلند كرد و پرتو درخشانى از من ساطع شد كه زمين تا آسمانى را روشن ساخت و شياطين را با ستارگان رجم كردند و از آسمان محجوب شدند و قريشيان شهابها و ستارگانى را ديدند كه فرود مى ‏آمدند، ترسيدند و گفتند: قيامت بر پا شده است و به نزد وليد بن مغيره گرد آمده و او را باخبر كردند. وليد شيخى كبير و با تجربه بود، گفت: به اين ستاره‏ هايى كه در صحرا و دريا راهنماى شما هستند بنگريد اگر آنها زايل شدند قيامت بر پا شده است و اگر آنها ثابتند، فرود شهابها به خاطر پيشامدى است.
شياطين هم آن را ديدند و به گرد ابليس گرد آمده و به او خبر دادند كه از آسمان محجوب شده و شهابها بر آنها افكنده مى ‏شود و او گفت: جستجو كنيد و ببينيد چه پيشامدى رخ داده است؟

   آنها در دنيا به جولان در آمدند و برگشتند و گفتند: چيزى نديديم.

گفت: من خود بايد تفحّص كنم و ما بين مشرق تا مغرب را درنورديد و چون به حرم رسيد ديد پر از فرشتگان است و چون خواست وارد حرم شود جبرئيل عليه السّلام بر او فرياد كشيد و گفت: اى ملعون! دور شو، آمد تا از جانب حراء در آيد كه آن نيز سدّى در برابر او شد. گفت: اى جبرئيل چه خبر است؟

گفت: اين پيامبرى است كه متولّد شده و او بهترين انبياست.

گفت: آيا در
او نصيبى دارم؟

گفت: خير،

گفت: آيا در امّتش نصيبى دارم؟

گفت: آرى،

گفت:بدان خشنودم.

کمال الدین وتمام النعمة، مرحوم صدوق(ره)، ترجمه پهلوان، ج1، ص375

اسباط بن سالم از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه فرمود:

هنگامى كه آثار وضع حمل در آمنه دختر وهب پديدار گشت و او را درد زاييدن پيامبر، گرفت فاطمه دختر اسد همسر ابو طالب نزد او آمد و همچنان با او بود تا وضع حمل كرد.

پس يكى از آنها به ديگرى گفت: آيا همان چيزى را مى ‏بينى كه من مى ‏بينم؟

او گفت: تو چه مى ‏بينى؟

گفت: نورى مى ‏بينم كه ميان شرق و غرب پرتو فشانده است. و در همين حال كه آنها سخن مى ‏گفتند ابو طالب بر ايشان وارد شد و گفت: شما را چه مى ‏شود از چه شگفت كرده ‏ايد؟
فاطمه از نورى كه ديده بود ابو طالب را آگاه كرد. و ابو طالب به او گفت: آيا به تو مژده ندهم؟

فاطمه گفت: آرى.

ابو طالب گفت: آگاه باش كه تو بزودى نوزادى خواهى زاييد كه جانشين اين نوزاد خواهد بود.

 بهشت كافى ، مرحوم کلینی،  ترجمه روضه كافى، ص350

   اعمال روز دوازدهم

سیدبن طاووس (ره) برای روز دوازدهم ربیع الاول نمازی را ذکر فرموده اند:

وجدناها في كتب أصحابنا من العجم فقال عن ربيع الأول ما هذا لفظه في الثاني عشر منه : يستحب أن تصلي فيه ركعتين في الأولى الحمد مرة و قل يا أيها الكافرون ثلاثا و في الثانية الحمد مرة و قل هو الله أحد ثلاثا

…مستحب است در روز دوازدهم ربیع الاول که دورکعت نماز بخوانی ، در رکعت اول یک حمد وسه مرتبه سورۀ کافرون ودر رکعت دوم یک حمد وسه مرتبه سورۀ توحید

(اقبال الاعمال،سیدبن طاووس، ج2، ص599)

اعمال روز هفدهم

روايت شده از ائمه معصومين سلام اللَّه عليهم اجمعين كه:

«هر كه روزه روز هفدهم‏ ربيع‏ الاول دارد بنويسد خدا از براى او ثواب روزه شصت سال و سنت است در اين روز صدقه و زيارت قبرهاى مشرفه‏»
 كاشف الأستار، محمد بن محمدشعيري،ترجمه جامع الأخبار، ص89

مرحوم میرزا جواد ملکی تبریزی رحمة الله علیه در کتاب المراقبات خود در مهمترین اعمال 17 ربیع الاول آورده است که:

•   توسل به حاميان معصوم آن روز و سپردن عقل و قلب و تمامى وجود خود بوسيلۀ آنان به خداوند متعال است، با اين هدف كه توفيق در بهره‌مندى از اين روز نصيب او گردد. و اگر انسان در توكل و تسليم خود راستگو باشد قطعا توفيق الهى را خواهد يافت.

• زيارت پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم بطور مفصل

• و زيارت امير المؤمنين عليه السّلام .

• نيز از كارهاى مهم روزه داشتن اين روز بخاطر شكرگزارى .

• و بجا آوردن دو ركعت نماز مى‌باشد كه در هر ركعت آن يك بار سوره «فاتحه» و ده بار سوره «قدر» و ده بار سوره «اخلاص» مى‌خواند. سپس در مكان نماز خود نشسته و دعايى را كه روايت شده مى‌خواند.

•  رعايت آداب عيد ميلاد پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و اظهار مراسم شرعى عيدهاى بزرگ است تا ديگران اين روز را به عنوان عيد بشناسند. و نيز بايد ديگران را با عمل خود به چيزهايى كه موافق با حقيقت عيد است عادت دهيم همان گونه كه شرع از ما خواسته نه آن‌گونه كه مخالف شرع است. زيرا عده‌اى نادان در اين روز به لهو و لعب و حتى به كارهاى حرام مى‌پردازند. خداوند هنگام عيد به همۀ نيكوكاران و بدكاران بار عام ميدهد تا در پيشگاه او حضور يافته، اظهار خضوع و خشوع نموده و مراسم بندگى را بجا آورند، و آمرزش گناهان، جوائز و نامه‌هاى سلطنت و پادشاهى بگيرند. بنابراين بايد با تمام توان خود را براى حضور در چنين مجلسى آراسته و آماده نمود. و چون هر مجلسى لباس مخصوص و آرايش متناسب با خود دارد، بايد خود را مانند اهل آن مجلس آماده و آراسته نماييم. لباس اهل اين مجلس، تقوى، تاجشان معارف الهى و نظافت آنان پاكيزگى قلب از بياد غير خدا بودن و عطرشان ذكر خدا و صلوات بر رسول خدا و آل پاك او مى‌باشد. 

• و از مهمترين اعمال مهم اين است كه روز خود را با سلام به حاميان و نگهبانان روز به پايان رسانده و به درگاه آنان جهت شفاعت و اصلاح حال تضرع نمايد. و اگر آن روز در نگهبانى پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نباشد، باز هم اعمال خود را به آن حضرت تسليم نمايد. زيرا او بر جانشينان معصوم خود مقدم است، ولى همراه با شرمسارى و خجالت از كوتاهى در اداى حق شكر نعمت و همراه با لطيف نمودن گفتار و الفاظ تضرع و ابتهال. زيرا اين كار اثر زيادى در رسيدن اعمال به آن حضرت صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و نازل شدن خير از معدن فضل خداوند دارد. سپس به نگهبان آن روز براى شفاعت خود به درگاه آن عزيز توجه كرده و از پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله و سلّم درخواست نما كه اعمال تو را به درگاه مقدس حضرت حق عرضه نموده و از خداوند بخواهد گناهان تو را بخشيده، آنها را تبديل به چند برابر خوبى نموده و آنگاه با رضايت از تو اعمالت را بپذيرد، كه خداى متعال هر چه بخواهد مى‌تواند انجام بدهد و ديگران نمى‌توانند. نيز از او بخواه در آينده توفيقات تو را براى كوشش در خدمت به خداى بزرگ و وفادارى به رسول والا مقام و آل بلند مرتبه او زياد نمايد. زيرا بحكم عقل وفاى به سادات و محبوبان خدا حقوق بزرگى را بر ما واجب مى‌نمايد و اگر بخواهيم به بزرگان خود و محبوبان خدا در زمان غيبت آنان وفادار بمانيم، بايد حقوق زيادى را ادا نماييم. (المراقبات،47-50)

 *** از تمامی دوستان الـــتـــمـــــــاس دعــــــا دارم***

عــــیــــــــــــــدتان مبــــــــــــــارک

   قول مشهور ميان علماء شيعه آن ست كه ولادت نبى مکرم اسلام صلی الله علیه واله هفدهم‏ ربيع‏ الاول است ولی در بین علمای کرام محمد بن يعقوب كلينى رحمة اللَّه علیه ذكر كرده است كه در دوازدهم ربيع الاول است چنانكه اهل سنت قائلند:

«پيغمبر (صلّى اللَّه عليه و آله) هنگام ظهر و به روايتى هنگام طلوع فجر روز جمعه دوازدهم ربيع الاول‏ عام الفيل، چهل سال پيش از بعثت متولد شد…»

(اصول کافی،شیخ کلینی،ترجمه مصطفوی،ج2،ص324)

مرحوم شیخ صدوق نیز در ضمن روایتی با یک تفاوت به این مورد اشاره کرده وآن اینکه روز ولادت را دوشنبه می داند نه پنج شنبه:

«…رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم در روز دوشنبه دوازدهم ربيع الاوّل عام الفيل به دنيا آمد….»

(کمال الدین وتمام النعمه،شیخ صدوق،ترجمه پهلوانی،ج1،ص375)

بسم الله الرحمن الرحیم

«وَإِذَا جَاءكَ الَّذِينَ يُؤْمِنُونَ بِآيَاتِنَا فَقُلْ سَلاَمٌ عَلَيْكُمْ…»(انعام/54)

   فرخنده میلاد فخر کائنات،خاتم الانبیاءوالمرسلین من الاولین والاخرین، حضرت ختمی مرتبت،ابا الزهــــراء(سلام الله علیها) مــحــمّــــــــد مصــطــفـــی صلی الله علیه و آله ، و سلاله پاک و مطهرش، رئیس مکتب، حضرت امام جعفر صادق علیه ‏السلام، وآغاز هفتۀ مبارک وحدت برهمۀ مسلمین جهان وشما میهمانان عزیز تبریک و تهنیت باد.

   از آنجا که مطالب پیرامون موضوع میلاد نبی مکرم اسلام(صلی الله علیه واله) مباحث بعضاً تکراری است ،لذا بنده سعی می کنم ضمن اشاره کوتاه به  برخی از همین موارد، به ارائۀ مطالبی بپردازم که فکر می کنم کمتر گفته می شود والبته با ارائۀ دلایل ومستندات. موضوعاتی از قبیل نظرات مفتیان وهابی در مورد جشن میلاد پیامبر اکرم(ص)، نظر علمای اهل سنت در این مورد و…

امیدوارم برای دوستان و پژوهشگران عزیز مفید فایده واقع شود.

محبّت فرموده، در ادامه همراهی کرده و نظرات شریف وارزشمند خود را ارسال بفرمایید.  بسیار ممنون