اسباط بن سالم از امام صادق عليه السّلام روايت كرده كه فرمود:

هنگامى كه آثار وضع حمل در آمنه دختر وهب پديدار گشت و او را درد زاييدن پيامبر، گرفت فاطمه دختر اسد همسر ابو طالب نزد او آمد و همچنان با او بود تا وضع حمل كرد.

پس يكى از آنها به ديگرى گفت: آيا همان چيزى را مى ‏بينى كه من مى ‏بينم؟

او گفت: تو چه مى ‏بينى؟

گفت: نورى مى ‏بينم كه ميان شرق و غرب پرتو فشانده است. و در همين حال كه آنها سخن مى ‏گفتند ابو طالب بر ايشان وارد شد و گفت: شما را چه مى ‏شود از چه شگفت كرده ‏ايد؟
فاطمه از نورى كه ديده بود ابو طالب را آگاه كرد. و ابو طالب به او گفت: آيا به تو مژده ندهم؟

فاطمه گفت: آرى.

ابو طالب گفت: آگاه باش كه تو بزودى نوزادى خواهى زاييد كه جانشين اين نوزاد خواهد بود.

 بهشت كافى ، مرحوم کلینی،  ترجمه روضه كافى، ص350