اگرچه دنيا گران بها شمرده می شود امّا پاداش خداوند، بلندپايه و گرامی تر است.
اگر بدن ها برای مرگ آفريده شده اند کشته شدن با شمشير در راه خدا، برتر است.
اگر روزی ها تقسيم و اندازه گيری شده اند بنا بر اين، حرص نورزيدن در کسب روزی، زيباتر است.
اگر نتيجه جمع کردن اموال در اين جهان، رها کردن آنهاست پس چرا انسان بر چيزی که رها می شود، بخل بورزد؟
بحار الأنوار: ج 44 ص 374 و ج 45 ص 49
راوی می گوید:
به ابو عبد اللَّه صادق علیه السلام گفتم: شب قدر كدام شب از شبهاى ماه رمضان است؟
ابو عبد اللَّه علیه السلام گفت: در شب بيست و يكم و يا شببيست و سوم پذيراى آن باش.
ونیز آمده است:از ابو جعفر باقر علیه السلام و يا ابو عبد اللَّه صادق علیه السلام پرسيدم:
شب قدر، با چه علامتى شناخته مى شود؟
آن سرور گفت: نشانه شب قدر آن است كه نسيم آن شب مطبوع و دلاويز مى شود: اگر فصل سرما باشد، سوز سرما به گرمى مى گرايد و اگر فصل گرما باشد، سوز گرما به سردى و خنكى مى گرايد، به حدّى كه مطبوع مى شود.
يك نفر پرسيد كه در شب قدر، چه مسائلى تقدير مى شود؟
آن سرور گفت: در شب قدر:
فرشتگان و دبيران تا آخرين آسمان فرود مى آيند
و مقدّرات سال آينده را ثبت مى كنند
و مصائبى كه بر مردم نازل مى شود، آمار مى كنند.
با وجود اين اجراى همه اين مقدّرات، متوقف بر خواست خداوند است:
آن چه را بخواهد مقدّم مى دارد
و آنچه را بخواهد مؤخر مى دارد.
برخى از نوشته ها را محو مى كند
و نوشته هاى ديگرى مى افزايد: منبع همه نوشته ها نزد او است.
[ونیز]ابو عبد اللَّه صادق (ع) گفت:
برآورد و آمار، در شب نوزدهم صورت مى گيرد،و در شب بيست و يكم به ثبت مى رسد
و در شب بيست و سوم إمضاء مى شود.
گزيده كافى ؛ ج3 ؛ ص193
از امام صادق (ع) فرمود: على (ع) را شيوه بود كه بسيار مى فرمود:
هيچ گاه تَيْمِى و عَدَوِى (ابو بكر و عمر) خدمت رسول خدا (ص) نبودند و آن حضرت انا انزلناه را با خشوع و گريه تلاوت مى كرد جز اينكه:
مى گفتند:براى اين سوره چه سخت دلت نازك است؟
رسول خدا (ص) مى فرمود: براى آن چيزى است كه به چشم خود ديده و به دل خود فهميده ام و براى آن است كه دل اين مرد (على ع) بعد از من خواهد دريافت،
مى گفتند: شما چه ديديد و او چه خواهد ديد؟
فرمود: روى خاك براى آنها نقش مى كرد «تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ فِيها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ»
فرمود: پيغمبر مى فرمود: پس از فرموده خداى عز و جل: «هر امرى» چيزى بجا مى ماند؟
مى گفتند: نه،
مى فرمود: مى دانيد به چه کسی هر امرى را نازل مى كنند؟
مى گفتند: يا رسول اللَّه به شما،
مى فرمود: آرى درست است.
مى فرمود: ولى آيا شب قدر بعد از من هست؟
مى گفتند:آرى،
فرمود: رسول خدا (ص) مى فرمود: آيا اين امر در آن شب نازل مى شود؟
مى گفتند: آرى،
مى فرمود: بر چه كسى؟
مىگفتند: ما نمى دانيم،
سر مرا در آغوش مى گرفت و مى فرمود: اگر نمى دانيد، بدانيد: آن كس بعد از من اين مرد است،
فرمود: به راستى، مطلب اين است كه آن دو نفر شب قدر را بعد از رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله مي شناختند، بواسطه هراس سختى كه در دل آنها مى افتاد.
أصول الكافي / ترجمه كمره اى ؛ ج2 ؛ ص265
على علیه السلام را از ليلة القدر پرسيدند که: مى بينم كه از ليلة القدر ياد كردى و فرود آمدن ملائكه و روح در آن شب؟
على علیه السلام فرمود: آرى به نزول ملائكه تنها اشارتى كردم، اگر هنوز هم در نيافته اى ظاهر مطلب را براى تو خواهم گفت، تا تو داناترين مردم بلاد خود به معنى ليلة القدر باشى.
آن مرد گفت: اگر چنين كنى مرا نعمتى فراوان بخشيده باشى.
على علیه السلام فرمود: خدا يكتاست و طاق را دوست دارد. خدا يكتاست و طاق را برگزيده است. و اين قاعده هفت را بر همه اشياء جارى ساخت.
خداى عزّ و جلّ فرمود:
«هفت آسمان بيافريد و همانند آنها زمين »
و گفت: «هفت آسمان طبقه طبقه بيافريد»
و گفت: «جهنم را هفت در است»
و گفت: «هفت سنبله سبز و هفت سنبله خشك»
و گفت: «هفت گاو فربه كه هفت گاو لاغر آنها را خورد»
و گفت «دانه اى كه هفت خوشه رويانيد »
و گفت: «سبع المثانى و قرآن بزرگ»
پس سخن من به يارانت برسان شايد خداوند در ميان آنها نجيبى قرار دهد كه سخن ما بشنود و دلش به محبت ما گرايد و برترى علم ما بداند و ما مثلها مى زنيم كه معنى آنها را جز كسانى كه به بركت ما علم آموخته اند در نمى يابند.
پرسنده گفت: بيان كن كه من شب قدر را در كدام شب سراغ گيرم؟
فرمود: در هفت هاى آخرى. به خدا سوگند اگر آخرين هفت را بشناسى اولين هفت را هم شناخته اى و اگر اولين آنها را شناخته باشى ليلة القدر را دريافته اى.
آن مرد گفت: نفهميدم كه چه مى گويى.
فرمود: خدا بر دلهاى قومى مهر نهاده است و در حق آنان گفته است كه «اگر آنها را به هدايت فراخوانى هرگز هدايت نمى شوند» و اما اگر فهم سخن بر تو دشوار است؛ پس بنگر:
چون بيست و سه شب از ماه رمضان رفت تو ليلة القدر را در شب بيست و چهارم بطلب. و آن هفتمين شب است و شناخت هفت كه هر كه به هفت دست يابد، همه دين را كامل كرده است و آنها براى بندگان رحمت اند و بر آنها عذاب. و آنها در رهايى هستند كه خداى تعالى گويد: «براى هر در از ايشان جزئى قسمت شده است » در هر در جزئى هلاك مى شوند و در نزد ولايت همه درهاست.
الغارات / ترجمه آيتى ؛ ص64
کتاب شریف صحیفۀ سجادیّه که ازافق قلب ملکوتی حضرت زین العابدین علیه السلام برعرصه گاه زندگی انسان ها طلوع کرده و ازدیر باز به عنوان «زبورآل محمد» شناخته می شود ودربردارندۀ پنجاه وچهار دعاست که هر کدام حاوی مسائل مختلف وعالی تربیتی در قلمرو فردی،خانواده واجتماع می باشد.
یکی از این دعاهای شریف دعای بسیار زیبا وپرمحتوای آن حضرت علیه السلام ، دعای سوم، در طلب رحمت برحاملان عرش وتمام فرشتگان مقرب است.
درقسمتی از این دعا آمده است:
«…فَصَلِّ عَلَیهِم وَ عَلَی الرَّوحانیّینَ مِنَ المَلائِکَتِکَ وَ اَهلّ الزُّلفَةّ عِندَک…»
…پس درود فرست بر ايشان و بر روحانيين از فرشتگانت، واهل منزلت وقرب در پیشگاهت… .
رَوحانيون بفتح راء فرشتگان رحمت هستند و نسبت آن به روح بمعنى رحمت است.
از حضرت علىّ ابن ابى طالب صلوات اللّه عليه رسيده كه فرمود:
در آسمان هفتم حظيرهاى است بنام حظيرة القدس «بهشت». در آن فرشتگانى هستند كه آنها را روحانيون ميگويند، چون شب قدر شود از پروردگار براى آمدن به دنيا اجازه مي طلبند، خداوند به آنها اجازه ميدهد،پس بر مسجدى نمي گذرند جز آنكه در آن نماز مي خوانند، و در راه با كسى رو برو نمي شوند جز آنكه براى او دعاء مي نمايند و از ايشان به او بركت و نيكى ميرسد.
منبع :الصحيفة السجادية ،على بن الحسين عليه السلام، ترجمه و شرح فيض الإسلام ؛ ص53
احمد بن حنبل از شعبهء بن حجاج نقل مي كند كه من رواياتي را از عبد الرحمن بن أبي ليلي در مورد علی[ع]شنيده ام كه اگر براي شما آن ها را نقل كنم، به خدا سوگند كه همه شما مي رقصيديد و هرگز آن ها را از من نخواهيد شنيد .
اگر علما خيانت نمي كردند و سخنان اميرمؤمنان عليه السلام را نقل مي كردند، تمام مردم رافضي مي شدند!!
احمد بن حنبل در ادامه مي گويد كه همين روايت را محمود بن غيلان براي من نقل كرده است كه شعبه گفته كه اگر آن ها را نقل كنم، همه شما رافضي خواهيد شد . ابو عبد الرحمن (عبد الله بن احمد بن حنبل) گفته: اين تعبير درست تر است.
.jpg)
استفاده از منابع موسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصرعج
“فَوَاللَّهِ إِنَّكَ لِعَلَى الْحَقِّ ، وَالْحَقُّ مَعَكَ”
«حاکم نیشابوری » در «مستدرک» می نویسد:
پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم به حضرت علی علیه السلام فرمودند: در پناه خدا و حمایت خدا به سفرت برو، که به خدا قسم هر آینه تو بر حقی و حق با تو است.
المستدرک علی الصحیحین ج3 ص 129
