وَ قُل لِّعِبَادِى يَقُولُواْ الَّتىِ هِىَ أَحْسَنُ إِنَّ الشَّيْطَنَ يَنزَغُ بَيْنهَُمْ إِنَّ الشَّيْطَنَ كاَنَ لِلْانسَانِ عَدُوًّا مُّبِينًا؛

و به بندگانم بگو: سخنى گويند كه نيكوتر است، چرا كه شيطان (با سخنان ناموزون) ميان آنان فتنه و فساد مى ‏كند. همانا شيطان همواره براى انسان، دشمنى آشكار بوده است‏(اسراء/53)

خداوند، آفريدگار بهترين‏هاست و از ما نيز بهترين‏ها را مى ‏خواهد بهترين عمل، «لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا» (هود/7) بهترين سخن «يَقُولُوا الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ» و بهترين حرفها را پيروى كردن. «فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ»(زمر/18)

در این آیۀ شریفه از ما می خواهد سخنی را بگوییم که نیکو باشد، نه هر کلامی . سخن خوب گفتن غیر از خوب سخن گفتن است. برخی سخن خوب، خوب می داننداما توانایی خوب گفتن را ندارند وبرعکس برخی افرادخوب سخن می گویند(که اغلب اینگونه است)ولی سخن خوب ونیکو نمی گویند. تنها بیان خوب دارند. کسی که می خواهد دیگران را دعوت به نیکی کند بایدهم سخنان نیکو بداند وهم خوب سخن گفتن را چرا که اینها لازم وملزوم یکدیگرندوسخن نیکو بدون بیان خوب بی تاثراست و بیان نیکو داشتن  بدون داشتن حرفهای خوب مثمر ثمر نیست.

«كلام احسن» شامل هر نوع سخن شايسته است، همچون: سلام، دعا، ارشاد، اظهار محبّت، امر به معروف و نهى از منكر، ذكر خدا، توبه و استغفار و امثال آن.

بنابراین در دعوت به كلام نيكو، بايد خود نيكو سخن بود. «يَقُولُوا الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ»

كلام و گفتار خوب، زمينه‏ ساز محبّت، و سخن‏ ناروا، زمينه‏ ساز انواع وسوسه‏ هاى شيطانى است. آرى سخن نيكو، زمينه‏ ى وسوسه را مى‏ زدايد.«يَقُولُوا الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِنَّ الشَّيْطانَ يَنْزَغُ» …

 لازمه‏ ى عبوديّت، خوش‏ گفتارى با ديگران است. «لِعِبادِي، يَقُولُوا الَّتِي هِيَ أَحْسَنُ»