موعظۀ اموات در شبهای جمعه ماه رمضان
كَانَ الْمَوْتَى يَأْتُونَ فِي كُلِّ جُمُعَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ؛ در هرجمعه از ماه رمضان مرده ها می آیند،
فَيَقِفُونَ وَ يُنَادِي كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ بِصَوْتٍ حَزِينٍ بَاكِياً؛ پس می ایستند و با صدایی محزون و با حالتی گریان(همچون انسان داغدار) چنین ندا می کنندکه:
يَا أَهْلَاهْ وَ يَا وَلَدَاهْ وَ يَا قَرَابَتَاهْ اعْطِفُوا عَلَيْنَا بِشَيْءٍ، يَرْحَمُكُمُ اللَّهُ؛ ای خانواده من!، ای فرزندان من!، ای نزدیکان من!، با یک چیزی(عملی،خیراتی، قرآنی) به ما عطوفت ومهربانی کنید تا خداوند به شما رحم نماید.
وَ اذْكُرُونَا وَ لَا تَنْسَوْنَا بِالدُّعَاءِ وَ ارْحَمُوا عَلَيْنَا وَ عَلَى غُرْبَتِنَا؛ ما را یاد کنید و از دعا فراموش نکنید ، برما و غربت ما رحم کنید،
فَإِنَّا قَدْ بَقِينَا فِي سِجْنٍ ضَيِّقٍ وَ غَمٍّ طَوِيلٍ وَ غَمٍّ وَ شِدَّةٍ؛ زیرا ما در زندانی تنگ و اندوهی طولانی، و در سختی وگرفتاری می باشیم،
فَارْحَمُونَا وَ لَا تَبْخَلُوا بِالدُّعَاءِ وَ الصَّدَقَةِ لَنَا؛ پس بر ما رحم کنید و از دعا و صدقه دادن برای ما کوتاهی نورزید،
لَعَلَّ اللَّهَ يَرْحَمُنَا قَبْلَ أَنْ تَكُونُوا مِثْلَنَا؛ شاید قبل از آن که مثل ما شوید ، خداوند بر ما رحم نماید،
فَوَا حَسْرَتَى قَدْ كُنَّا قَادِرِينَ مِثْلَمَا أَنْتُمْ قَادِرُونَ؛ ما حسرت بر گذشته می خوریم ، که ما نیز مثل شما توانا بودیم،
فَيَا عِبَادَ اللَّهِ اسْمَعُوا كَلَامَنَا وَ لَا تَنْسَوْنَا فَإِنَّكُمْ سَتَعْلَمُونَ غَدا؛ پس ای بندگان خدا ، به سخن ما گوش فرا داده و فراموش نکنیدکه فردا روزی شما نیز خواهیدفهمیدکه
فَإِنَّ الْفُضُولَ الَّتِي فِي أَيْدِيكُمْ كَانَتْ فِي أَيْدِينَا؛ چیزهای اضافی وغیر ضروری که در دست شماست ، قبلاً نیزدر دست ما بود
فَكُنَّا لَا نُنْفِقُ فِي طَاعَةِ اللَّهِ وَ مَنَعْنَا عَنِ الْحَقِّ؛ اما در راه طاعت خدا انفاق نکردیم، و از حقّ مانع شدیم(خمس وزکات وغیره)
فَصَارَ وَبَالًا عَلَيْنَا وَ مَنْفَعَتُهُ لِغَيْرِنَا؛ پس حالا همه وبال برماشد ومنفعت وسودآن به دیگران(پسر،دختر،داماد، شوهر زن، زن شوهرو…) رسید،
اعْطِفُوا عَلَيْنَا بِدِرْهَمٍ أَوْ رَغِيفٍ أَوْ بِكِسْرَةٍ؛ با درهمی، یا تکّه خمیر نانی، یا يك پاره از چيزی به ما توجّه و عطوفت ومهربانی کنید،
ثُمَّ يُنَادُونَ مَا أَسْرَعَ مَا تَبْكُونَ عَلَى أَنْفُسِكُمْ وَ لَا يَنْفَعُكُمْ؛ سپس ندا می کنندکه: بزودی بر خودتان خواهید گریست در حالی که برای شما فایده ای ندارد،
كَمَا نَحْنُ نَبْكِي وَ لَا يَنْفَعُنَا؛ همانطورکه ما گریه می کنیم، و برای ما فایده ای ندارد،
فَاجْتَهِدُوا قَبْلَ أَنْ تَكُونُوا مِثْلَنَا؛ پس قبل از اینکه مثل ما شوید ، (برای آخرت خود) تلاش کنید.
منبع:سفینة البحار، شیخ عباس قمی،جلد1، ص556؛ مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل، ج2، ص: 163.