اعوذ بالله من الشّیطان الرّجیم

«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ‏» سوره بقره آيه 183،

بر اساس این آيه كريمه، مؤمنين موظف شدند كه مانند ملتهاى پيشين از اين شام تا شام بعدى يكسره روزه‏ بگيرند. بعد از چند سال كه آيه كريمه «وَ كُلُوا وَ اشْرَبُوا حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكُمُ الْخَيْطُ الْأَبْيَضُ‏ …»بقره/187 نازل شد، خداوند عزّوجلّ اذن و رخصت داد كه از موقع افطار تا آخر شب هر چه مايل باشند بخورند و بياشامند و روزه را از سپيده‏ دم تا شام بعدى ادامه دهند، و چون بى ‏توجهى و بى ‏اعتنائى به رخصتهاى الهى نارواست، سنت بر اين قرار گرفت كه در سحر ماه رمضان سحرى تناول كنند و اگر مايل نباشند، لا اقل شربت آبى بنوشند.

در روایات نیز آمده است که:

به ابو عبد الله صادق علیه السلام گفتم: كسى كه مى‏ خواهد روزه بگيرد، بايد سحرى تناول كند؟ ابو عبد الله گفت: لازم نيست سحرى تناول كند. اما در ماه‏ رمضان‏ بهتر آن است كه سحرى تناول كند. ما اهل بيت دوست داريم كه سحرى ماه رمضان ترك نشود.
همچنین آمده است که:

به ابو عبد الله صادق علیه السلام گفتم: سحرى خوردن، يك تكليف الهى است؟ ابو عبد الله گفت: در ماه مبارك رمضان، فضيلت با سحرى خوردن است، گر چه با نوشيدن آب باشد، امّا در روزه ‏هاى مستحبى، هر كس مايل باشد، سحرى مى‏ خورد و هر كس مايل نباشد سحرى نمى‏ خورد.

گزيده كافى،محمدبن یعقوب کلینی، ج‏3، ص: 141