اكنون پدرش در جوار رحمت حق جای گرفته بود، هفت روز بود كه ناله فاطمه عليها السّلام آرام نمى ‏شد. هر روزى كه مى‏ گذشت گريه حضرت زهرا از روز گذشته بيشتر مى ‏شد، در ميان اهل زمين و اصحاب و خويشاوندان و دوستان كسى نبود كه حزن و غم و اندوه وى از بانوى من فاطمه زهرا شديدتر باشد. غم و غصه بانوى من همچنان زياد مى ‏شد و گريه ‏اش شدّت مى ‏گرفت.در روز هشتم فاطمه كليه غم و اندوه درونى خود را ظاهر كرد و به علّت كم طاقتى خارج شد و فرياد كشيد، گويا با دهان مبارك پيامبر سخن مى‏ گويد. حضرت فاطمه پس از فوت پدر بزرگوارش مدت بيست و هفت روز اين برنامه را انجام مى ‏داد، آنگاه مريض شد … .( زندگانى حضرت زهرا عليها السلام( ترجمه جلد 43 بحار الأنوار) ترجمه روحانى‏،ص609)

او به سختی بيمار شده بودو خوب می دانست كه اين بيماری مقدمه مرگ او است.

فاطمه علیها سلام فرمود: اى ابو الحسن! من امروز خواب ديدم كه پدر بزرگوارم در ميان قصرى ازجواهرات سفيد است، چون مرا ديد فرمود:«والله اني لاشد شوقا منك الي لقائك»دخترم! نزد من بيا، زيرا من مشتاق تو هستم.
گفتم: پدر جان! به خداوند سوگند كه من بيشتر شوق ملاقات تو را دارم.
پدر فرمود: تو امشب نزد من خواهى بود.
گفتار پدرم هميشه راست است و به وعده خود وفا خواهد كرد.(همان)

لحظات وداع پدر است. دختر چون ضعف غالب بر پدر را می بیند بغض به شدت گلویش را می فشارد واشک بر گونه هایش چون سیل روان جاری می گردد. پدر نیزدر حالی که با چشمان پراز اشک به چهرۀ بی مثال دخترمی نگرد … :

سليم بن قیس هلالی مى ‏گويد: از سلمان فارسى شنيدم كه مى ‏گفت:

در مرضى كه پيامبر صلى اللَّه عليه و آله از دنيا رفت نزد آن حضرت نشسته بودم. حضرت زهرا عليها السّلام وارد شد و چون حال ضعف پيامبر صلى اللَّه عليه و آله را ديد بغض گلويش را گرفت بطورى كه اشك بر گونه‏ هايش جارى شد.
پيامبر صلى اللَّه عليه و آله فرمود: دخترم، چرا گريه مى‏ كنى؟ عرض كرد: يا رسول اللَّه، بعد از تو بر خودم و بر فرزندانم از بى ‏اعتنائى مردم و تضييع حقّمان مى‏ ترسم.

آل محمد عليهم السّلام منتخبين خدا در زمين‏

پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در حالى كه چشمانش اشك آلود شده بود فرمود: اى فاطمه، مگر نمى ‏دانى ما اهل بيتى هستيم كه خداوند براى ما آخرت را بر دنيا ترجيح داده و فنا را بر همه خلقش حتمى نموده است.
خداوند تبارك و تعالى توجّهى به زمين نمود و مرا از ميان آنان انتخاب كرد و به پيامبرى برگزيد. سپس براى بار دوم توجّهى به زمين نمود و همسر تو را انتخاب كرد، و به من دستور داد تا تو را به ازدواج وى در آورم، و او را بعنوان برادر و وزير و وصىّ و جانشين خود در امّتم قرار دهم.
پس پدر تو بهترين انبياء و رسولان خداوند است، و شوهر تو بهترين اوصياء و وزيران است، و تو اوّل كسى از خاندان من هستى كه به من ملحق مى‏شوى.
سپس خداوند توجّه سومى به زمين كرد و تو را و يازده نفر از فرزندانت و فرزندان برادرم و شوهرت را كه از نسل تو هستند «1» انتخاب نمود.

معرفى دوازده امام عليهم السّلام‏

پس تو سيّده زنهاى اهل بهشت هستى، و دو پسرت حسن و حسين دو آقاى جوانان اهل بهشتند، و من و برادرم و يازده امام- كه جانشينان من تا روز قيامت هستند- همگى هدايت‏كننده و هدايت‏شده‏ايم.
اوّلين نفر از جانشينان پس از برادرم، حسن است و بعد از او حسين و سپس نه نفر از فرزندان حسين، كه در بهشت در يك منزل خواهند بود. منزلى از منزل من به خدا نزديك‏تر نيست ، و سپس منزل ابراهيم و آل ابراهيم است.

كرامت خداوند به حضرت زهرا عليها السّلام‏

دخترم، آيا نمى ‏دانى از جمله كرامت‏ هاى خداوند بر تو آن است كه تو را به ازدواج بهترين امتم و بهترين اهل بيتم در آورده است. او كه در قبول اسلام از همه پيشتر، در حلم و بردبارى از همه بالاتر، در علم از همه بيشتر، روحش از همه بزرگوارتر، زبانش راستگوتر، قلبش شجاعتر، دستش بخشنده‏تر، نسبت به دنيا از همه زاهدتر، و در كوشش و جديّت از همه شديدتر است.
حضرت زهرا عليها السلام از آنچه پدرش فرمود مسرور و خوشحال شد.

مشاهده در :کتاب اسرار ال محمد، ترجمه کتاب سلیم ،  سليم بن قيس هلالی- اسماعيل‏انصارى زنجانى خوئينى، ص202

بی شك  نقش محوري و تعيين كننده زنان در زندگی خانوادگی قابل انکار نیست، ادعای اینکه در جوامعی كه هنوز كانون خانواده به حيات گرمی می بخشد، زن نقش اول را ايفا می كند، گزافه نیست چراکه اوست كه روابط را تعيين می كند اوست كه خانواده را رهبری می كند، شكيبايی زنان است كه به مردان در مشكلات تحمل می دهد و اگر او فشاری بياورد، مرد زبون تن به هر ذلتی خواهد داد.هرچند مرد قيافه رياست می گيرد اما با دقتی همين قيافه هم با سياست زن است.

اگر روزی زنان به آنچه داشتند قانع می شدند، مردان چه عظمتی كسب می كردندوچه كانونهاي سردي كه باز عشق، گرمی بخش آن می شد.

حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیهابعنوان دختر محمد (صلی الله علیه واله) پيشواي مسلمانان، و همسر علي (علیه السلام) امام و مقتدا، و خود نيز به عنوان معصوم و حجت خدا، درزندگی بسیار قناعت پیشه بود. اوساده زیستی وقناعت را در منزل پدر تمرين كرد و تا زماني كه اوضاع اقتصادي مسلمانان سر و سامان نگرفته بود، در منزل علي (علیه السلام) با آن مأنوس شده بود. در روایات آمده است که:

روزي علی (ع) وارد خانه شد گفت: فاطمه! چيزي براي خوردن داري؟ گفت: به خدايي كه پدرم را به پيامبري برگزيد، هيچ چيز برايخوردن نيست، اگر چيزي هم بود تو را بر خود و بچه ها مقدم مي داشتم، علي (ع) گفت: فاطمه! چرا مرا خبر نمي كني تا برايتان چيزي تهيه كنم؟

فاطمه (س) گفت: «اني استحي من الله ان اُكلفك ما لا تقدر عليه: من از پيشگاه خداوند خجالت مي كشم كه تو را به كاري كه توان آن را نداري وادار كنم.» 

ينابيع الموده ج 2 ص 24، کشف الغمه ج 1 ص 469

بعد از رحلت پيامبر اکرم صلی الله عليه و آله، اتفاقات بسیار ناگواری در جامعه اسلامی به وقوع پيوست. غاصبان ولايت چندين هجوم به خانه حضرت زهرا (سلام الله عليها) آوردند و در هجوم آخر، حرمت خاندان وحی را به طور کامل زير پا گذاشتند و درب خانه را به آتش کشيدند و وارد خانه شدند. در اين ميان، حضرت صديقه طاهره (سلام الله عليها) نهايت رشادت و پايمردی را از خود نشان دادند و ابتدا آنها را نسبت به وصايای پيامبر صلی الله عليه و آله نسبت به اين خاندان ياد آور شدند؛ بعد از اينکه پندها و نصايح حضرت از سوی آنها با بی شرمی تمام زير پا گذاشته شد، ابتداء حضرت فاطمه زهرا (سلام الله عليها) ، مانع از ورود آنها به خانه شدند؛ علی رغم اين مجاهدت، آنها وارد خانه شدند؛ آنها قصد داشتند به زور امير المؤمنين را براي بيعت به مسجد ببرند، اما با مقامت و پايداري حضرت زهرا (سلام الله عليها) مواجه شدند و ايشان خود را حائل بين منافقين و امير المؤمنين (عليه السلام) قرار دادند و از ناحيه منافقين ضرباتی سنگينی بر ايشان وارد شد و سرانجام با شهادت خود در اين راه، قيمت دفاع از امام خود را پرداختند:

ثم إن أبا بكر بعث عمر بن الخطاب إِلى علي ومن معه ليخرجهم من بيت فاطمة رضي الله عنها، وقال: إِن أبوا عليك فقاتلهم. فأقبل عمر بشيء من نار على أن يضرم الدار، فلقيته فاطمة رضي الله عنها وقالت: إِلى أين يا ابن الخطاب؟ أجئت لتحرق دارنا؟ قال: نعم، أو تدخلوا فيما دخل فيه الأمة.
ابو بكر عمر را به نزد علی و کسانی که با او بودند، فرستاد تا ايشان را از خانه فاطمه بيرون آورد و گفت اگر ممانعت كردند پس با ايشان جنگ كن. پس عمر با مقداري آتش به سمت ايشان آمد تا خانه را به آتش بكشد. پس فاطمه (عليها السلام) او را ديد و گفت به كجا می روی ای فرزند خطاب.؟ آيا آمده اي كه خانه ما را به آتش بكشی؟ گفت آری مگر اينكه همان كاری را انجام دهيد كه مردم كردند.
المختصر في أخبار البشر، أبو الفداء عماد الدين إسماعيل بن علي بن محمود….ج1 ص156

بعد از این تهديدات،  جسارت های بعدی آغاز شد.  زمانی که منافقين داخل بيت وحی شدند و حضرت زهرا (سلام الله عليها) برای دفاع از امام خويش، وجود خود را سپر بلای امير المؤمنين کرد وجان شريفش را در راه امامت تقديم کرد وفرزند 6 ماهه او به شهادت رسيد.

قَد كَانَ قُنْفُذٌ لَعَنَهُ اللَّهُ ضَربَ فاطِمة ع بِالسَّوْطِ حِينَ حَالَت بَينَهُ وَ بَيْنَ زَوجِهَا وَ أَرسَلَ إِلَيهِ عُمَرُ إِنْ حَالَت بَينَكَ وَ بَينَهُ فَاطِمَةُ فَاضرِبهَا فَأَلجَأَهَا قُنْفذٌ لَعَنَهُ اللَّهُ إِلَى عِضادَةِ بَاب‏ بيتهَا وَ دَفَعهَا فَكَسَرَ ضِلْعهَا مِن جَنبِهَا فَأَلقَت جَنِيناً مِنْ بَطنِهَا فَلَم تَزَل صَاحِبَةَ فِرَاشٍ حَتَّى مَاتَت صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهَا مِن ذَلِكَ شَهِيدة
هنگامی كه فاطمه (سلام الله عليها) خود ميان شوهرش و قنفذ قرار داد ، قنفذ ـ كه خدا او را لعنت كند ـ او را با تازيانه زد ، عمر هم پيام فرستاد كه اگر فاطمه بين تو و او (علی (عليه السلام)) مانع شد او را بزن. قنفذ حضرت زهرا را به سمت چهارچوب در خانه اش كشاند و در را فشار داد طوری كه استخوانی از پهلويش شكست و جنين او كه درشكم در سقط شد وحضرت زهرا (سلام الله عليها) از بستر جدا نشد تا به خاطر آن از دنيا رفت.
هلالي، سليم بن قيس ، كتاب سليم بن قيس هلالي، ج‏2 ؛ ص588

شایسته است که هر شیعه ومحبّ آن حضرت، به تأسی از رفتار ومنش آن بانوی بی همتا ، با معرفت به امام زمانش خود وخانواده اش  هوای مولایش را داشته، همواره یک منتظر واقعی بماند و تا بی نهایت  به دفاع از ایشان بپردازد.   

یکی از مواردی که در منابع شيعه وسني به آن اشاره شده ،ساده زيستي، تعامل و سازش حضرت زهرا (سلام الله عليها) با ناملايمات وسختي هاي زندگي است.

حضرت امیرالمومنین علیه السلام در این مورد به مردی از قبیله بنی اسد چنین فرمودند:

آيا نمي‌خواهى از خودم و فاطمه (وضع زندگي) زهرا (سلام الله عليها) برايت حکايتي بيان کنم، فاطمه ( سلام الله عليها) عليها در خانه من بود، و به تنهائى آب از چاه مى ‏كشيد و بند مشك، سينه او را مجروح كرده بود و با آسياب گندم را آرد ميكرد به حدّى كه دستهايش تاول زده بود، و آنقدر خانه را جارو كرده بود، كه جامه‏ اش خاك آلود و كثيف شده بود، و آن قدر آتش در زير ديگ روشن كرده بود كه لباسهايش آلوده شده بود و از اين تلاشها آسيب زياد به او رسيده بود. روزى من به او گفتم: اگر نزد پدرت ميرفتى و از آن حضرت تقاضاى خدمتگارى ميكردى، تا حدّى مشقت اين كارها از تو برداشته شود، فاطمه (سلام الله عليها) نزد پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله رفت و ديد عده اي پيش آن حضرت نشسته و مشغول صحبت‏ هستند و خجالت كشيد كه درخواست خود رابيان كند و به منزل برگشت و رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله فهميد كه دخترش براى كارى آمده بوده است، ولى به خاطر خجالت برگشته است، فرداى آن روز در حالى كه ما هر دو در بستر استراحت بوديم، رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله به خانه ما آمد و از بيرون خانه فرمود: السّلام عليكم، ما به خاطر وضعيتي که داشتيم, پاسخ نداديم، بار ديگر آن پيامبر صلي الله عليه و آله ما را صدا فرمود: السّلام عليكم و ما همچنان پاسخ نداديم، بار سوّم فرمود: السّلام عليكم و اين بار ما ترسيديم كه اگر جواب ندهيم آن حضرت برگردند، زيرا كه عادتشان بود كه سه بار بيرون از خانه سلام ميکردند، اگر به آن حضرت پاسخ مى ‏دادند وارد مي شدند، و اگر صاحب خانه جواب نمي داد آن حضرت بازمى‏ گشت. بنابراين گفتيم عليک السلام اى رسول خدا (صلي الله عليه و آله) داخل شويد، و آن حضرت (صلي الله عليه و آله) داخل شد و در همان حالت كه ما بوديم بالاى سر ما نشست آنگاه فرمود: اى فاطمه، ديروز چه درخواستي داشتى كه نزد پدرت آمدى؟ فاطمه پاسخ نداد و من ترسيدم اگر جواب ايشان را ندهم برخيزد و برود پس سر خود را از ملافه بيرون آورده و عرض كردم: من شما را از آن با خبر مى ‏كنم اى رسول خدا (صلي الله عليه و آله) ، ماجرا چنين است كه دختر شما آنقدر آب از چاه كشيده كه آن روى سينه‏اش اثر گذاشته، و چندان آسياب گردانده كه دست هايش تاول زده‏ است و آن قدر خانه را جارو و نظافت كرده كه جامه‏ هايش غبار آلود شده است و چندان زير ديگ آتش روشن كرده كه لباسهايش دود آلود و سياه شده است و من باو گفتم: اگر نزد پدرت ميرفتى و از ايشان تقاضاى خادم مى‏ كردى بار اين مشقّت و رنج اين همه كار را از دوش تو بر داشته مي شد، رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله پس از شنيدن ماجرا و درخواست ما فرمود: آيا مى ‏خواهيد چيزى به شما بياموزم كه برايتان از خادم بهتر باشد؟ وقتي به رختخواب رفتيد، سى و چهار بار «اللَّه أكبر» بگوئيد و سى و سه بار «سبحان اللَّه» و سى و سه بار «الحمد للَّه» بگوئيد. در اين هنگام حضرت فاطمه (عليها السّلام) كه تا اين زمان ملحفه را روى سر خود كشيده بود سر خود را بيرون آورد و گفت: «رضيت عن اللَّه و عن رسوله، رضيت عن اللَّه و عن رسوله». (من از خدا و رسولش راضى شدم من از خدا و رسولش راضى شدم )
من لا يحضره الفقيه ، شيخ صدوق (ره)، ج 1، ص 320- 321 

لذا چه زیبا و شايسته است که اين خصلت اخلاقي به عنوان عامل ارزشمند در زندگي روزمره ما، مورد توجه قرار گيرد، چراکه الگوبرداري اقتضاء می کند، الگو گيرنده، اگر اعمالش با الگو، مطابقت کامل نداشت، حداقل، رفتار و افکارش با الگو، مشابهت و نزديکی داشته باشد و در جهت نزديک تر شدن به نقطه آرمانی ، تلاش کند.

__________________________________________________________

أن أمير المؤمنين (عليه السلام) قال لرجل من بني سعد : ألا أحدثك عني وعن فاطمة الزهراء أنها كانت عندي فاستقت بالقربة حتى أثر في صدرها ، وطحنت بالرحى حتى مجلت يداها ، وكسحت البيت حتى اغبرت ثيابها ، وأوقدت تحت القدر حتى دكنت ثيابها فأصابها من ذلك ضر شديد ، فقلت لها : لو أتيت أباك فسألته خادما يكفيك حر ما أنت فيه من هذا العمل ، فأتت النبي صلى الله عليه وآله فوجدت عنده حداثا فاستحيت فانصرفت ، فعلم صلى الله عليه وآله أنها قد جاءت لحاجة فغدا علينا ونحن في لحافنا فقال : السلام عليكم ، فسكتنا واستحيينا لمكاننا ، ثم قال : السلام عليكم فسكتنا ، ثم قال : السلام عليكم فخشينا إن لم نرد عليه أن ينصرف وقد كان يفعل ذلك فيسلم ثلاثا فإن أذن له وإلا انصرف ، فقلنا : وعليك السلام يا رسول الله أدخل ، فدخل وجلس عند رؤوسنا ثم قال : يا فاطمة ما كانت حاجتك أمس عند محمد ؟ فخشيت إن لم نجبه أن يقوم ، فأخرجت رأسي فقلت : أنا والله أخبرك يا رسول الله انها استقت بالقربة حتى أثر في صدرها ، وجرت بالرحى حتى مجلت يداها ، وكسحت البيت حتى اغبرت ثيابها ، وأوقدت تحت القدر حتى دكنت ثيابها فقلت لها : لو أتيت أباك فسألته خادما يكفيك حر ما أنت فيه من هذا العمل ، قال : أفلا أعلمكما ما هو خير لكما من الخادم ؟ إذا أخذتما منامكما (فكبرا أربعا وثلاثين تكبيرة ، وسبحا ثلاثا وثلاثين تسبيحة ، واحمدا ثلاثا، فأخرجت فاطمة عليها السلام رأسها وقالت : رضيت عن الله وعن رسوله رضيت عن الله وعن رسوله.

یکی از مواردی که در منابع شيعه وسني به آن اشاره شده ،ساده زيستي، تعامل و سازش حضرت زهرا (سلام الله عليها) با ناملايمات وسختي هاي زندگي است.

أن أمير المؤمنين (عليه السلام) قال لرجل من بني سعد : ألا أحدثك عني وعن فاطمة الزهراء أنها كانت عندي فاستقت بالقربة حتى أثر في صدرها ، وطحنت بالرحى حتى مجلت يداها ، وكسحت البيت حتى اغبرت ثيابها ، وأوقدت تحت القدر حتى دكنت ثيابها فأصابها من ذلك ضر شديد ، فقلت لها : لو أتيت أباك فسألته خادما يكفيك حر ما أنت فيه من هذا العمل ، فأتت النبي صلى الله عليه وآله فوجدت عنده حداثا فاستحيت فانصرفت ، فعلم صلى الله عليه وآله أنها قد جاءت لحاجة فغدا علينا ونحن في لحافنا فقال : السلام عليكم ، فسكتنا واستحيينا لمكاننا ، ثم قال : السلام عليكم فسكتنا ، ثم قال : السلام عليكم فخشينا إن لم نرد عليه أن ينصرف وقد كان يفعل ذلك فيسلم ثلاثا فإن أذن له وإلا انصرف ، فقلنا : وعليك السلام يا رسول الله أدخل ، فدخل وجلس عند رؤوسنا ثم قال : يا فاطمة ما كانت حاجتك أمس عند محمد ؟ فخشيت إن لم نجبه أن يقوم ، فأخرجت رأسي فقلت : أنا والله أخبرك يا رسول الله انها استقت بالقربة حتى أثر في صدرها ، وجرت بالرحى حتى مجلت يداها ، وكسحت البيت حتى اغبرت ثيابها ، وأوقدت تحت القدر حتى دكنت ثيابها فقلت لها : لو أتيت أباك فسألته خادما يكفيك حر ما أنت فيه من هذا العمل ، قال : أفلا أعلمكما ما هو خير لكما من الخادم ؟ إذا أخذتما منامكما (فكبرا أربعا وثلاثين تكبيرة ، وسبحا ثلاثا وثلاثين تسبيحة ، واحمدا ثلاثا، فأخرجت فاطمة عليها السلام رأسها وقالت : رضيت عن الله وعن رسوله رضيت عن الله وعن رسوله.

آيا نمي‌خواهى از خودم و فاطمه (وضع زندگي) زهرا (سلام الله عليها) برايت حکايتي بيان کنم، فاطمه ( سلام الله عليها) عليها در خانه من بود، و به تنهائى آب از چاه مى ‏كشيد و بند مشك، سينه او را مجروح كرده بود و با آسياب گندم را آرد ميكرد به حدّى كه دستهايش تاول زده بود، و آنقدر خانه را جارو كرده بود، كه جامه‏ اش خاك آلود و كثيف شده بود، و آن قدر آتش در زير ديگ روشن كرده بود كه لباسهايش آلوده شده بود و از اين تلاشها آسيب زياد به او رسيده بود. روزى من به او گفتم: اگر نزد پدرت ميرفتى و از آن حضرت تقاضاى خدمتگارى ميكردى، تا حدّى مشقت اين كارها از تو برداشته شود، فاطمه (سلام الله عليها) نزد پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله رفت و ديد عده اي پيش آن حضرت نشسته و مشغول صحبت‏ هستند و خجالت كشيد كه درخواست خود رابيان كند و به منزل برگشت و رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله فهميد كه دخترش براى كارى آمده بوده است، ولى به خاطر خجالت برگشته است، فرداى آن روز در حالى كه ما هر دو در بستر استراحت بوديم، رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله به خانه ما آمد و از بيرون خانه فرمود: السّلام عليكم، ما به خاطر وضعيتي که داشتيم, پاسخ نداديم، بار ديگر آن پيامبر صلي الله عليه و آله ما را صدا فرمود: السّلام عليكم و ما همچنان پاسخ نداديم، بار سوّم فرمود: السّلام عليكم و اين بار ما ترسيديم كه اگر جواب ندهيم آن حضرت برگردند، زيرا كه عادتشان بود كه سه بار بيرون از خانه سلام ميکردند، اگر به آن حضرت پاسخ مى ‏دادند وارد مي شدند، و اگر صاحب خانه جواب نمي داد آن حضرت بازمى‏ گشت. بنابراين گفتيم عليک السلام اى رسول خدا (صلي الله عليه و آله) داخل شويد، و آن حضرت (صلي الله عليه و آله) داخل شد و در همان حالت كه ما بوديم بالاى سر ما نشست آنگاه فرمود: اى فاطمه، ديروز چه درخواستي داشتى كه نزد پدرت آمدى؟ فاطمه پاسخ نداد و من ترسيدم اگر جواب ايشان را ندهم برخيزد و برود پس سر خود را از ملافه بيرون آورده و عرض كردم: من شما را از آن با خبر مى ‏كنم اى رسول خدا (صلي الله عليه و آله) ، ماجرا چنين است كه دختر شما آنقدر آب از چاه كشيده كه آن روى سينه‏اش اثر گذاشته، و چندان آسياب گردانده كه دست هايش تاول زده‏ است و آن قدر خانه را جارو و نظافت كرده كه جامه‏ هايش غبار آلود شده است و چندان زير ديگ آتش روشن كرده كه لباسهايش دود آلود و سياه شده است و من باو گفتم: اگر نزد پدرت ميرفتى و از ايشان تقاضاى خادم مى‏ كردى بار اين مشقّت و رنج اين همه كار را از دوش تو بر داشته مي شد، رسول خدا صلّى اللَّه عليه و آله پس از شنيدن ماجرا و درخواست ما فرمود: آيا مى ‏خواهيد چيزى به شما بياموزم كه برايتان از خادم بهتر باشد؟ وقتي به رختخواب رفتيد، سى و چهار بار «اللَّه أكبر» بگوئيد و سى و سه بار «سبحان اللَّه» و سى و سه بار «الحمد للَّه» بگوئيد. در اين هنگام حضرت فاطمه (عليها السّلام) كه تا اين زمان ملحفه را روى سر خود كشيده بود سر خود را بيرون آورد و گفت: «رضيت عن اللَّه و عن رسوله، رضيت عن اللَّه و عن رسوله». (من از خدا و رسولش راضى شدم من از خدا و رسولش راضى شدم )
من لا يحضره الفقيه ، الشيخ الصدوق ، ج 1، ص 320- 321 

لذا چه زیبا و شايسته است اين خصلت اخلاقي به عنوان عامل ارزشمند در زندگي روزمره ما، مورد توجه قرار گيرد؛ الگوبرداري اقتضاء مي کند، الگو گيرنده، اگر اعمالش با الگو، مطابقت کامل نداشت، حداقل، رفتار و افکارش با الگو، مشابهت و نزديکي داشته باشد و در جهت نزديک تر شدن به نقطه آرماني ، تلاش کند.