آصف بن برخيا وزير حضرت سليمان عليه السلام بود و داستانش در سورۀ نمل آمده كه خلاصۀ آن به شرح زير است:

«هنگامى كه ملكۀ سبأ تسليم حضرت سليمان شد و به سوى آن پيامبر خدا حركت كرد، آن حضرت خطاب به كارگزارانش، كه از جن و انس بودند، گفت: كدام يك از شما قادر است قبل از آن كه ملكۀ سبأ تسليم ما شود و در نزد ما حاضر گردد، تخت او را براى ما بياورد؟ يكى از جنّيان گفت: من آن را نزد تو مى‌آورم، ولى مدّت زمانى لازم است؛ پيش از اين كه اين جلسه شما به اتمام برسد! گوييا حضرت سليمان به اين امر راضى نشد و مى‌خواست اين كار زودتر انجام پذيرد و لهذا شخصى كه قسمتى از علم الكتاب در نزد او بود (آصف بن برخيا) و به وسيلۀ آن، كارهاى خارق‌العاده‌اى انجام مى‌داد گفت: پيش از آن كه چشم بر هم زنى، تخت ملكه سبأ را در نزد تو حاضر مى‌كنم، تا سليمان چشم باز كرد آن تخت را نزدش حاضر ديد! سليمان پس از اين كه به منظور خويش دست يافت به شكر خداوند پرداخت و همۀ اين نعمت‌ها را از خداوند دانست.»

آصف بن برخيا با اطّلاع بر قسمتى از علم الكتاب و اسم اعظم، قادر بر انجام چنين كارهاى خارق العاده و با عظمتى شد، حال با توجّه به اين كه حضرت على عليه السلام داراى تمام علم الكتاب بود و كلّ اسم اعظم را مى‌دانست، آيا قدرت او قابل مقايسه با آصف بن برخيا است؟ از اين بحث مى‌توان پلى به ولايت تكوينيّه ائمّۀ اطهار عليهم السلام زد؛ زيرا معناى علم تكوينى آن نيست كه نعوذ باللّه ما معتقد باشيم على عليه السلام خالق السماوات و الأرضين بود، بلكه معناى آن اين است كه آن بزرگواران به اذن پروردگار مى‌توانستند تصرّفاتى در عالم هستى داشته باشند، شبيه كارى كه آصف بن برخيا انجام داد. ***

آیات ولایت در قرآن، صفحه 324،آيات فضائل مخصوص حضرت على عليه السلام صفحه ٣٢٥