اميرالمؤمنين عليه السلام در روز عيد فطر ، پس از اقامه  نماز عيد، در جمع مردم به خطابه ايستاد و فرمود:

*… اي بندگان الهي، شما را به تقواي پروردگار سفارش مي‌کنم؛ (همان خدايي که) نعمتش به آخر نمي‌رسد و رحمتش پاياني ندارد، بندگانش از او بي‌نياز نمي‌گردند و تمامي اعمال، پاداش نعمتهايش را نمي‌دهد. (هم او) که (ما را) نسبت به تقوا تشويق نمود و درباره دنيا زهد آموخت، و از گناهان بر حذر داشت.

(پروردگاري که) به جاودانگي و بقا عزيز گشته و خلقش را با مرگ و نيستي کوچک ساخته است، در حاليکه، مرگ سرانجام مخلوقات و مسير روشن جهانيان است و بر پيشاني زنده‌ها نوشته شده است. مرگ را گريز فرار کننده‌ها درمانده نمي‌کند و چون فرارسيد، هواپرستان را اسير مي‌نمايد، هر لذتي را ويران مي‌سازد، تمامي نعمتها را نابود مي‌کند و تمامي خوشي‌ها را قطع مي‌نمايد.

و دنيا سرايي است که خداوند، فنا را براي آن نوشته و براي ساکنانش، خروج از آن را رقم زده، (اما) بيشتر مردم قصد ماندن در آنرا دارند و آباد ساختن آن را بزرگ مي‌پندارند، در حاليکه دنيا (چيز) خرم و شيريني است و براي آنکس که آن را مي‌خواهد، به سرعت مي‌گذرد و قلب آنکس که به آن مي‌نگرد را فريب مي‌دهد…

*پس  خدا رحمت خويش را شامل حالتان کند، به همراه بهترين چيزي که در اختيار داريد، از آن کوچ کنيد، و بيشتر از مقداري اندک، از آن چيزي نجوييد و بيش از حد کفاف از آن نخواهيد، به کم آن راضي باشيد و به آنچه افراد خوشگذران از آن بهره‌مند هستند، چشم مدوزيد.

*دنيا را سبک بشماريد و آنرا وطن خود قرار ندهيد، مبادا به انواع نعمتها و سرگرمي‌ها مشغول شويد، چرا که آنها باعث غفلت و فريب مي‌گردند.

همانا دنيا خود را به نشناختن زده (گويي که اصلا شما را نمي‌شناسد)، و پشت کرده، بار سفر بسته و خداحافظي نموده و آخرت (به سوي ما) کوچ مي‌کند، مي‌آيد، نزديک رسيده و اعلام ورود مي‌کند.

*آگاه باشيد که هنگام آماده شدن، امروز است و مسابقه، فرداي قيامت خواهد بود، خط پايان بهشت است و آنکه بدان نرسد در دوزخ خواهد بود.

آيا کسي نيست که از گناهان خويش پيش از رسيدن مرگش توبه کند؟

آيا کسي نيست پيش از آنکه روز بدبختي و نيازش فرا برسد، براي خويش کاري نمايد؟

خدا ما و شما را جزو کساني قرار دهد که از او مي‌ترسند و به ثوابش اميد دارند.

امروز، روزيست که خداوند آنرا براي شما عيد قرار داده و شما را شايسته آن نموده است، پس خدا را ياد کنيد تا شما را ياد نمايد و او را بخوانيد، تا شما را اجابت کند و فطريه خويش را بپردازيد، چرا که سنت پيامبرتان و فريضه‌اي واجب از جانب پروردگار شماست…

خداوند ما و شما را بوسيله تقوا حفظ کند و آخرت را برايمان بهتر از دنيا قرار دهد…» 

 شيخ صدوق، کتاب “من لايحضره الفقيه"، جلد 1، صفحات 517 – 515.