امام صادق علیه السلام  درمورد علت اینکه عده ای از برخی اعضاءمحروم اند اینگونه بیان می فرمایند:
اى مفضّل! در حال كسى كه از داشتن ديده محروم است، انديشه كن. بنگر كه چگونه در كارش نارسايى پديد مى‏ آيد. اين شخص قدمگاهش را نمى ‏شناسد، مقابلش را نمى ‏بيند، رنگها را از هم باز نمى ‏شناسد، زشت و زيبا را تفاوت نمى ‏دهد. اگر ناگاه بر گودالى مشرف شود آن را نمى ‏بيند، اگر دشمنى به او هجوم برد نمى‏ شناسدش. بدرستى توان كتابت و تجارت و صياغت (زرگرى، ريخته‏ گرى) ندارد. تا جايى كه اگر از ذهن و انديشه برخوردار نباشد همانند يك سنگ در حال سقوط است.
همچنين كسى كه نمى ‏شنود، نارسايى بسيار در كارش پديد مى ‏آيد. روح و لذت مخاطبه (گفت و شنود) و محاوره را از دست مى‏ دهد، از نغمه‏ هاى دلربا و الحان راحت افزا محروم است، براى مردم گفتگو با او بسيار دشوار و ملال‏آور مى ‏شود. مانند يك غايب و مرده بدرستى از اخبار مردم ديگر آگاه نمى ‏شود در حالى كه همه چيز را مشاهده مى ‏كند و زنده است.
امّا اگر عقل و انديشه نداشته باشد، به حيوان مى ‏ماند و چه بسا بسيارى از مصالح حيوانات را نداند و نتواند [؛ زيرا حيوانات از سر غريزه كارهاى شگفتى مى‏كنند].
آيا نمى‏ بينى كه چگونه براى انسان اعضا، عقل و ديگر ويژگيها آفريده شد تا با نبود و يا ناقص بودن آنها دشوارى در كارش رخ ندهد و آفرينش او تمام و كامل باشد. چرا چنين شد؟ آيا اين جز بيانگر خلقتى حكيمانه و عالمانه است؟
مفضّل مى ‏گويد: عرض كردم: پس از چه روى برخى از مردم شمارى از اين اعضا را ندارند و به خاطر آن در دشواريهايى كه فرموديد مى ‏افتند؟
فرمود: اين امر گاه براى آن است كه شخص مبتلا، تأديب شود و نيز ديگران از آن، درس عبرت بگيرند. چنان كه گاه پادشاهان مردم را به خاطر اين اهداف تأديب مى ‏كنند. بى ‏شك اين اعمال آنان، گاه پسنديده و تدبيرى نيكوست.
همچنين كسانى كه دچار اين بلاها مى ‏شوند اگر [بى ‏شكيب نباشند و] خداى را سپاس گويند و به درگاهش انابه كنند، پس از مرگ از پاداش عظيم و بسيار بهره‏ مند مى ‏گردند تا جايى كه اگر پس از مرگ اختيار داشته باشند چنين مى‏ خواهند كه بار ديگر در بلاها درافتند و از پاداش و اجر الهى سود ببرند.

شگفتيهاى آفرينش( ترجمه توحيد مفضل)  مفضل بن عمر- ميرزايى، نجف على‏،ص 57

قال رسول الله صلی الله علیه واله: «يأتی علی الناس زمان بطونهم آلهتهم و نساوهم قبلتهم و دنانريهم دينهم و شرفهم متاعهم…».

زمانــى خواهــد آمــد كــه خــداى مــردم شــكم آنهــا و قبلــه شــان زنانشـان و دينشـان درهـم و دينـار اسـت و عـزت بـه مـال دنيـا اسـت ايمـان، امـرى
تشــريفاتى و همــه، اســم اســلام را يــدك می كشــند.
و براى حفظ ظاهر، فقط قرآن را ياد می گيرند و مساجد زيبا می سازند… صحابــه بــا تعجــب پرســيدند: يــا رســولاهلل آيــا مــردم واقعــا بت پرســت
می شــوند؟ پيامبــرص فرمــود: بلــه: هــر درهمــى در ايــن زمــان يــك بــت اســت.

ودر وایتی دیگر فرمودند:«یأتی علی اُمتی زمان تکثرفیه الاراءوتتبّع فیه الأهواء ویتّخذالقرآن مزامیر…»
زمانــى بــر امــت مــن خواهــد آمــد كــه رأى هــا بســيار می شــود و از خواهشــهاى نفســانى پيــروى می كننــد و قــرآن را بــا ســرود و ترانــه و آواز غنــا مى خواننــد وقرائــت قــرآن موجــب تــرس آنهــا نمى شــود(در آنهــا اثــر نمى كنــد) و خداونــد بــه قرائــت آنهــا از قــرآن اجــرى نمى دهــد بلكــه آنهــا را لعنــت مى كنــد…
مــردم از شــنيدن آواز و آهنگهــاى خــوش بــه نشــاط مى آينــد و حــاوت وشــيرينى قرائــت قــرآن را نمى چشــند…
مردم گرفتار فتنه و هرج ومرج و قتل و آشوب مى شوند و …
زنهــا مجلسهايــى برپــا مى كننــد و دســته بنديهــاى (حزبــى و سياســى) زيــادمى شــود تــا ايــن انــدازه كــه زن در مجالــس ماننــد مــردان ســخنرانى مى كنــد واجتماعاتشــان بــراى لهــو و لعــب اســت نــه بــراى رضــاى خــدا…
پـس وقتـى كـه آنهـا را ديديـد (آن زمـان را درك كرديـد) بـا آنهـا قطـع رابطـه كنيــد و بــراى رضــاى خــدا از آنــان پرهيــز كنيــد زيــرا كــه ايشــان جنــگ كننــدگان بـا خـدا و پيغمبراننـد و خـدا و رسـول او از آنهـا بيزارنـد.
«فانهمحرب الله ولرسوله و الله و رسوله منهم برى» 

منبع:کتاب «زبورنور»هزارویک نکته از زندگانی امام مهدی (عج) ، محمدرضا رمزی اوحدی

نمونه ای از روايات اهل سنت درباره حضرت مهدي (عج ) 

• رسول اللّه (ص ) فرمود : اگر يك روز از عمر جهان بيشتر نماند باشد خدای متعال آن روز را چنان طـولانـی خواهد كرد تا مردی از اهل بيت من و همنام من به حكومت برسد وزمين را پر از عدل و داد كند , چنانچه پر از ظلم و جور شده است . ( صحيح ترمذی , ج 2 , ص 46 ) , ( صحيح ابی داود , ج 2 , ص 207 ) , ( مسند احمد بن حنبل , ج 1 , ص 378 ) و ( ينابيع الموده , ص 49 , ص 280 , ص 440 و ص 186 ) .

•  از ام سلمه نقل كرده اند كه رسول اللّه (ص ) فرمود : مهدی از عترت من و از فرزندان فاطمه است ( اسـعاف الراغبين , ص 134 )
• از ابن عباس نقل كرده اند كه رسول اللّه (ص ) فرمود : همانا علی امام امـت بـعـد ازمـن اسـت و از فرزندان او قائم منتظر می باشد و هنگامی كه ظهور كند زمين را پر ازعدل و داد می سازد , چنانكه پر از ظلم و جور شده است ( ينابيع الموده , ص 494 )

 و…

• اى مفضّل! از منافع گريه كودكان نيز آگاه باش، بدان كه در مغز كودكان رطوبتى است كه اگر در آن بماند بيماريها و نارساييهاى سخت و ناگوار به او رساند؛ مانند نابينايى و جز آن. گريه آن رطوبت را از سر كودكان سرازير و بيرون می ‏كند و بدين وسيله سلامتى تن و درستى ديده ايشان را فراهم می ‏آورد. پدر و مادر از اين راز آگاه نيستند و مانع آن می ‏شوند كه كودك از گريه‏اش سود ببرد.

اينان همواره در سختى می ‏افتند و مى‏كوشند كه او را ساكت كنند و با فراهم كردن خواسته ‏هايش از گريه بازش دارند، ولى نمی ‏دانند كه گريه كردن به سود اوست و سرانجام نيكى پيدا می ‏كند.
بدين ترتيب چه بسا كه در اشيا، منافعى نهفته باشد كه معتقدان به اهمال و بی ‏تدبيرى در كار عالم از آن غافل‏اند و اگر می ‏دانستند، هيچ گاه نمىی گفتند كه فلان چيز بی ‏ثمر است؛ زيرا آنان از اسباب و علل آگاه نيستند. براستى هر چه را كه منكران نمی ‏دانند عارفان می ‏بينند. چه بسيار است چيزهايى كه دانش اندك آفريدگان از آن كوتاه و خالق آفرينش با دانش بی ‏پايانش از آن آگاه است.
قداستش عظيم و كلمه ‏اش والاست.

• و اما آبى كه از دهان كودكان سرازير می ‏شود و خارج می ‏گردد، رطوبتى است كه اگر در بدنهايشان بماند، آثار وخيمى برجاى می ‏گذارد. چنان كه دانى گاه كه رطوبت بدن چيره می ‏شود [و بر ديگر عناصر، غلبه می ‏كند] شخص، دچار كودنى، ديوانگى، كم عقلى، فلج و لقوه و جز آن می ‏گردد.

خداوند جلّ و علا تدبير چنان نمود كه اين رطوبت در دوران كودكى از دهانشان بيرون رود و در بزرگى از سلامت تن برخوردار گردند. بدين ترتيب، پروردگار به خاطر نادانى آفريدگان بر آنان منت نهاد و تفضل نمود. اگر اينان از داده ‏ها و نعمتهاى بی ‏شمار او آگاه بودند، هيچ گاه در معصيتى و لغزش از فرمانش فرو نمی ‏افتادند. پاك و منزه خدايى كه چه بزرگ است نعمتهاى او بر مستحقان و ديگر آفريدگان! و چه والاتر است از آنچه باطل‏گرايان می ‏پندارند.

شگفتیهای آفرینش(ترجمه توحیدمفضل)

اگر نوزاد، فهيم و عاقل به دنيا می ‏آمد، وقت تولد جهان هستى را انكار می ‏كرد و هنگامى كه با حيوانات، پرندگان و ديگر موجودات غريب روبرو می ‏گشت و هر ساعت و هر روز پاره ‏اى از اشكال مختلف و شگفت عالم را كه از پيش نديده بود می ‏ديد، هر آينه عقل و انديشه‏ اش سرگشته و گمراه می ‏گشت.
بدان كه اگر عاقلى را به اسيرى از سرزمينى به سرزمين ديگر ببرند [از ديدن شگفتيهاى نامأنوس‏] همواره واله و سرگشته است و بخلاف كودكى كه در كودكى اسير شود بسرعت، زبان و آداب [آن سرزمين جديد] را فرا نمی ‏گيرد.
نيز اگر نوزاد، دانا و هوشمند پاى در جهان می ‏نهاد از اينكه [آنقدر ناتوان است كه توان راه رفتن ندارد و ناچار] بايد ديگران بر دوشش گيرند، شيرش بنوشانند، در جامه‏ اش بپيچند و در گاهواره اش بخوابانند، سخت احساس خوارى و پستى می ‏كرد از سوى ديگر او به خاطر ظرافت و طراوت و رطوبت بدن، هيچ گاه از اين امور بی ‏نياز نيست [در نتيجه چه بسا در هلاكت می ‏افتاد و يا رشد روحى وبدنى مناسب نمی ‏كرد.] همچنين در چنين حالى آن شيرينى، دلبندى و محبوبيت كودكان را نداشت؛ از اين رو آنان در حالى به دنيا مى‏آيند كه از كار جهان و جهانيان غافلند.
اينان با ذهن ضعيف و شناخت اندك و ناقص خود با همه چيز روبرو می ‏شوند، امّا اندك اندك و گام به گام و در حالتهاى گوناگون بر شناخت و آگاهى آنان افزوده می ‏شود. كودك، پيوسته چنين كسب شناخت می ‏كند تا آنكه از مرحله حيرت و سرگشتگى و تأمل، پاى فراتر می ‏نهد و با كمك عقل و انديشه، قدم در وادى تصرف و تدبير و چاره انديشى معاش و … می ‏گذارد، از حوادث، پند می ‏گيرد، اطاعت می ‏كند و يا در اشتباه و فراموشى و غفلت گناه سقوط می ‏كند.
حكمتهاى فراوان ديگرى نيز در پس اين امر نهفته است؛ از جمله:
اگر كودك در گاه تولد، عقلى كامل داشت و مستقل و خودكفا می ‏بود، شيرينى فرزند دارى از ميان می ‏رفت. پدر و مادر به مصالحى كه در تربيت كودك نهفته است نمی ‏رسيدند؛ در نتيجه، تربيت، سرپرستى و رحم و شفقت بر آنان هنگام پيرى بر فرزند لازم نبود. [زيرا پدر و مادر در قبال او زحمتى نكشيده‏ اند كه او در سنّ كهنسالى و نياز، به آنان برسد. او از آغاز، مستقل و بى‏نياز از والدين بوده است‏].
همچنين با اين فرض، در ميان فرزندان و والدين هيچ پيوند و الفتى حاكم نبود؛ زيرا كودكان از تربيت و سرپرستى پدران بی ‏نياز بودند و از زمان تولد از پدران خويش جدا می ‏گشتند. او نيز پس از آن، پدر و مادرش را [و خواهر و برادرش را] نمی ‏شناخت و اين عدم شناخت باعث می ‏شد كه بر سر راه ازدواج با مادر و خواهر و ديگر محارم مانعى پديد نيايد.
و كمترين مفسده- و بلكه شنيعترين و قبيحترين زشتى- هنگامى است كه چنين طفل هوشمندى، در هنگام تولد بر چيزى نظر افكند كه رخصت اين عمل را از او ستانده‏ اند و سزاوار نيست كه چنين كند.
آيا نمی ‏بينى كه چگونه هر چيز آفرينش در جاى مناسب خود استوار گشته و در ريز و درشت اجزاى هستى، اندك خلل و ناصوابى پيدا نيست

منبع:شگفتيهاى آفرينش( ترجمه توحيد مفضل)

امام سجاد علیه السلام فرمودند: هر روز به هشت نفر كه طلبكار از ما هستند بايد جواب بدهيم :

   شخصی از امام سجاد (ع) پرسيد: يابن رسول الله چگونه صبح كرديد؟ امام (ع) فرمود: صبح كردم در حالی كه مورد مطالبة هشت كس بودم:

•  خدای متعال از من واجبات را می خواهد و
•   پيامبر از من اجرای سنتش را مي طلبد.
•  اعضای خانواده از من خوراك روزانه می خواهند.
•  هوای نفس مطالبه شهوت دارد.
• شيطان پيروی از خود را می خواهد
• و دو فرشته نگهبان اخلاص در عمل را .
•  و ملك الملك روح مرا. 
•  و قبر پيكر مرا می طلبند و من در ميان اين خصلتهای مطلوب به سر مي برم.

منبع :تحليلي از زندگاني امام سحاد (ع)  باقر شريف قرشي، ج 2، ص90