چون أمير المؤمنين عليه السّلام خواست آن حضرت (ص) را غسل دهد فضل بن عباس را طلبيد، و به او دستور داد براى غسل دادن، آب به دست آن حضرت (ص) بدهد، و خود چشمان مبارك را بست پس پيراهن رسول خدا (ص) را از نزد گريبان تا ناف پاره كرد و شروع به كار غسل و حنوط و كفن شده، و فضل به دستش آب مى ‏داد و به اين كار به او كمك ميداد،

   چون از كار غسل و حنوط و كفن فارغ شد پيش ايستاده بر آن حضرت نماز خواند و هيچ كس را در نماز با خود شريك نساخت، و مسلمانان در مسجد گرد آمده بودند و در اينكه آيا چه كسى در نماز بر آن حضرت پيش بايستد و امامت كند، و آيا كجا دفن شود گفتگو ميكردند كه أمير المؤمنين عليه السّلام بيرون آمده به آنان فرمود: همانا رسول خدا (ص) در زندگى و پس از مرگ امام وپيشواى ما است، پس دسته دسته برويد و بدون امام بر او نماز بخوانيد و بيرون آئيد، و همانا خداوند جان هيچ پيغمبرى را در جايى نگيرد جز اينكه همان جا را براى دفن او پسنديده است و من آن حضرت را در همان حجره ‏اى كه از دنيا رفته است دفن خواهم كرد،

پس آن مردم تسليم اين دستور شده و بدان خوشنود شدند…

ارشاد،ج1،ص177