در منابع، مطالب بسياری درباره اعتقاد به مهدی غايب، از ديدگاه فرقه قرمطيان آمده است. ثابت بن سنان در شرح ابتدای كار قرمطيان و حمدان بن قرمط می نويسد: در سال ۲۶۷ه در ابتدا اعتقاد به مهدويت «احمد بن محمد بن حنفيه» داشتند، چنان كه از نامه‌ای از قول فرج بن عثمان نقل شده كه او خود را داعی مسيح دانسته و او عيسی و كلمه و مهدی و او احمد بن محمد بن حنفيه و جبرئيل است. در ادامه نامه از شيوه اذان گفتن آنان سخن رانده است كه در هر نماز، مؤذن پس از ذكر نام خداوند و شهادت بر اين كه نوح، ابراهيم، موسی، عيسی (ع) و محمد (ص) پيامبر خدايند، می گويند: «اشهد ان احمد بن محمد بن حنفيه رسول الله» و در واقع اين فرد را هم‌ طراز با پيامبر می شمردند. در ادامه اين نامه، به ساير مسايل اعتقادی آنان اشاره شده است كه از نظر بقيه مسلمانان كفر و الحاد شمرده می شود.

مهدویت ازدیدگاه اسماعیلیان وقرمطیان،علی رضا روحى ميرآبادى