فلسفه علامت كه در جلوی دستهء زنجيرزنی و سينه زنی حركت می دهند چيست ؟

علامت به معنای نشانه است و از ابزار و وسايل عزاداری حضرت امام حسين (علیه السلام) است .
اين ابزار نام علم و علامت خاصی است كه هر هيأت و دسته ای برای خود دارد كه آن را از دسته های ديگرمتمايز می سازد. از شعارهای عزاداران عرب های عراقی است .

از اين نوع شعارها فهميده می شود هيأت ها با حمل علامت و علم می خواهند بگويند: ما نمی گذاريم پرچم خونين كربلا كه بر دستان حضرت ابی الفضل العباس بوده , به زمين بيفتد و پايمال گردد.

گرچه سردار عَلَم, در خون نشست

دست هايت روي رايت مانده است 

جواد محدثی , فرهنگ عاشورا, ص 319ـ 321

از ميان شهدای کربلا، تنها در كتب شيعه و اهل سنت،‌ زهير بن قين، عثماني معرفي شده است.

ايشان پس از اين كه با امام حسين عليه السلام در ميان راه مكه به كربلا ملاقات داشتند، زندگي خودش را رها كرد و به امام پيوست.

بلاذري در كتاب انساب الاشراف، در باره زهير مي‌نويسد:
«قالوا: وكان زهير بن القين البجلي بمكة، وكان عثمانياً»
«گفته اند: زهير بن قين بجلي در مكه بود و عثماني بود.»
البلاذري، أحمد بن يحيي بن جابر _متوفاى279 ق_، أنساب الأشراف، ج 1، ص 413، طبق برنامه الجامع الكبير.

اما بر اساس شواهد تاريخي، زهير بعد از اين كه به امام حسين عليه السلام پيوست، از قيد «عثماني بودن» رها و شيعه‌اي آن حضرت شد و با همين عقيده در ركابش جنگيد تا به شهادت رسيد.
بلاذري گفتگوي زهير را با عزره بن قيس، (يكي از افراد لشكر عمر بن سعد كه براي امام حسين عليه السلام نامه نيز نوشته بود)، نقل كرده و زهير در خطاب به او تصريح مي‌كند، كه من حسيني شده ام و حسين را ياري مي‌كنم:

ادامه »

برخی گفته اند که تمام شهداي کربلا شيعه نبودند؛ بلكه عثماني ها نيز در ميان آنها وجود داشته اند، مثل زهير بن قين، حر بن يزيد، يزيد بن زياد بن مُهاصر کِندي، سعد بن حارث، ابوالحَتوف بن حارث، عبدالله بن عمير کلبي. پاسخ چیست؟

در جواب باید گفت:

    بدون ترديد، محبت اهل بيت عليهم السلام دلهاي شيفتگان و عاشقان را مجذوب آنها مي‌كند؛ اما تنها محبت، باعث نمي‌شود كه انسان، جان خود را در راه محبوب تقديم نمايد؛ بلكه امري بالاتر از محبت كه همان قبول ولايت و اطاعت باشد، اين آتش را در دل و جان او شعله ور مي‌سازد؛ يعني محبت به علاوه‌اي ولايت، نتيجه اش اطاعت از فرمان و دستورات آن بزرگواران را به ارمغان مي‌آورد. از اين رو، در حادثه عاشورا، وقتي امام حسين عليه السلام از مكه به سوي كربلا مي‌آمد، در هر منزلي كه فرود مي‌آمد، با افرادي ملاقات مي‌كرد و براي شركت در اين جهاد بزرگ از آنها دعوت مي‌نمود، در حالي كه بسياري از آنان، ايشان را مي‌شناختند و محبت اهل بيت عليهم السلام را نيز در دل داشتند؛ اما كساني كه جذب مكتب حسيني شدند، تنها محبت، آنها را در اين قربانگاه عشق نكشاند، بلكه بالاتر از آن، ولايت الهي آن حضرت اين همه شور حسيني را در دل آنان بر پا كرد، تا جايي كه جانشان را در كف اخلاص گذاشته، در راه دين و هدف امام زمان شان فدا كردند.

   نكته دوم اين كه كلمه‌ي «شيعه» به كساني اطلاق مي‌شود، كه از شخصي پيروي و متابعت نمايد و صرف اين كه فردي محبت آن شخص را داشته باشد،‌ به او «شيعه» نمي‌گويند. با توجه به اين دو نكته، افرادي كه قبل از واقعه‌ي كربلا عثماني و يا از پيروان اديان ديگر بودند (همانند وهب نصراني) وقتي در كربلا به امام پيوستند و در حزب و سپاه آن حضرت قرار گرفتند، ولايت امام را پذيرفتند و با تمام وجود (در اعتقاد و عمل) از ايشان پيروي كردند و خط و انديشه‌اي طرف مقابل و تمام وابستگي ها را از اديان و مذاهب و رنگ و بوي ديگر رها كردند و با نثار جان و دفاع از حريم اهل بيت پيامبر صلي الله عليه وآله پيروي و شيعه بودنشان را ثابت كردند.

بنابراين، شهداي كربلا همه شيعه بوده اند و آنهايي كه به امام پوستند، شيعه شدند

گروه پاسخ به شبهات
مؤسسه تحقيقاتي حضرت ولي عصر (عجل الله)

پرسش:  برگزاری عزاداری سالار شهیدان چگونه است؟
پاسخ: بهترین شیوۀ عزاداری،

• تشکیل مجالس باشکوه،
•  ذکر اهداف مقدس حضرت امام‌حسین علیه السلام،
• تاریخچۀ واقعۀ کربلا و تحلیل اتفاقات آن است.

همچنین:

• تشکیل دسته‌های عزاداری باشکوه، توأم با شعارهای بیدارکننده و سازنده
• و پخش و استفاده از پلاکاردها یا شعارهای جالب و جذاب،
• جزوه‌ها و پوسترهای حساب‌شده و پرمحتوا و روشن‌کننده،

از اهداف عزاداری حضرت سیدالشهدا علیه السلام و مانند آن است.

(آيت‌الله مکارم، استفتائات جديد، ج‌۱، ص۱۶۴‌، سؤال۵۷۵. آيت‌الله فاضل، جامع المسائل فارسي، ج‌۱، ص۵۸۰‌.)

برخی کارهاست که پرداختن به آنها، مردم را به خدا و دین نزدیک می کند یکی از آن کارها همین عزاداریهای سنتی است که باعث تقرب بیشتر مردم به دین می شود . این که امام(ره) فرمودند عزاداری سنتی بکنید به خاطر همین تقریب است. در مجالس عزاداری نشستن ،روضه خواندن ،گریه کردن،به سر و سینه زدن و مواکب و دسته های عزا به راه انداختن،از اموری است که عواطف عمومی را نسبت به خاندان پیغمبر صلی الله علیه و آله، پر جوش میکندو بسیار خوب است.

(بیانات مقام معظم رهبری در جمع روحانیون استان کهگیلویه و بویر احمد در آستانه محرم 1373/3/13)

4.الْمَلْهُوفِ عَلَى قَتْلَى الطُّفُوف‏

ابوالقاسم رضی الدین سیّد علی بن طاووس متوفی664هجری قمری میباشد.سید بن طاووس در سخنی که امام برای آرام کردن خواهر،همسر و فرزندانش به آنان می‏فرماید،آورده است:

یا اُختَاه، یا اُم کُلثُوم وَ اَنتِ یا زَینَب وَ اَنتِ یا رُقَیّه وَ اَنتِ یا فاطِمَه و اَنتِ یا رُباب! اُنظُرنَ اِذا أنَا قُتِلتُ فَلا تَشقَقنَ عَلَیَّ جَیباً وَ لا تَخمُشنَ عَلَیَّ وَجهاً وَ لا تَقُلنَ عَلیَّ هِجراً

خواهرم ،ام کلثوم و تو ای زینب! تو ای رقیه و فاطمه و رباب! سخنم را در نظر دارید هنگامی که من کشته شدم،برای من گریبان چاک نزنید و صورت نخراشید و سخنی ناروا مگویید

الْمَلْهُوفِ عَلَى قَتْلَى الطُّفُوف‏،علي بن موسى بن جعفر بن محمد بن طاووس الحسيني،ص141

آیت الله العظمی خوئی میگوید:

علي بن موسى بن جعفر بن محمدابن أحمد بن محمد بن أحمد بن محمد بن محمد الطاوس العلوي الحسيني - رضي الدين قدس سره - من أجلاء هذه الطائفة و ثقاتها،جليل القدر عظيم المنزلة….. و

ادامه »