هفت ماهه به دنيا آمد، لاغر اندام و ضعيف؛ تولدش روز سوم شعبان بود. او را غلامحسين نام نهادند. دوسال بيشتر نداشت كه خانواده اش او را به زيارت امام حسين عليه السلام بردند.

«غلامحسين افشردي» در سال 1359 ش. با نام مستعار «حسن باقري» در واحد اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامي مشغول به خدمت شد. اقدامات پيگير و اساسي او در زمينه اطلاعات، به راه اندازي واحد اطلاعات، عمليات در ستاد عمليات جنوب منتهي شد. سر لشكر شهيد حاج حسن باقري، عاشق مولايش بود.آن روزها، در ايّام سوگواري امام حسين عليه السلام و درست قبل از عمليات محرّم، فرماندهان سپاه در «قرارگاه فتح» واقع در منطقه عين خوش، جلسه هماهنگي تشكيل داده بودند. حسين خرّازي، مهدي زين الدّين، مجيد بقايي و حسن باقري در جلسه حاضر بودند. پس از پايان جلسه، حاج حسن باقري با قدّ و قواره بلند ايستاد و با حزن و اندوه، مصائب كربلا را به زبان آورد. بعد، از روي كتابي كه در دست داشت، شروع به خواندن كرد.

وقتي به اين جمله حضرت قاسم رسيد: «شهادت از عسل براي من شيرين تر است.» ديگر نتوانست طاقت بياورد و خودش را كنترل كند. جمله ها را بريده بريده و با هق هق گريه ادا مي كرد. در همين حال با چفيه چشم هايش را پاك مي كرد. بقيه تحت تأثير قرار گرفته و با صداي بلند گريه مي كردند. او ديگر نتوانست ادامه بدهد. نشست روي زمين و هاي هاي گريه كرد. 

چشم بيدار حماسه، خاطراتي از سرلشكر شهيد حاج حسن باقري، ص 121.

شادی ارواح شهیدان  صـــلـــوات

در اين اواخر، «علي اصغر» به نورانيّت عجيبي دست يافته بود كه توصيف حالات معنوي ايشان، برايم مقدور نيست! حتي يك روز آن قدر احساس كردم چهره اش دگرگون شده و به اصطلاح عشق به شهادت در سيمايش نمود ظاهري پيدا كرده، كه چند بار چشم هايم را بستم و گشودم و در دلم گفتم: خدايا! پناه برتو!

او به من گفت: «من مي دانم اين دفعه شهيد خواهم شد. اگر عمليات در روز عاشورا باشد، در اين روز، اگر در شب عاشورا باشد، در اين شب و گرنه، در يكي از روزهاي ماه محرّم به شهادت مي رسم.»

اوّل محرّم سال 1362 بود كه براي آخرين بار به جبهه رفت و همان گونه كه خود پيش بيني كرده بود؛ در بيست و هشتم ماه محرّم به مولايش حسين عليه السلام پيوست. 

ما آن شقايقيم، ص 27.

شادی ارواح شهدا صــلـــــــوات

قطع شدن دست «حسين» باعث شده بود ديگران نسبت به او حسّاس باشند و كارهايش را زير نظر بگيرند. او اين را خوب مي دانست و سعي مي كرد تا آنجا كه امكان پذير است، اوضاع را عادّي جلوه دهد. در اين كار هم به خاطر سعي و تلاش بي وقفه خود موفق بود. خيلي زود كارها را با تمرينات مرتّب ياد گرفته و شخصاً انجام مي داد. حسين عاشق محرّم و سينه زني بود. مخصوصاً چون لشكر او به نام مقدّس سيّدالشّهداء عليه السلام بود؛ ايّام محرّم شور و حال ديگري در آن پيدا مي شد. بعضي وقت ها كه دوستان در سنگر جمع بودند؛ با آن دستش كه قطع نشده بود، سينه زني مي كرد. چقدر با صفا بود! آخر او سردار سرلشكر شهيد حاج حسين خرّازي، فرمانده لشكر 14 امام حسين عليه السلام در جبهه ها بود .

شادی ارواح شهدا صــلــــوات

هزار قلّه عشق، خاطراتي از سرلشكر شهيد حاج حسين خرّازي، ص 92.

«اي حسين! دركربلا، تو يكايك شهدا را در آغوش مي كشيدي، مي بوسيدي، وداع مي كردي. آيا ممكن است هنگامي كه من نيز به خاك و خون خود مي غلطم؛ تو دست مهربان خود را بر قلب سوزان من بگذاري و عطش عشق مرا به تو و به خداي تو سيراب كني؟ از اين دنياي دون مي گريزم. از اختلافات، خودنمايي ها، غرورها، خودخواهي ها، سفسطه ها، مغلطه ها، دروغ ها و تهمت ها خسته شده ام. احساس مي كنم كه اين جهان، جاي من نيست. آنچه ديگران را خوشحال مي كند؛ مرا سودي نمي رساند.

سرورم! آمده ام تا در ركابت عليه كفر و ظلم و جهل بجنگم. با همه وجود آمده ام. تاسوعاست. گروهي بزرگ از يزيديان با تانك ها و توپ ها و زره پوش ها و ماشين هاي زياد و سربازان فراوان در حركتند. حق با باطل رو به رو شده است. دشمن سيل آسا پيش مي آيد و من مي خواهم مثل يكي از اصحاب تو در كربلا بجنگم.».

شهید چمران(شادی روح شهدا صلوات)

يادنامه شهيد چمران، دفتر انتشارات اسلامي وابسته به جامعه مدرّسين حوزه علميه قم، ص 27.

.