«اي حسين! دركربلا، تو يكايك شهدا را در آغوش مي كشيدي، مي بوسيدي، وداع مي كردي. آيا ممكن است هنگامي كه من نيز به خاك و خون خود مي غلطم؛ تو دست مهربان خود را بر قلب سوزان من بگذاري و عطش عشق مرا به تو و به خداي تو سيراب كني؟ از اين دنياي دون مي گريزم. از اختلافات، خودنمايي ها، غرورها، خودخواهي ها، سفسطه ها، مغلطه ها، دروغ ها و تهمت ها خسته شده ام. احساس مي كنم كه اين جهان، جاي من نيست. آنچه ديگران را خوشحال مي كند؛ مرا سودي نمي رساند.

سرورم! آمده ام تا در ركابت عليه كفر و ظلم و جهل بجنگم. با همه وجود آمده ام. تاسوعاست. گروهي بزرگ از يزيديان با تانك ها و توپ ها و زره پوش ها و ماشين هاي زياد و سربازان فراوان در حركتند. حق با باطل رو به رو شده است. دشمن سيل آسا پيش مي آيد و من مي خواهم مثل يكي از اصحاب تو در كربلا بجنگم.».

شهید چمران(شادی روح شهدا صلوات)

يادنامه شهيد چمران، دفتر انتشارات اسلامي وابسته به جامعه مدرّسين حوزه علميه قم، ص 27.

.