صديق معظم فخرالواعظين نقل فرمود: حاج شيخ عباسعلي معروف به محقق كه مرحوم ميرزا مرتضي شهابي كه در زمان سابق دربان باشي كشيك سوم آستانقدس رضوي بود ده مجلس روضه خواني فراهم نمود. و والد مرا با حاج شيخ مهدي واعظ و مرا هم بواسطه پدرم براي منبر رفتن دعوت كرد و سفارش كرد كه همه شما هر شب بايستي متوسل شويد بامام نهم حضرت جوادالائمه (عليه السلام) و بايد ذكر مصيبت آنحضرت بشود و من چون تازه كار بودم ومعلوماتم در منبر كم بود بر من دشوار بود و هرچند گفتند كه جهت توسل بامام جواد (عليه السلام) هر شب چيست مي گفت اكنون باشد ومن در آخر كار بشما خواهم گفت اين بود كه ما هر شب متوسل بآن بزرگوار مي شديم تا ده شب تمام شد.

آنگاه شب ديگر ما اهل منبر را براي شام خوردن دعوت نمود آنوقت گفت جهت توسل من در هر ده شب به امام جواد (عليه السلام) اين بود كه من در روز كشيك و خدمت خود در صحن مطهّر برسم و عادتي كه داشتم با دربانان مشغول جاروب كردن صحن كهنه مي شديم وجوي آبي كه از صحن مي گذشت و دو طرف آن نهر يك پله پائين مردم از زائر و مجاور لب آن آب مي نشستند بجهت وضو ساختن.

ادامه »

در يزد مرد صالح و با تقوايي زندگي مي كرد برخلاف خود برادري داشت كه اهل فسق و فجور و بدنهاد بود و آن مرد صالح همواره از بدعملي برادر خود در رنج و شكنجه و آزار بود. و گاهي از اوقات مردم نزد او مي آمدند و از اذيت و آزار برادرش به او شكايت مي كردند و مي گفتند برادر تو فلان كس را آزار داده و گاه مي گفتند كه با فلان كس نزاع و جدال نموده و چون هر روز رفتار بدي از او بروز مي كرد از اينجهت مردم آن مرد صالح بيچاره را مؤاخذه و ملامت مي كردند.

تا آنكه آن مرد صالح اراده زيارت مشهد مقدس حضرت رضا (عليه السلام) را نمود و تدارك راه و توشه شد و با كارواني به راه افتاد. جماعتي جهت مشايعت و بدرقه زوار حضرت رضا (عليه السلام) آمدند. مرد فاسق هم يابوئي سوار شد و با مشايعت كننده ها آمد تا آنكه اهل مشايعت برگرديدند لكن آن برادر امتناع از مراجعت نمود. و گفت من فرد بسيار معصيت كاري هستم و من هم مي خواهم بزيارت حضرت رضا (عليه السلام) بروم بلكه به شفاعت آنحضرت خداوند از من عفو فرمايد.

ادامه »

مرحوم كلباسي (ره) در كتابش راه طاعت و بندگي فرمود:

در ماه ذي الحجه 1379 در اصفهان از پله افتادم و استخوان وَرِك شكست و لذا مدتي در بيمارستان آقاي رحيم زاده بودم ودكترها مرا از بهبودي مايوس نمودند.

عازم مشهد شدم چون بتهران رسيد بمناسبت دوستي كه با حاج عبدالله مقدم در تهران داشتم به بيمارستان بازرگانان رفتم و مدتي تحت پذيرائي و معالجه بودم كه دكتر معالجم دكتر مسعود بود تا پس از يك هفته دكتر اظهار داشت كه معالجه شما منحصر بيكي از اين دو راه است. يا صد هزار ريال براي حلقه اي از طلا بدهيد و يا شصت هزار ريال بدهيد براي ورود استخواني از آمريكا تا بهبودي حاصل شود.

چون جناب زبدةالعلماء و الفضلاء آقاي شيخ محمد تقي فلسفي زيد افضاله خبردار شدند با حقر پيغام دادند كه هر طور ميل شما باشد يكي از اين دو عمل انجام داده شود و اگر از لحاظ پول در زحمت باشيد دوستاني در تهران حاضرند كه وجه را پرداخت كنند.

ادامه »

مولانا محمد معصوم يزدي ساكن مشهد مقدس كه يكي از صلحاي ارض اقدس رضوي بود نقل نمود.

من مبتلا به تب نوبه شدم و هرچند مداوا كردم بهبودي حاصل نشد تا روزي در عالم خواب شخصي نوراني با شمائل روحاني بمن فرمود چرا از آنچه در فلان حجره و در صندوقچه مي باشد بر بدن خود نمي مالي چون از خواب بيدار شدم از شدت مرض خواب خود را فراموش كرده و از بسياري درد و حرارت تب ناله مي كردم.

ناگاه مادرم در آنوقت آمد و چون مرا بآن شدت مرض ديد كه ناله مي كنم گفت اي فرزند از لطف الهي نااميد مباش و تو چرا در اين مدت مرض از غبار ضريح مطهر حضرت رضا (عليه السلام) بر بدن خود نماليده اي.

گفتم اي مادر آن غبار شريف كجاست و چرا نمي آوري تا من از اين سختي و شدت مرض خلاص شوم. مادرم فوراً رفت و صندوقچه اي آورد و باز كرد و قدري غبار ضريح مطهر بيرون آورد و بمن داد پس من گرفتم و بر سر و رو و سينه خود ماليدم و بخواب رفتم و چون پس از ساعتي بيدار شدم عرق بسياري كرده بودم وخود را سبك يافتم و ملتفت شدم كه ببركت آن غبار مطهر شفا يافته ام پس برخاستم و همان وقت بزيارت آن بزرگوار مشرف شدم و شكر الهي را بجاي آوردم. و نيز گفته است.

وقتي چشمم بنحوي شد كه هيچ جائي و چيزي را نمي ديدم وهرقدر معالجه نمودم فائده اي حاصل نشد و از علاج مايوس شدم تا شبي در عالم خواب ديدم بزيارت حضرت رضا (عليه السلام) مشرف شده ام لكن ضريح مبارك نبود و قبر شريف آشكار بود وديدم خاك بسياري روي قبر مبارك است در همان عالم خواب بخاطرم رسيد كه خوب است قدري از اين ترتب پاك بقصد تبرك بردارم و برچشم خود بكشم.

پيش رفتم قدري خاك بردارم ناگاه گوينده اي گفت اي بي ادب مابين ضريح و قبر مبارك حريم است تا اين ندا را شنيدم دور شدم و با ادب نشستم لكن يكدست خود را بر زمين بنهاده و خم شدم وبا دست ديگر قدري خاك برداشتم و بهر دو چشم خود كشيدم وچون بيدار شدم در اندك وقتي بهبودي حاصل گرديد و حال قريب يك سال كه ديگر بدرد چشم مبتلا نشده ام.

 روضات الزاهرات 

مرحوم ميرزا علي نقي قزويني فرمود:

روز عيد نوروزي هنگام تحويل سال من در حرم مطهر حضرت رضا (عليه السلام) مشرف بودم و معلوم است كه هر سال براي وقت تحويل سال بنحوي در حرم مطهر از كثرت جمعيت جاي بر مردم تنگ مي شود كه خوف تلف شدن است.

با جمله من در آنروز در حال سختي و تنگي مكان در پهلوي خود جواني را ديدم كه بزحمت نشسته و به من گفت هر چه مي خواهي از اين بزرگوار بخواه.

من چون او را جوان متجددي ديدم خيال كردم از روي استهزاء اين سخن را مي گويد. گويا خيال مرا فهميد، و گفت خيال نكني كه من از روي بي اعتقادي گفتم بلكه حقيقت امر چنين است زيرا كه من از اين بزرگوار معجزه بزرگي ديده ام.

من اصلاً اهل كاشمرم و در آنجا كه بودم پدرم به من كم مرحمتي مي نمود لذا من بي اجازه او پاي پياده بقصد زيارت اين بزرگوار به مشهد مقدس آمدم.

جائي را نمي دانستم و كسي را نمي شناختم يكسره مشرف بحرم مطهر شدم و زيارت نمودم. ناگاه در بين زيارت چشمم به دختري افتاد كه با مادر خود به زيارت آمده بود. 

ادامه »