مسافر مي گويد:

در سرزمين مني نزد امام نشسته بوديم. ناگهان يحيي بن خالد برمكي، در حالي كه صورتش پوشيده و گرد و غبار بر آن نشسته بود، وارد مجلس شد. امام خطاب به ما فرمود: اينها بيچارگاني هستند كه نمي دانند در اين سال چه اتفاقي بري آنها رخ خواهد داد.

مسافر مي گويد: در همان سال برمكيان سقوط كردند و پيشگويي امام محقق شد. مسافر در ادامه مي گويد: امام فرمودند: و از ين عجيب تر من و هارون هستيم كه شبيه اين دو انگشت هستيم (و امام انگشت سبابه و انگشت وسط را كنار هم گذاشتند). مسافر گفت: معني سخن امام در مورد هارون را نفهميدم؛ تا اينكه امام رضا (عليه السلام) رحلت كرد و كنار هارون به خاك سپرده شد.

نورالابصار، ص243

   قضيه زينب كذاب مورد اتفاق ناقلان شيعه و سني است و گوشه ي از عظمت و مقام والي امامت و ولايت تكويني را به نمايش مي گذارد. در نقل اين جريان اختلافاتي وجود دارد كه به اصل آن لطمه وارد نمي كند. اختلاف در اين است كه يا اين جريان در دوران امام رضا (ع) رخ داده يا امام هادي(ع)؟

   در خراسان زني به نام زينب ادعا مي كرد كه علوي و از نسل فاطمه زهرا(س) است. اين خبر به امام رضا (عليه السلام) رسيد. امام آن زن را احضار كرد و علوي بودن وي را تاييد نفرمود. آن زن امام را مسخره كرد و با كمال بي ادبي به امام گفت: تو نسب مرا زير سؤال بردي، من نيز نسب تو را زير سؤال مي برم. در آن دوران سلطان مكاني داشت كه در آن درندگان بودند. آن مكان براي انتقام گرفتن از مفسدان و مجرمان بود. امام رضا (عليه السلام) آن زن را نزد سلطان حاضر كرد و فرمود: اين زن دروغگوست و بر علي و فاطمه دروغ مي بندد و از نسل اين دو نيست. اگر اين زن راست گفته و پاره تن فاطمه و علي باشد، بدنش بر درندگان حرام است. پس او را در ميان درندگان بيندازيد. اگر راستگو باشد، درندگان به وي نزديك نمي شوند و اگر دروغگو باشد، وي را مي درند.

ادامه »

ذهبي در مواضع متعدد از تأليفات خود درباره ي مشهد الرضا چنين اظهار نظر می كند:

«و لعلي بن موسي مشهدٌ بطوس يقصدونه بالزياره»

وبرای علی بن موسی مشهدی است در طوس  که به قصد زیارت به آنجا می روند. (سير اعلام النبلاء، ج9، 393)،

«و له مشهدٌٍ كبير بطوس يزار»

وبرای او مشهدبزرگی است در طوس که زیارت می کنند.(العبر،ج1، ص266 )

«و مشهد مقصودٌ بالزياره»

ومشهدی است که درآن قصد زیارت می شود.(تاريخ الاسلام، حوادث201 تا210، ص272)

ابن عماد حنبلي دمشقي نيز می گويد: 

«و له مشهدٌ كبير بطوس يزار.(شذارت الذهب،ج3، ص14)

برخورد بزرگان اهل سنت با مزار امام رضا (عليه السلام) نيز جالب و شگفت انگيز است؛ مانند بسيار زيارت كردن قبر امام رضا[علیه السلام]از سوي ابن حبان بستي و ابو علي ثقفي  و تواضع و تضرعات بسيار ابوبكر بن خُزيمه  كه موجب شگفتي شاگردان وي شده بود.

ادامه »

موسي بن عمران مي گويد:

روزي علي بن موسي الرضا را در مسجد مدينه، در حالي ديدم كه هارون مشغول سخنراني بوده امام به من فرمود: روزي را خواهي ديد كه من و هارون در يك جا به خاك سپرده مي شويم.

امام در مكه نيز به اين مهم اشاره مي كند. حمزه بن جعفر ارجاني مي گويد:

هارون الرشيد از يك درب و علي بن موسي الرضا از در ديگر مسجد الحرام خارج شدند. در اين هنگام امام رضا (عليه السلام) به هارون اشاره كرد و فرمود: الآن از هم دور هستيم، ولي ملاقاتمان نزديك است. اي طوس! همانا من و او را يك جا جمع مي كني.

نور الابصار، ص244

بكر بن صالح می گويد:

نزد امام رضا (عليه السلام) رفتم و به وی گفتم: همسرم ـ كه خواهر محمد بن سنان از خواص و شيعيان شماست ـ حامله است و از شما مي خواهم دعا كنيد تا خداوند فرزند پسري به من دهد. امام فرمود: دو فرزند در راه است. از نزد امام رفتم و پيش خود گفتم: اسم يكي را محمد و ديگري را علي مي گذارم. در اين هنگام امام مرا فراخواند و بدون اينكه از من چيزي بپرسد، به من فرمود: اسم يكي را علي و ديگري را امّ عمرو بگذار. وقتي كه به كوفه رسيدم، همسرم يك پسر و يك دختر به دنيا آورده بود و اسم آنها را همان گونه كه امام فرموده بود، گذاشتم. به مادرم گفتم: معني امّ عمرو چيست؟ پاسخ داد: مادر بزرگت امّ عمرو نام داشت.

الفصول المهمه، ص246

حاكم نيشابوري به سند خود از ابوحبيب نقل مي كند:

روزي رسول الله را در خواب ـ در منزلي كه حجاج در آن اتراق مي كنند ـ ديدم، به ايشان سلام كردم. نزد ايشان ظرفي از خرماي مدينه ـ كه خرماي صيحاني نام داشت ـ بود. ايشان به من هيجده خرما دادند و من خوردم. پس از پايدار شدن مزه خرما در دهانم بود و آرزو مي كردم دوباره از آن بخورم.

پس از بيست روز ابوالحسن علي بن موسي الرضا از مدينه به مكه آمد و در آن مكان نزول كرد و مردم براي ديدار وي شتافتند. من نيز به آنجا رفتم و ديدم  ايشان در همان جايي كه پيامبر را در خواب ديدم، نشسته است: در حالي كه ظرفي پر از خرماهاي مدينه و خرماي صيحاني نزد او بود. به امام سلام كردم و يشان مرا نزد خود فراخواند و مشتي از خرما به همان مقداري كه پيامبر در خواب به من عطا فرموده بود، به من داد. به ايشان عرض كردم: زيادتر خرما بدهيد. امام فرمود: اگر رسول الله زيادتر مي داد، من هم به تو زيادتر مي دادم.

الصواعق المحرقه، ص122