در مباحث و مناظرات علمی، نباید با یک جلسه، دو جلسه، انتظار نتیجه داشت. باید صبر کرد و تحمل نمود. منفی بافی ها نظیر عباراتی همچون «دیگر اینها هدایت نمی شوند»، «قلب اینها از سنگ است» و… مسیر هدایت افراد را مختل خواهد کرد.

اگر در بحث و گفتگو، پیرو قرآن عمل کنیم که فرمود:

ادْعُ إِلى‏ سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ وَ جادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَن

با حكمت و اندرز نيكو به سوى راه پروردگارت دعوت نما، و با آنها به طريقى كه نيكوتر است استدلال و مناظره كن.‏‏

سوره نحل، آیه 125

اگر کار ما به این صورت شد، ما به سهولت نتیجه خواهیم گرفت. و اگر نه، ما بخواهیم با زور و اجبار پیش برویم، بخواهیم با زور و اجبار مطالب خودمان را در دل و روح و عقل طرف مقابلمان فرو کنیم، کاری از پیش نخواهیم برد.

البته ممکن است طرف مقابل ما، ضمیر پاک و آماده ای داشته باشد که در همان جلسه اول منقلب بشود و تأثیر بگیرد، مثل آن استاد دانشگاه سنی مذهب که با مرحوم وائلی - که از وعاظ شیعی معروف منطقه خاورمیانه بود - در هواپیمایی که از دمشق به فرودگاه دبی می رفت، همسفر شد. وقتی به مقصد رسیدند، استاد دانشگاه سنی مذهب حین پیاده شدن از هواپیما، شهادت داد بر حقانیت مذهب شیعه.

برخی اوقات سخن قوی است، استدلال محکم است، طرف مقابل هم قابلیت دارد، یعنی آدم لجوج، و با عنادی نیست، لذا سخن سریع اثر می گذارد. ولی برخی اوقات ده ها جلسه هم برای تأثیر گذاری یک فرد، کافی نیست.

شما مکاتبات «علامه شرف الدین» با آقای «سلیم بشری» را ملاحظه بکنید، ما نمی دانیم این مکاتبات چند ماه و یا چند سال طول کشیده است تا اینکه دست آخر، آقای سلیم بشری اعتراف کرده است به حقانیت مذهب اهل بیت.

لذا اگر ما وارد فضای دفاع از اهل بیت شدیم، نباید زود خسته بشویم، نباید از کوره در برویم و نباید احساس یأس و ناامیدی بکنیم.

از توصیه های دکترآیت الله حسینی قزوینی دامت برکاته