لباس هاي ويژه

كلاه، عمامه، دستار و عرقچين، گر چه پوشاننده بدن نيست، ولي در رديف جامه به شمار ميآيد. از سنت‌هاي اسلامي، پوشاندن سر است، چه هنگام عبادت و نماز، چه در مواقع ديگر.

پوشش پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله براي سر خود، اغلب عمامه بود. هنگام نماز و خطبه و جهاد، به تناسب، شرايط، با چيزي سر را ميپوشاند. گاهي هم سر برهنه بود. به روايت امام صادق عليه السلام پيامبر اسلام، عرقچين و كلاه سفيد راه راه ميپوشيد و در هنگام جنگ، عرقچيني بر سر ميگذاشت كه روي گوش‌ها را ميپوشاند.(مكارم الاخلاق، ص 120)

در مواقع ديگر، از زير عمامه، عرقچين هم بر سر ميپوشيد. “كان يلبس القلانس تحت العمائم.” ( سنن النبي، ص 122) عمامه سياهي داشت كه بر سر ميپيچيد و با آن نماز ميخواند. (همان،  125) البته گاهي عمامه بدون كلاه بر سر مينهاد، يا كلاه بدون عمامه ميپوشيد. ( بحار، ج 16، 250) 

اگر استفاده از دستمال و حوله را براي خشك كردن دست و صورت هنگام وضو وارد بحث پوشش و لباس كنيم، در اين زمينه هم بد نيست بدانيم كه رسول خدا صلي الله عليه و آله حوله‌هاي متعددي داشت، با نام‌هاي مختلف و كاربردهاي گوناگون، كه به مراعات بهداشت و نظافت و نظم هم مربوط ميشود.

در روايت آمده است: آن حضرت دستمال و حوله‌اي داشت كه پس از وضو چهره خود را با آن خشك ميكرد. و اگر حوله و دستمالي همراه نداشت، با گوشه لباس خود صورت را خشك ميكرد.(مكارم الاخلاق، ص 36)

آراستگي آن حضرت، به خصوص هنگام حضور در جمع مسلمانان در مسجد و براي خطبه و نماز، گوشه ديگري از سيره ايشان را نشان ميدهد. لباس نماز جمعه ايشان مخصوص بود: ” كان له ثوب للجمعه خاصه.” (بحارالانوار، ج 16، ص 227.)

در بعضي روايات آمده كه غير از لباسي كه در روزهاي غير جمعه ميپوشيد، دو جامه مخصوص براي جمعه داشت.(همان، ص 251)