11-منزل شقوق
یکشنبه، 20 ذی حجه

ملاقات امام (ع) با مرد کوفی وانشاداین اشعار:

فَإِنْ‏ تَكُنِ‏ الدُّنْيَا تُعَدُّ نَفِيسَةً فَدَارُ ثَوَابِ اللَّهِ أَعْلَى وَ أَنْبَلُ‏

وَ إِنْ تَكُنِ الْأَمْوَالُ لِلتَّرْكِ جَمْعُهَا فَمَا بَالُ مَتْرُوكٍ بِهِ الْحُرُّ يَبْخَلُ‏

وَ إِنْ تَكُنْ الْأَرْزَاقُ قِسْماً مُقَدَّراً فَقِلَّةُ حِرْصِ الْمَرْءِ فِي الْكَسْبِ أَجْمَلُ‏

وَ إِنْ تَكُنِ الْأَبْدَانُ لِلْمَوْتِ أُنْشِئَتْ‏ فَقَتْلُ امْرِئٍ بِالسَّيْفِ فِي اللَّهِ أَفْضَلُ‏

عَلَيْكُمْ سَلَامُ اللَّهِ يَا آلَ أَحْمَدَ فَإِنِّي أَرَانِي عَنْكُمْ سَوْفَ أَرْحَل‏

«اگر دنيا به نظر دنيا پرستان، گرانبها شمرده شود، همانا پاداش خدا گرانبهاتر و برتر است،

و اگر پيكر ما را براى مرگ و كوچيدن از اين دنيا، سرشته‏ اند، كشته شدن در راه خدا بهتر خواهد بود.
و اگر سهم هر كسى از رزق دنيا مقدّر شده، بنا بر اين حرص اندك براى تحصيل دنيا زيباتر خواهد بود.
و چون عاقبت انباشتن ثروت، ترك كردن و واگذاشتن آن است، بنا بر اين چرا بايد در مورد ثروتى ناپايدار بخل ورزيد؟

سلام خدا برشما خاندان احمد، من خود را می بینم که به زودی از کنار شما کوچ خواهم کرد.»

قصۀ کربلا