زر بن حبيش،  مى‏ گويد: از ابن مسعود راجع به ايّام البيض سؤال كرده و گفتم:
سبب ناميدن اين ايّام به «ايام البيض» چيست و چگونه شنيده‏ اى؟
ابن مسعود گفت: از نبىّ اكرم صلّى اللَّه عليه و آله شنيدم كه مى‏ فرمودند:
هنگامى كه جناب آدم عليه السّلام عصيان پروردگارش را نمود منادى از عرش ندا داد:
اى آدم از جوار رحمت من بيرون شو زيرا كسى كه عصيان مرا كند در جوار من نيست، آدم گريست و فرشتگان نيز گريستند، پس حق عزّ و جل جبرئيل را نزد آدم فرستاد.
جبرئيل آدم را در حالى كه سر تا پا سياه شده بود به زمين فرود آورد، فرشتگان وقتى آدم عليه السّلام را با اين هيئت ديدند به ضجّه در آمده و گريستند و سخت ناليده و به درگاه حق تعالى عرضه داشتند: پروردگارا مخلوقى را آفريدى و از روح خود در او دميدى و فرشتگانت را به سجده كردنش وادار نمودى حال با يك گناه رنگ سفيدش را به سياهى مبدّل فرمودى!؟
منادى از آسمان ندا كرد: امروز را براى پروردگارت روزه بگير، آدم عليه السّلام آن روز را كه موافق با روز سيزدهم از ماه بود روزه گرفت، پس ثلث سياهى از حضرت محو و زائل گشت سپس منادى در روز چهاردهم نداء كرد: امروز را براى پروردگارت روزه بگير، جناب آدم عليه السّلام آن روزه را هم روزه گرفت و ثلث ديگر از سياهى زائل گرديد، روز پانزدهم باز منادى نداء كرد و حضرتش را به گرفتن روزه دعوت نمود، حضرت آن روز را هم روزه گرفتند، ثلث ديگرش نيز سفيد گشت‏
 بدين ترتيب تمام سياهى او زائل گرديد و به همين خاطر اين ايّام به ايّام البيض موسوم شد چه آنكه در همين ايّام حق تعالى سفيدى آدم را به وى بازگرداند، بعد منادى از آسمان نداء كرد اى آدم اين سه روز را براى تو و فرزندانت قرار دادم، كسى كه اين ايّام را در هر ماه روزه بدارد گويا تمام دهر را روزه گرفته است.

علل الشرائع /  ابن بابويه، محمد بن على؛ ترجمه محمد جواد ذهنى تهرانى‏.