آقا رسول اکرم (صلی الله علیه واله) فرمود:
اگر تمام مردم دوستدار علي بن ابيطالب (ع) مي شدند خداوند عالم، جهنم را خلق نمي فرمود.
روزي حضرت رسول اکرم (ص) با عده اي از مسلمانان بيرون مسجد نشسته بودند. در اين هنگام چهار نفر سياه پوست تابوتي را به سمت قبرستان مي بردند. پيامبر(ص) به آنها اشاره فرمود که جنازه را جلوتر بياورند. چون جنازه را نزديک حضرت آوردند. حضرت رسول خدا (ص) روپوش را از روي او گشود و فرمود: اي علي اين شخص (رباح) غلام سياه پوست (بني نجار) است.

حضرت علي (ع) با مشاهده آن مرد سياه پوست فرمود: آقا يا رسول اللّه اين غلام هر وقت مرا مي ديد شاد مي شد و مي گفت من ترا دوست دارم.
وقتي که حضرت رسول اکرم (ص) اين سخن را شنيد، برخاست و دستور فرمود، که جنازه را غسل دهند.
سپس لباس خود را به عنوانِ کفن بر تن مرده نمود و براي تشيع جنازه خود حضرت براه افتاد.
در بين راه صداي عجيبي از آسمان ها بلند شد. پيامبر ص فرمود: اين صداي نزول هفتاد هزار فرشته است که براي تشييع جنازه اين غلام سياه آمده اند.
سپس خود حضرت در قبر رفت و صورت غلام را بر خاک نهاد و سنگ لحد را چيد. وقتي کار دفن غلام به پايان رسيد حضرت رسول خدا (ص) خطاب به حضرت علي (ع) فرمود :
*** يا علي نعمتهاي بهشتي که بر اين غلام مي رسد همه به خاطر محبت و دوست داشتن توست. ***

ياد رُخَش به روضه رضوان نمي دهم
خاک رهش بملک سليمان نمي دهم

دُرّ ولايتي که نهفتم از او به دل
تا بنده، گوهري است که ارزان نمي دهم

يک جلوه از جمال عزيزش بهر دو کون
با صد هزار يوسف کنعان نمي دهم

دست طلب ز دامن او بر نمي کشم
دل را به غير عترت و قرآن نمي دهم

يک قطره اشک که ريزم بياد او
آن قطره را بگوهر غلطان نمي دهم

آب ولايتي که گلم زان سرشته شد
آن آب را بچشمه حيوان نمي دهم

مهر عليست جان جهاني و جهان جان
بي مهر او بقابض جان، جان نمي دهم

امروز هرکس بکسي سر سپرده است
من سر بغير قبله ايمان نمي دهم