امام صادق عليه السلام فرمودند:

زمين كعبه در مقام مفاخره گفت: كدام زمين مثل من است، و حال آنكه خداوند خانه اش را بر پشت من بنا كرده و مردم از هر راه دوري متوجه من مي شوند، و حرم خدا و مأمن قرار داده شده ام؟!! خداوند متعال به سويش وحي كرد و فرمود:
بس كن و آرام بگير، به عزّت و جلال خودم قسم آنچه را كه تو براي خود فضيلت مي داني در قياس با فضيلتي كه به زمين كربلاء اعطاء نموده ام همچون قطره اي است نسبت به آب دريا كه سوزني را در آن فرو برند و آن قطره را با خود بر دارد، و اساسا اگر خاك كربلاء نبود اين فضيلت براي تو نبود و نيز اگر نبود آنچه كه اين خاك آن را در بر دارد تو را نمي آفريدم و بيتي را كه تو به آن افتخار مي كني خلق نمي كردم بنا بر اين آرام بگير و ساكت باش و متواضع و خوار و نرم باش و نسبت به زمين كربلا استنكاف و استكبار و طغياني از خود نشان مده و الّا تو را فرو برده و در آتش جهنّم قرارت مي دهم
قمي،  كامل الزيارات، ص 450

در روايت فوق، زمين كعبه مي خواست با بيان فضائل، خود را برتر از زمين هاي ديگر نشان دهد؛ اما خداوند به او فرمود: ساكت باش! اگر تربت كربلا و آن كسي كه در آن مدفون است نبود تو را خلق نمي كردم.
اما طبق اين روايت خداوند به زمين كربلا فرمود: با فضائلي كه داري بر زمين هاي ديگر تفاخر كن. زمين كربلا بعد از بيان چند فضليتش بدون اين كه فخر فروشي كند ؛ خدا را شكر گذاري كرد. در مقابل خداوند او را به واسطه شكر او، و وجود امام حسين به تواضع او افزود و او را گرامي داشت و برتري بخشيد.

صفوان جمال مي گويد:

از امام صادق عليه السلام شنيدم كه مي فرمودند: خداوند تبارك و تعالي برخي از زمين، و آب ها را بر بعضي ديگر تفضيل و برتري داد، پاره اي تفاخر و تكبّر نموده و تعدادي از آنها ستم و تعدي نمودند از اين رو آب و زمين نماند مگر آنكه مورد عقاب الهي قرار گرفت؛ زيرا تواضع و فروتني در مقابل خدا را ترك كردند حتّي خداوند متعال مشركين را بر كعبه مسلّط كرد و به زمزم آبي شور وارد نمود تا طعمش فاسد گرديد.
ولي زمين كربلاء و آب فرات اولين زمين و اولين آبي هستند كه خداوند متعال مقدّس و پاكيزه شان نمود و بركت به آنها داد و سپس به آن زمين فرمود:
بگو به آنچه خدا تو را به آن فضيلت داده مگر نبوده كه زمين ها و آب ها بعضي بر برخي ديگر تفاخر و تكبّر نمودند؟! زمين كربلاء عرضه داشت: من زمين خدايم كه مرا مقدّس و مبارك آفريد، شفاء را در تربت و آب من قرار داد، هيچ فخري نكرده؛ بلكه در مقابل آن كس كه اين فضيلت را به من داده فروتن و ذليل مي باشم، چنانچه بر زمين هاي دون خود نيز فخر نمي كنم بلكه خدا را شكر و سپاس مي كنم پس خداوند متعال بواسطه حسين عليه السّلام و اصحابش آن سرزمين را مورد اكرام قرار داد و در تواضع و فروتني و شكرش افزود سپس حضرت امام صادق عليه السّلام فرمودند: كسي كه براي خدا تواضع و فروتني كند حق تعالي او را بلند كند و كسي كه تكبّر نمايد وي را پست و ذليل خواهد نمود.
قمي، كامل الزيارات، ص 455