ديوان قضا خطی ز ديوان علی است

سُكان قدر، در يَدِ فرمان علی است

طبع من و مدح مرتضی، شرمم باد

آنجا كه خدای من ثنا خوان علی است

***

تا حُبّ علی بُود مرا در رگ و پوست

رنجم ندهد سرزنش دشمن و دوست

جز نام علی لب به سخن وا نكنم

«از كوزه همان برون تراود كه در اوست»

***

چون گاه ولادت ولّی حق شد

در خانه حق، علی به حق ملحق شد

گر مظهر حق ذات علی نيست چرا

از نام خدا نام علی مشتق شد؟

***

در برج ولا مهر جهان تاب علی است

در شهر علوم سرمدی، باب علی است

از اول خلقت جهان تا محشر

مظلوم ترين شهيد محراب، علی است

***

آنجا كه علی واسطه ی فيض خداست

برغير علی هر كه كند تكيه خطاست

با مدعيّان كور باطن گوئـيـد

آنجا كه خدا هست و علی نيست كجاست؟