گریۀ خون

عَنْ نَضْرَةَ الْأَزْدِيَّةِ قَالَتْ :

لَمَّا أَنْ قُتِلَ الْحُسَيْنُ بن علي (عليهما السلام) مَطَرَتِ السَّمَاءُ دَماً فَأَصْبَحْتُ وَ كُلُّ شَيْ‏ءٍ لَنَا مَلْآنُ دَما .

نضره ازديه گويد :

هنگامى كه حسين بن علي (عليهما السّلام) شهيد شد ، آسمان خون باريد و ما همچنان مي ديديم كه تمام اشياء و اسباب ما مملو از خون است

تهذيب الكمال ، المزي ، ج 6 ، ص 433

.

حدثني أبو يحيى مهدي بن ميمون قال :

سمعت مروان مولى هند بنت المهلب ، قال : حدثني بواب عبيد الله بن زياد أنه لما جئ برأس الحسين فوضع بين يديه ، رأيت حيطان دار الامارة تسايل دما .

دربان عبیدالله بن زیاد می گوید: هنگامى كه سر مبارك امام حسين عليه السلام را در برابر ابن زياد نهادند ، ديدم كه از ديوارهاى دارالاماره خون جارى مى ‏گشت‏ .

تهذيب الكمال ، المزي ، ج 6 ، ص 434

سایت موسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر(عج)

بسم الله الرحمن الرحیم

در منابع مختلف به آیات وروایات متعددی در خصوص غدیر اشاره شده است که یکی از این آیات آیه شریفه معروف به ابلاغ است.

احادیث متواتر وارد شده حاکی از آنست که این آیه، در روز غدیر در وادی غدیر خم ودر مورد جانشینی حضرت امیرالمومنین علیه السلام نازل شده است.

جناب محمدتقی مظفری در کتاب«غدیر در قرآن»می گوید که همه مفسران شیعه معتقدند که آیه 67 سوره مائده درباره نصب علی نازل شده وحدود360 تن از دانشمندان اهل سنت نیز این مطلب را پذیرفته اند.

ازجمله آنها میتوان به سیوطی،فخررازی، آلوسی،حسکانی،رشیدرضا،نیشابوری و ابن عساکر اشاره کرد.

سیوطی در تفسیر درالمنثور می نویسد:

و أخرج ابن أبى حاتم و ابن مردويه و ابن عساكر عن أبى سعيد الخدري قال نزلت هذه الآية يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ على رسول الله صلى الله عليه و سلم يوم غدير خم في على بن أبى طالب‏.

از ابوسعیدخدری روایت شده که این آیه(ابلاغ) در روز غدیر خم ودر مورد علی بن ابی طالب نازل شده است.

همچنین نقل می کند که:

… عن ابن مسعود قال كنا نقرأ على عهد رسول الله صلى الله عليه و سلم يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ ان عليا مولى المؤمنين وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ‏

از ابن مسعود روایت شده که در زمان رسول خدا آیه را اینگونه قرائت می کردیم«يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ ان عليا مولى المؤمنين وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ‏

سیوطی،درالمنثور،ج2،ص298

فخر رازی،مفسر بزرگ اهل سنت در تفسیر مفاتیح الغیب،معروف به تفسیرکبیر در مورد سبب نزول این آیه به 10 وجه اشاره کرده ودر دهمین مورد آن چنین می گوید:

العاشر: نزلت الآية في فضل علي بن أبي طالب عليه السلام، و لما نزلت هذه الآية أخذ بيده و قال: «من كنت مولاه فعلي مولاه اللّهم وال من والاه و عاد من عاداه» فلقيه عمر/ رضي اللَّه عنه فقال:
هنيئا لك يا ابن أبي طالب أصبحت مولاي و مولى كل مؤمن و مؤمنة، و هو قول ابن عباس و البراء بن عازب و محمد بن علي.

وجه دهم: این آیه درمورد فضیلت علی بن ابی طالب علیه السلام نازل شده وزمانی که این آیه نازل شد [پیامبر صلی الله علیه واله دست علی علیه السلام را ]به دستش گرفت وفرمود:«هرکس من مولای اویم پس علی مولای اوست، خدایا دوست بدار دوستدار او را ودشمن بدار دشمن اورا» . پس عمر با او ملاقات کرده وگفت«گوارایت باد ای پسر ابی طالب زین پس تو مولای ما ومولای هر مومن ومومنه ای گردیدی»

فخر رازی،تفسیرکبیر،ج12،ص401

عبیدالله ابن احمد حسکانی صاحب تفسیر«شواهدالتزیل لقواعدالتفضیل»در مورد آیه ابلاغ روایات نسبتا زیادی را نقل می کند:

 أخبرنا السيد أبو الحسن محمد بن [علي بن‏] الحسين الحسني… عن أبي هريرة عن النبي ص قال لما أسري بي إلى السماء سمعت [نداء من‏] تحت العرش أن عليا راية الهدى و حبيب من يؤمن بي  بلغ يا محمد، قال: فلما نزل النبي ص أسر ذلك، فأنزل الله عز و جل: يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ في علي بن أبي طالب، وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ، وَ اللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ.

از ابی هریره از حضرت نبی مکرم صلی الله علیه واله روایت شده که فرمود:در شب معراج ندایی از تحت عرش شنیدم که همانا علی (ع) پرچم هدایت ودوست کسی است که به من ایمان بیاورد. ابلاغ کن ای محمد. پس زمانی که از معراج بازگشت خداوندعز وجل این آیه ار نازل فرمود:يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ في علي بن أبي طالب، وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ، وَ اللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ.

شواهد التنزيل لقواعد التفضيل، ج‏1، ص: 250

درحدیث دیگری چنین نقل می کند:

 … عن أبي سعيد الخدري  قال نزلت هذه الآية في علي بن أبي طالب: يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ.

این آیه درمورد علی بن ابی طالب نازل شده است.

از کتب دیگر نیز به عنوان شاهد نام برده ومی نویسد:

و الحديث رواه أيضا أبو الحسن الواحدي في كتاب أسباب النزول ص 150، ط 1، قال:
 …عن أبي سعيد الخدري قال: نزلت هذه الآية: (يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ) يوم غدير خم في علي بن أبي طالب رضي الله عنه.

ونیز این حدیث راواحدی در کتاب اسباب نزول چنین آورده است:

این آیه در روز غدیر خم در مورد علی بن ابی طالب رضی الله عنه نازل شده است

 و رواه أيضا ابن عساكر في الحديث: (588) من تاريخ دمشق: ج 2 ص 85 ط 2 قال:

…عن أبي سعيد الخدري قال: لما [كذا] نزلت هذه الآية: (يا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ) على رسول الله صلى الله عليه و سلم يوم غدير خم [في‏] علي بن أبي طالب.

ابن عساکر نیز در تاریخ دمشق از ابن خدری آورده است که این آیه روز غدیر در مورد علی بن ابی طالب بر حضرت رسول نازل گردید.

شواهد التنزيل لقواعد التفضيل، ج‏1، ص: 251

عبدالله بن محبوب با يك واسطه نقل كرده كه:

«حولاء زنى بود كه به خاندان رسول خدا صلى الله عليه و آله عطر مى‏ فروخت. در يكى از روزها شوهرش او را به انجام كار نيكى دستور داد ولى او شوهرش را طرد كرد، پس از آن شوهر تا شب بر حولاء خشمگين بود. چون شوهرش براى نماز به مسجد آمد حولاء در پى او شد ولى شوهر از او روى گرداند. حولاء به سوى شوهر رفت و دست راست او را بوسه زد و سرش را بوسيد ولى شوهرش از او روى گرداند، حولاء فهميد كه شوهرش بر او خشم كرده است پس سيلى به صورت خويش زد و گونه‏ اش را به خاك ماليد و به شدت گريست و ناله مى ‏كرد و مى‏ لرزيد از ترس پروردگار عالميان و از ترس آتش جهنم آن روز كه ترازوها گذاشته مى‏ شود و ديوان‏ها باز مى ‏گردد و نيز از ترس عذاب مالك روز جزا.

پس از آن ظرفى كه زنان در آن عطر و طيب مى‏ گذارند را آورد خودش را چون عروس كه به خانه شوهر مى ‏رود معطر و خوشبو ساخت سپس بستر را آماده ساخت و لحاف را كشيد و خودش به بستر درآمد و خويش را بر شوهرش عرضه كرد ولى شوهر از او اعراض كرد … .

حولاء به صورت خود مى‏ زد از ترس خدا و عذاب او ترس از آتشى كه آتش افروزش مردم و سنگهاست، به شدت مى ‏گريست و آن شب نخوابيد و آن شب از روز قيامت برايش طولانى ‏تر گشت چرا كه شوهرش بر او خشم كرده بود و خداوند حقّ شوهر را بر او واجب كرده است. 

چون صبح شد نمازش را خواند و نقاب انداخت، چادر بر سر كشيد و حركت كرد به سوى خانه رسول خدا صلى الله عليه و آله. چون رسيد اين جملات را با صداى بلند خواند:

سلام بر شما اى خاندان نبوت و جايگاه علم و پيامبرى و محل رفت و آمد فرشتگان آيا به من اجازه مى ‏دهيد كه نزد شما بيايم خداوند شما را رحمت كند!

ام سلمه رضى الله عنه سخن حولاء را شنيد و او را شناخت به كنيزش گفت:

بيرون برو و در را براى حولاء باز كن

او هم در را براى حولاء گشود. او وارد شد. ام سلمه گفت: كارت چيست اى حولاء؟ و حولاء نيكوكارترين زن زمان خود بود.

او گفت: اى سرورم! از عذاب پروردگار جهانيان مى ‏ترسم شوهرم بر من خشم گرفته و من مى ‏ترسم از اينكه من موجب خشم او شدم. ام سلمه به او گفت:
بنشين و مرو تا رسول خدا صلى الله عليه و آله بيايد. حولاء نشست و با ام سلمه گفتگو مى ‏كرد. پس از آن رسول خدا صلى الله عليه و آله آمدند حضرت فرمود: من حولاء را نزد شما مى ‏بينم آيا بوى خوشى براى‏ تان آورد؟ آنان گفتند:
نه به خدا سوگند اى پيامبر خدا! خداوند بر تو و بر خاندان پاكت درود فرستد- بلكه او آمده تا درباره حقّ شوهرش بپرسد سپس داستان وى را براى پيامبر صلى الله عليه و آله بازگو كرد.

حضرت فرمود:

اى حولاء! زنى نيست كه با غضب به سوى شوهرش نگاه كند مگر اينكه با خاكستر آتش جهنم سرمه زند.

اى حولاء! سوگند به آن كس كه مرا به حق به پيامبرى و رسالت برانگيخت زنى نيست كه جواب شوهرش را بدهد مگر اينكه روز قيامت با زبانش آويزان مى‏ شود و با ميخ‏هايى از آتش ميخكوب مى‏ گردد.

اى حولاء! سوگند به آن كس كه مرا به نبوّت برانگيخت زنى نيست كه از خانه ‏اش بدون اذن شوهرش بيرون رود و در عروسى و يا تشييع جنازه‏اى حاضر شود مگر اينكه خداوند بر او چهل لعنت از سمت راستش و چهل لعنت از سمت چپش نازل كند و بر او از پيش رويش لعنت بيايد و او را بفشرد تا آن كه از بالاى سر تا قدمش در لعنت الهى غرق شود و خداوند بر او در برابر هر گام چهل گناه تا چهل سال بنويسد و چون چهل سال شود به تعداد هر كس كه صدا و سخن او را شنيده بر اوست و سپس دعايى براى او مستجاب نشود تا آن كه شوهرش براى او استغفار كند به تعداد دعايى كه زن براى شوهر مى ‏كند وگرنه آن لعنت بر زن تا روزى كه بميرد و برانگيخته شود استمرار مى‏يابد.

اى حولاء! سوگند به آن كس كه مرا به نبوّت و رسالت برانگيخت زنى نيست كه بيرون از اتاق و يا خانه‏ اش نماز بگزارد مگر اينكه خداوند روز قيامت آن نماز را براى او مى‏ آورد و نماز را به چهره‏ اش مى ‏زنند و آنگاه دستور مى‏ رسد كه او را به آتش برند آنگاه شكافته مى ‏شود آن گونه كه ماهى شكافته مى ‏شود و آنگونه كه لحم را تكه تكه مى‏ كنند و خشك مى ‏كنند او را در آتش جهنم تكه تكه و خشك مى‏ كنند.

اى حولاء! سوگند به آن كه مرا به حق به پيامبرى و رسالت برانگيخت زنى نيست كه در وادى يا نهر جارى غسل كند در حالى كه شوهردار باشد  مگر اينكه خداوند عز و جل در روز قيامت او را در وادى‏ اى از وادى‏ هاى جهنم مى ‏اندازد كه آتش و شعله بزرگ از آن زبانه مى‏ كشد سپس اين زن چون موجى كه برمى ‏خيزد در آن وادى برمى ‏خيزد چنان‏كه ماهى آن زمان كه در آتش مى ‏افتد، مى ‏ايستد.

اى حولاء! سوگند به آن كس كه مرا به حق به پيامبرى و رسالت برانگيخت زنى نيست كه مهرش به خاطر زياد بودن بر شوهرش سنگينى كند مگر اينكه خداوند زنجيرهاى آتشين جهنم را بر او سنگين سازد.

اى حولاء! سوگند به آن كس كه مرا به حق به پيامبرى و رسالت برانگيخت زنى نيست كه مهرش را بر شوهرش تا روز قيامت به تأخير اندازد [و ببخشد با اينكه شوهر قادر به پرداخت آن نيست‏] مگر اينكه خداوند رسوايى در دنيا را به او مى‏چشاند «و عذاب آخرت بزرگتر است اگر بدانند».

اى حولاء! سوگند به آن كس كه مرا به حق به پيامبرى و رسالت برانگيخت زنى نيست كه بدون اجازه شوهرش استحباباً روزه بگيرد البته نه اينكه براى ماه رمضان و ديگر روزه‏ هاى نذرى كه واجب است مگر اينكه از گنهكاران است.

اى حولاء! سوگند به آن كس كه مرا به حقّ به پيامبرى و رسالت برانگيخت شايسته نيست براى زن كه چيزى از خانه شوهرش جز با اجازه او صدقه دهد واگر چنين كند پاداش براى شوهر و گناه بر زن است.

اى حولاء! سوگند به آن كس كه مرا به حق به پيامبرى و رسالت برانگيخت زنى نيست كه بدون اجازه شوهرش از خانه بيرون رود مگر اينكه از گنهكاران خواهد بود و تا روز قيامت گناه بر او خواهد بود سپس خداوند او را از بالاى عرشش لعن مى‏ كند و فرشتگان او را لعن مى ‏كنند تا آن كه بميرد يا توبه كند و به شوهرش باز گردد.

اى حولاء! سوگند به آن كس كه مرا به حق به پيامبرى و رسالت برانگيخت جانشين پروردگار كه يادش رفيع است مرد بر زن است اگر مرد از زن راضى باشد خداوند از زن راضى است ولى اگر مرد بر زن خشم كند و او را دشمن دارد خداوند بر او خشم گيرد و به شدت او را دشمن دارد و بر او غضب كند و نيز فرشتگانش.

اى حولاء! سوگند به آن كس كه مرا به حقّ برانگيخت در حالى كه پيامبر، رسول، هدايت‏گر و هدايت شده‏ام بى ‏ترديد زن اگر شوهرش بر او غضب كند پروردگارش بر او غضب كرده و روز قيامت وارونه و افتاده به رو در اصل جهنم- منظور ته جهنم است- با منافقان در پست‏ترين جاى جهنم محشور مى ‏شود و خداوند مارها، عقرب‏ها، افعى ‏ها و مارهاى نر و ماده را بر او مسلّط مى ‏سازد كه گوشتش را هر مارى چون درخت و كوه‏هاى استوار بخورند.

اى حولاء! زنى نيست كه نمازش را بخواند و ملازم خانه‏ اش باشد و از شوهرش اطاعت كند و پروردگارش را ستايش كند و بر محمد و آل محمد درود فرستد و براى شوهرش دعا كند مگر اينكه خداوند گناهان گذشته و آينده وى را مى‏ آمرزد.

اى حولاء! براى زن حلال نيست كه بيش از توان شوهرش او را مكلف سازد و نيز از او نزد احدى از خلق خداوند عز و جل شكايت نكند نه خويشاوند و نه بيگانه.

اى حولاء! بر زن واجب است كه بر شوهرش شكيبا باشد در ضرر و نفع و بر سختى و راحتى شكيبا باشد آن گونه كه همسر حضرت ايوب گرفتار، صبر كرد هجده سال بر خدمت به ايوب صبر كرد او را بر دوشش آن گونه كه ديگران به دوش مى ‏گيرند با حاملان حمل مى‏ كرد و به سان آرد كنندگان آرد مى ‏كرد و چون شويندگان مى ‏شست و تكه نانى براى او مى ‏آورد كه او بخورد و حمد الهى كند زن ايوب پيوسته ايوب را در عبايى مى ‏انداخت و او را به جهت محبت و احسان به خدا و تقرباً الى الله عز و جل به دوش مى‏ گرفت.

اى حولاء! سوگند به آن كس كه مرا به حق به پيامبرى و رسالت برانگيخت هر زنى كه با شوهرش بماند و صبر كند در سختى و خوشى، مطيع او و امر او باشد خداوند او را با همسر ايوب عليه السلام محشور مى ‏سازد.

اى حولاء! زينت خود را براى غير شوهرت آشكار مساز.

اى حولاء! براى زنى جايز نيست كه مچ و قدم خود را براى مردى جز شوهرش آشكار كند.
و چون چنين كند پيوسته در لعنت خدا و خشم الهى است و خدا بر او غضب كند و فرشتگان الهى او را لعنت كنند و خداوند عذاب دردناكى برايش آماده سازد… .

اى حولاء! سوگند به آن كس كه مرا به حقّ به پيامبرى و رسالت برانگيخت مرد حقى به همسرش دارد چونان حق خدا بر خلقش.

اى حولاء! بر مرد حقى بر همسرش هست كه آن زمان كه او را بخواهد او را شاد سازد و پاسخ مثبت به او دهد از هشت خصلت:

1. اگر مرد بر او غضب كند مرد را راضى سازد 2.

اگر مرد بر زن سوگند خورد سوگند مرد را عملى سازد

3. و اگر او را امر كند از او سرپيچى نكند

4. با او دهان به دهان نمى‏ كند

5. با او مخالفت نمى ‏كند

6. و شب را سپرى نمى ‏كند در حالى كه شوهرش بر او خشمناك است گرچه شوهر ستمگر باشد

7. شوهر را از خويش منع نمى ‏كند اگر شوهر بخواهد گرچه بر پشت مركب باشد.

اى حولاء! بر زن لازم است كه هر زمان شوهر بر او خشم مى‏ كند او را راضى سازد و براى زن حلال نيست كه نگاه خشم آلود به مرد كند بلكه بر دو پاى مرد مى ‏افتد، او را مى ‏بوسد و دست به پاى او مى ‏كشد تا خداوند از او راضى شود و اگر مرد بر او خشم كند خداوند بر او خشم خواهد كرد.

اى حولاء! براى زن بر شوهرش است كه شكمش را سير كند، لباس بر تن وى كند و نماز و روزه و زكات را به او بياموزد اگر در مالش حقى است و زن با او در اين باره مخالفت نكند. 

اى حولاء! سوگند به آن كس كه مرا به حق به نبوّت و رسالت برانگيخت خدايم مرا به جايگاه پسنديده برانگيخت و بهشت و آتش خود را بر من عرضه كرد من ديدم كه بيشترين اهل آتش زنان هستند پس گفتم: اى حبيب من جبرئيل! چرا چنين است؟ او گفت: به دليل كفر زنان. گفتم: آيا به خداوند عز و جل كفر مى‏ورزند؟ جبرئيل گفت: نه، ولى به نعمت ما كفر مى ‏ورزند. گفتم: چگونه است اين اى حبيب من جبرئيل؟
گفت: اگر شوهرش يك عمر همه‏ اش به او نيكى كند و بدى ‏اى از مرد به زن نرسد زن گويد: من هرگز هيچ چيز از او نديدم.

اى حولاء! بيشتر آتش از هيزم آتش زنان است. حولاء گفت: اى رسول خدا چگونه است اين؟

حضرت فرمود: چون زن آن زمان كه ساعتى بر شوهرش خشم كند مى‏ گويد من از تو هرگز خيرى نديده ‏ام و شايد فرزندانى از اين شوهر به دست آورده باشد.

اى حولاء! براى مرد بر زن است كه ملازم خانه گرد باشد و او را دوست بدارد و به او محبت و شفقت كند و از خشم او اجتناب ورزد و در پى رضايت او باشد به عهد و وعده او وفا كند و از شدت و قهر او بپرهيزد و كسى را با او در فرزندانش شريك نسازد، او را اهانت نكند، او را به سختى نيندازد و در حضور، او و در مال او خيانت به او نكند و اگر نبود مرد را حفظ كند، حضور او را حفظ كرده است و در خانه ‏اش آرام گيرد و براى شوهرش خودش را زينت كند و نمازش را به پا دارد و از جنابت حيض و استحاضه ‏اش غسل كند و چون چنين كند روز قيامت پاك با چهره‏اى نورانى خواهد بود و شوهرش اگر مؤمن شايسته ‏اى باشد اين همسر او خواهد بود ولى اگر مؤمن نباشد مردى ديگر از شهيدان او را به همسرى مى‏ گيرد و اى حولاء! تو خويش را خوشبو مساز و مرو در حالى كه شوهرت نيست.

اى حولاء! هركس كه از شماها ايمان به خدا و روز آخر دارد زينت خود را براى غير شوهرش قرار ندهد و پوشش سر و مچش را آشكار نمى‏كند و هر زنى كه چيزى از اين را براى غير شوهرش قرار دهد دينش را از بين برده و پروردگارش را بر خويش خشمگين ساخته است.

اى حولاء! براى زنى جايز نيست كه كسى را كه بالغ شده است را به خانه ‏اش وارد سازد و نيز چشمش را از او پر كند و نيز چشم او را از خود پر سازد (يعنى به طور كامل، او به فرد بالغى نگاه كند و يا مرد بالغى به او نگاه كند) و با او هم غذا نشود و نياشامد مگر اينكه بر او محرم باشد و اين هم در حضور شوهرش باشد.

در اين هنگام عايشه گفت: اى رسول خدا! گرچه شوهرش برده باشد؟ رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: و اگر برده باشد باز زن هيچ يك از اين كارها را انجام ندهد و اگر انجام دهد خداوند بر او خشم و به شدت غضب كند و او را خداوند لعنت كند و فرشتگان لعنت كنند.

اى حولاء! سوگند به آن كس كه مرا به حق به نبوّت و رسالت برانگيخت زنى نيست كه چيزى را كه پاكيزه ساخته براى شوهرش بيرون بياورد (يعنى به شوهرش بدهد) مگر اينكه خداوند در بهشت برايش از هر رنگ بيافريند و به او مى ‏گويد بخور و بياشام در برابر آنچه كه در ايام گذشته انجام داده ‏اى.

اى حولاء! زنى نيست كه سخنى را از شوهرش تحمّل كند مگر اينكه خداوند براى او در برابر هر كلمه‏ اى، پاداشى كه براى روزه‏ دار و مجاهد در راه خداوند عز و جل نوشته شده است مى ‏نويسد.

اى حولاء! زنى نيست كه از شوهرش شكايت كند مگر اين كه خداوند بر او خشم كند و زنى نيست كه بر شوهرش لباس بپوشاند مگر اينكه خداوند در روز قيامت هفتاد لباس از بهشت بر او مى‏ پوشاند كه هر لباسى از آنها چون گلهاى سرخ و خوشبو است و روز قيامت چهل كنيز حورالعين مى‏ دهد كه آن زن را خدمت كنند.

اى حولاء! سوگند به آن كس كه مرا به حق برانگيخت در حالى كه پيامبر، رسول، بشارت دهنده و بيم دهنده ‏ام زنى نيست كه از شوهرش به فرزندى آبستن شود مگر اينكه در سايه خداوند عز و جل است تا آنكه درد زايمان او را بگيرد و در برابر هر درد زايمانى براى او، يك آزاد سازى بنده مؤمن است و چون وضع حمل كند و شروع به شيردادن فرزند بنمايد فرزند نمیمكد از شير مادرش مگر اينكه در پيش روى مادر در روز قيامت نورى روشنايى مى‏زند كه هركس او را ببيند از اولين و آخرين، شگفت زده مى ‏شود و اين زن با اينكه روزه نيست روزه دار و شب زنده دار محسوب مى ‏شود. روزه همه عمر و شب زنده دارى همه عمر براى او نوشته مى ‏شود و چون فرزندش را از شير بگيرد خداوند- كه يادش بلند و بزرگ است- گويد: اى زن من هرچه از گناهان گذشته بر تو بود آمرزيدم و كار را از نو آغاز كن خداوند تو را رحمت كرد.

حولاء گفت: اى رسول خدا! خداوند بر تو درود فرستد اينها همه براى مرد است.

حضرت فرمود:آرى ….»

حولاء گفت: پس براى زنان بر مردان چيست؟

رسول خدا فرمود: برادرم جبرئيل به من خبر داد و پيوسته به من سفارش زنان را مى ‏كرد تا آنجا كه گمان كردم كه براى شوهر زن حلال نيست كه به زن  اُف (كمترين كلمه‏ اى كه ابراز نفرت مى ‏كند) بگويد. اى محمد! از خداوند عز و جل درباره زنان پروا كنيد چرا كه زنان در برابر شما ميانه (نه كودك و نه بزرگ) هستند آنان را بر پايه امانات الهى گرفته ‏ايد مادامى كه آميزش با آنان را با كلام خدا و مقرّر الهى از واجب و سنّت و شريعت پيامبر صلى الله عليه و آله حلال كرده باشيد همانا براى آنان بر شما حقّ واجبى است‏
به دليل اينكه تن‏شان را بر خويش حلال مى ‏سازيد و در برابر اينكه پيوسته همراه ابدان آنان هستيد و فرزندان شما را در درون خويش دارند تا آن كه درد زايمان آنان را بگيرد بنابراين به آنان محبت ورزيد و آنان را آرامش دهيد و دل‏هاى‏شان را شاد سازد تا با شما بمانند و آنان را مجبور نسازيد و به خشم‏شان نياوريد و از آنچه به آنان داده ‏ايد چيزى را نگيريد مگر با رضايت و اذن آنان ….»
ونیز فرمود: «هر مردى كه سيلى به صورت همسرش بزند خداوند عز و جل به مالك، فرشته آتش دستور مى ‏دهد كه با دست آتشينش هفتاد سيلى در جهنم به او بزند و هر مردى از شما كه دستش را بر موى زن مسلمانى بگذارد خداوند دستش را با ميخ‏هايى از آتش ميخكوب مى ‏سازد ….»

منابع فقه شيعه( ترجمه جامع أحاديث الشيعة)،بروجردى، آقا حسين، عده اى از فضلاء،ج25،ص535

یکی از نیازهای همسر توجه به اوست ؛ توجهی همه جانبه و در همه شرایط اعم از خانه ، مهمانی ، سفر و… به ویژه در مناسبت های خاص مثل سالگرد ازدواج ، روز زن ، روز تولدو…

سعی کنید برای همسرتان، شرایط متفاوت با روزهای قبل به وجود آورید تا در زندگی تنوع لازم پدید آید و همسرتان توجه شما را احساس کند. اگر به همسرتان توجه کنید ، بسیاری از تنش ها و ناراحتی های روحی او برطرف می شود.

پیامبر گرامی اسلام (ص) فرمودند:

نشستن مرد نزد همسر وعیالش در پیشگاه خداوند از اعتکاف در مسجد من محبوب تر است…(مجموعه ورام،ج2،ص122)

آیاقرآن و دعاهايي كه به مردگان هديه ميكنيم به آنها می رسد؟
 به چه صورتي به آنها مي رسد ؟

-آيا دعا كردن و قرآن خواندن براي مردگان كه آنها را نمي شناسيم و به عبارتي غريبه هستند و فقط اسم آنها را شنيده ايم فايده اي دارد ؟
آيا مرده ها در برزخ مي فهمندكه چه كسي براي آنها اين هديه ها را فرستاده ؟

 از محمد بن مسلم نقل شده است كه :

به امام صادق ( ع ) عرض كردم كه به زيارت مردگان بروم ؟

جواب فومودند : بلي

گفتم آيا آنها مي دانند كه ما بزيارت آنها رفته ايم ؟

فرمودند :بلي قسم به خدا ميدانند و شاد مي شوند و انس ميگرند .

عرض كردم: چه بگويم وقتي به زيارت اهل قبور رفتم؛ اين دعا را انشاء كردند:

{ اللهم جاف الارض عن جنوبهم و صاعد اليك ازواجهم ولقيهم منك رضوانا …. }

در كتاب كامل الزيارات از امام صادق« عليه السلام» روايت شده كه فرمودند:

« مردگان را چون پيش از طلوع آفتاب زيارت كنيد, چون ميشنوند و جواب ميدهند و اگر بعد از طلوع آفتاب زيارت كنيد ميشنوند ولي جواب نمي دهند.

و ايضا از رسول خدا نقل شده كه فرمودند :

هديه بفرستيد براي مردگان خود.

پرسيدم هديه مرده چيست ؟

فرمودند : دعا و صدقه

و سپس اضافه كردند: كه ارواح مؤمنين مي آيند هرشب جمعه لب ديوار خانه و منزل ها خود و فرياد ميكنند به آواز حزين و با گريه كه: اي همسر و اولاد من اي پدر و مادر فرزندان و اقوام من آنچه در دست شماست براي ما مهرباني و صدقه و انفاق كنيدكه عذاب آنها بر ماست و اكنون شما استفاده ميكنيد و فرياد مكنند كه ما را پذيرا ئي نمائيد به درهمي يا به قرض ناني يا به لباسي …… و سپس پيامبر ( ص ) گريست و همه گريه كرديم  و اين جمله را اضافه كردند كه مردگان ميگويند اي كاش در زمان زندگي خود انفاق ميكرديم ؛ تا امروز كه محتاج شما نبوديم و ايضا از رسول خدا روايت شده كه هركس صدقه براي مرده ميفرستد فرشته اي آنرا گرفته و در طبقي نور كه درخشان است و به آسمانها برسد مي برد بر لب قبر ميت و فرياد ميكند.{ السلام عليك يا اهل القبور} , اهل و قوم خويش و فرزندان شما اين هديه را فرستاده پس آنرا ميگرد و داخل قبر ميكند و سپس قبرش فراخ شده و باعث شادي او ميشود .

زيارت قبور مؤمنين ثواب بسيار دارد و علاوه بر اينكه فوائد عظيمه بر آن مترتب است باعث عبرت و آگاهي و زهد و بي ميلي به دنيا و رغبت در آخرت ميشود و انقلاب دورني بوجود مي آيد كه روزي ملحق به آنان شده و دستش از عمل كوتاه و باعث عبرت ديگران ميگردد .

قرائت قرآن و دعا و اهداء به اموات چه بشناسيم و چه نشناسيم به آنان ميرسد و براي ماهم ثواب خواهد داشت و همينكه مسلمان و مؤمند كافيست كه برايشان دعا كنيم ؛ همانگونه كه هر روز چندين بار در نماز مي خوانيم { السلام علينا و علي عباد الله الصالحين } ما سلام و درود ميفرستم به همه بندگان خدا و بنده هاي صالح عالم درهر گوشه و كنار جهان و در هر كجاي كره زمين يك مسلمان و مؤمن زندگي ميكند؛ ما در نما زمان روزي چندين مرتبه با او سلام ودرود ارسال ميكنيم پس لازم نيست ما آنها را بشناسيم  .

مرکز پاسخگو:پاسخگوئی به سؤالات دينی آستان قدس رضوی