عمّار (دِهْني) کوفي از شاگردان بزرگوار امام صادق (ع) بود و در کوفه زندگي مي کرد، او فردي دانا و با تقوا و پرهيزگار و از علماي محدثين است. روزي به خاطر محاکمه اي که پيش آمده بود وي به محضر ابوليلي قاضي کوفه رفت تا گواهي دهد.
هنگاميکه وي در محضر قاضي شهادت داد، قاضي گفت: گواهي تو قبول نيست زيرا تو رافضي و شيعه هستي (رافضي يعني ترک کننده و رها کننده مقصود ابوليلي اين بود چون عمّار پيروي از اهل سنّت را رها کرده است، گواهي اش مورد قبول نيست و شيعه يعني پيرو و در اسلام به پيروان آقا علي (ع) و امامان معصوم (عليهم السلام) اصطلاحا شيعه گفته مي شود). عمّار تا اين سخنان را شنيد، مانند ابر بهاري: شروع به گريه کرد. قاضي که عمّار را مي شناخت و مي دانست که او فردي دانا و با تقوا و پرهيزگار است، تحت تأثير قرار گرفته و گفت تو از علماء و حديث شناسان هستي و اگر از حرف من ناراحت شدي مي تواني اعلان کني که رافضي و شيعه علي، نيستي، و از اين مرام بيزاري بجوي در اين صورت در صف برادران ما خواهي شد تا من گواهي تو را بپذيرم.
عمّار گفت: گريه ام به خاطر من و توست. از اين جهت براي خودم گريه مي کنم که تو مقام بزرگي را به من نسبت دادي که من خود را شايسته و سزاوار آن نمي دانم تو مرا رافضي مي نامي امّا رافضي کسي است که همه باطل ها را ترک کند و به سوي حقّ برود، در حالي که من اينگونه نيستم. تو مرا شيعه علي (ع) مي خواني امّا من کجا و شيعه و پيرو علي (ع) بودن کجا؟
امّا گريه ام براي تو اين است که چنين مقامهاي بزرگي را با سبکي و اهانت ذکر کردي.وقتي سخنان عمّار را به محضر حضرت امام صادق (ع) رساندند، امام فرمود: به خاطر ادب و تواضعي که عمّار انجام داد، تمام گناهانش حتي اگر بزرگتر از آسمان و زمين بودند پاک شدند و خداوند اعمال و کارهاي خوبش را هزار برابر کرد.

بلندي از آن يافت که او پست شد
در نيستي کوفت تا که هست شد

آري ما کجا و شيعه علي (ع) بودن کجا؟ ما فقط شکل شيعيان علي (ع) هستيم و به همين هم دلخوشيم، آنها را دوست داريم و اميدواريم خداوند ما را با آنان محشور فرمايد.

منبع : کرامات العلویه، علی(ع) میر خلف زاده‏ٌ 34

مرحوم آيت الله سيّد شرف الدين (صاحب کتاب ارزشمند المراجعات) در عصر حکومت «ملک عبد العزيز» براي زيارت خانه خدا به مکه رفت. در عيد قربان کنار ساير علما به کاخ پادشاه سعودي دعوت شد، تا طبق معمول در عيد قربان به او تبريک بگويند. او به کاخ رفت، هنگامي که نوبت به او رسيد دست شاه را گرفت و هديه اي به او داد، و ان هديه يک کتاب قرآن بود داراي جلدي پوستين بود.
شاه عربستان آن هديه را گرفت و بوسيد و به عنوان تعظيم و احترام، بر پيشاني خود گذاشت.

سيّد شرف الدين ناگهان گفت: «اي پاشاه ! چرا اين جلد را مي بوسي و به آن تعظيم مي کني با اينکه اين جلد چيزي جز پوست بز نيست؟»

شاه گفت غرض من از بوسيدن جلد ، قرآني است که در داخل آن قرار دارد ، نه خود جلد.

آقاي شرف الدين، بي درنگ فرمود : احسنت اي پادشاه! ما شيعيان نيز وقتي پنجره يا در اتاق
پيامبر(ص) را مي بوسيم ، مي دانيم که آهن هيچ کاري نمي تواند بکند ولي غرض ما آن کسي است که ماوراي اين آهن ها و چوب ها قرار دارد ما مي خواهيم رسول خدا(ص) را تعظيم و احترام کنيم، همان گونه که شما با بوسه زن بر پوست بز مي خواستي قرآن را تعظيم کني که در درون آن پوست قرار دارد.

حاضران تکبير گفتند و او را تصديق کردند، در اين هنگام ملک عبد العزيز ناچار شد تا به حاجيان اجازه دهد که از آثار رسول الله(ص) تبرک بجويند، ولي وليعهد او که بعد از اوآمد، از قانون گذشته شان برگشت.

ماهنامه موعود شماره 89

با توجه به فعاليت گسترده سلفی گری در جهان اسلام،  تقريبا هيچ جايی در کشورهای اسلامی نيست که گرفتار پديده سلفيت نشده باشد و حتي در ايران هم گروه جيش العدل در اين زمينه ايجاد شده است.
 امروزه متاسفانه شاهد رشد اين گروه ها در سطح جهان اسلام هستيم؛ آنها از نظر نظامی پيشرفت کرده اند و غرب هم به دنبال نابودی قطعی آنها نبوده و نيست و آنها در شهرها و کشورهای مختلف در حال نفوذ هستند.
يکی از اشتباهاتی که ما در اين حوزه انجام داديم اين است که بيش از حد در خصوص جرايم داعش سخن می گوييم و کمتر کار علمی و فرهنگی و هنری عليه آنها انجام داده ايم.
  وهابيت با توسعه سايت های تخصصی و هنری و شبکه های ماهواره ای خود را در جهان اسلام مطرح کرده اند؛ آنها به سمت شبکه های مجازی سوق داده شده اند و اين کار را دنبال مي کنند و حتی سهام توئيتر را نيز امروز توسط وهابی ها خريداری شده است.
 امروزه شاهد رشد چت روم های وهابيت و داعشی هستيم و فعاليت بسيار گسترده ای در اين رابطه دنبال کرده اند؛ حتی در کنار بقيع هم دست به فعاليت می زنند و کارهايي انجام می دهند که گارد جوانان ما شکسته شده و با آنها همراه شوند.
 جريان سلفيه غريب به 100 هزار وبلاگ در اين زمينه ايجاد کردند؛ 500 نفر در دانشگاه مدينه استخدام شدند که اين کار را انجام دهند؛           امروز داعش حتی در حوزه جهاد نکاح هم از همين شبکه ها سود می جويد و آنها خودشان حتی به کشورهای عربی رفته و با مردان ازدواج می کنند و آنها را به سمت داعش می کشند. همچنین حداقل سه موسسه فيلم سازی توسط داعش ايجاد شده است که با حضور فعالان هنری غربي به بهترين شکل فيلم سازی می کنندو به تطهير چهره خود می پردازند؛ آنها امروز فيلم های بسياری در حوزه خدمت رسانی به مردم منتشر می کنند و سعی می کنند به شدت چهره خود را تطهير کنند.
فعاليت رسانه ای داعش به حدی است که آنها فيلم هايی با زبان فرانسوی برای تبليغ خود ساخته اند ودر تاجيکستان نيز اين کار را به زبان فارسی انجام دادند؛ آنها در عرصه ادبيات نيز سرمايه گذاری وسيعی کردند و وقتی خلبان اردنی را آتش زدند با کمک يک زن داعشي در 50 بيت هنری عقايد داعشی را در خصوص آتش زدن کفار را پخش کردند تا نشان دهند که برای جنايات خود دلايلی دارند اما آن را با زبان هنر بيان کردند.
   تمام روش های داعشی برای تبليغ در حوزه هيجانات خلاصه می شود و با اين هيجانات مردم و به خصوص جوانان غربی را جذب می کنند و در اين زمينه هم موفق عمل کرده اند ولی نبايد فقط از موفقيت های کوچک وبزرگ آنها گفت، بايد گفت که ما در اين زمينه چه کرده ايم؟ بايد گفت که چرا ما هنوز يک توليد فرهنگی و هنری در تراز جهانی عليه آنها توليد نکرده ايم؟
   امروز آنها در قالب کتاب های تصويری و صوتی، پروژه خلافت موعود را هم در قالب نظريه مطرح کرده اند؛ آنها امروز با طبقه متوسط اهل تسنن درگير شده اند و آنها را هدف قرارداده اند.

   يکي از بزرگان وهابيت گفته که در عربستان، خانه ای نيست که سخنی از شيعه در آن نباشد ؛موج گسترش تفکر شيعه در جهان اسلام واقعا آنها را ترسانده است؛ از طرفی علم گرايی و حق مداری و تعادل و اعتدال شيعه علمای محقق و پژوهشگران جهان اسلام را که در سالهای اخير به دنبال اين پروژه بودند را به حيرت واداشته است.

   حوزه ما بايد درحوزه اعتقادات کار کند و وهابيت را در اين حوزه به چالش بکشد زيرا آنها در کارهای هنری بسيار فعال هستند و ما بايد ريشه آنها را هدف قراردهيم که ديگر کسی مجذوب آنها نشود.

حجت الاسلام والمسلمين عليزاده موسوی،رئیس پژوهشکده حج

منبع: خبرگزاری حوزه

تقسيم روزی يکسان نيست و خداوند بنابر مصالح بندگان و نظام زندگي انسان و اداره‏ي جهان روزي افراد را متفاوت مقرر فرموه است البته کسي از آن مطلع نيست و هيچکس نمي‏تواند بگويد که روزي چه کسي کم يا زياد است و چه بسا که خود افراد در اين زمينه دخيل باشند، زيرا روزي بر دو گونه است: يک نوع آن روزي قطعي است که در هر صورت و در هر شرايط نصيب انسان مي‏گردد، ولي نوع ديگر آن بستگي به عوامل ديگر و منجمله تلاش و فکر و برنامه‏ريزي دارد، به اين بيان که خداوند مقرر کرده است که انسان با فکر و تلاش و ساير عوامل به اوج قدرت مالي و اقتصادي برسد.
در هر صورت، تفاوت در روزي وجود دارد و اگر کمي روزي معلول عوامل اختياري نباشد قطعا مقدر آن فرد است و به صلاح و سعاد او خواهد بود و کسي نمي‏تواند آن را کم يا زياد کند و يا روزي کسي را بخورد.
بنابراين، آنکه روزيش کم است بايد فکر و تلاش کند و اگر به جايي نرسيد نبايد مايوس و نااميد شود، شايد دست تقدير بيش از آن براي او رقم نزده است و بيشتر از آن باعث مشکلات و مصائب مادي و معنوي او خواهد بود. بنابراين فرد خداشناس و موحد از آنچه براي او مقدر شده راضي و خشنود بوده و امورات خود را بر اساس آن تنظيم مي‏کند.
و من رضي برزق لله لم يحزن علي مافاته[نهج ‏البلاغه قصار 349].
انه يخبرهم بالاموال و الاولاد ليتبين الساخط لرزقه[نهج‏ البلاغه، قصار 93.].
پس بايد براي تامين و تحصيل روزي تلاش کرد ولي اين را هم بايد دانست که هر تلاشي هم مثمرثمر نخواهد بود و باعث زيادي روزي نخواهد شد.
ليس کل طالب بمرزوق[نهج ‏البلاغه، نامه 31.].
بعضي تصور مي‏کنند، کساني که روزيشان فراخ و ثروتشان زياد است، حتما از راه خلاف و نامشروع به دست آورده‏اند، يعني آدم باايمان ممکن نيست که ثروتمند و پرروزي باشد که البته اين از نظر امام صحيح نيست و حتي دستورهايي داريم که باعث زيادي روزي مي‏گردد:

•  الزکاه تسبيبا للرزق[نهج ‏البلاغه، نامه 31.] - زکات دادن باعث و موجب روزي است.
•  شارکوا الذي قد اقبل عليه الرزق[نهج‏ البلاغه، نامه 31.] - با آنکس که روزيش فراخ است شريک شويد.
•  استنزلوا الرزق بالصدقه[نهج ‏البلاغه، نامه 31.] - روزي را با صدقه بدست آوريد.
•  و قد جعل لله سبحانه الاستغفار سببا لدرور الرزق[نهج‏ البلاغه.] - خداي سبحان استغفار را سبب زيادي روزي قرا داده است.

نکته مهم ديگر آنکه، بدست آوردن منال حرام و تحصيل ثروت از راه‏هاي نامشروع جزء رزق و روزي نيست و کسانيکه دست به مال حرام مي‏زنند و از آن پروا ندارند، بدانند که روزي حلال الهي را از دست داده و به جاي آن مال حرام مي‏خورند.

کتاب «ازپارسایان برایم بگو»،صفحه 20، 21.

.

اعمش که يکي از مفسران و محدثين است روايت کرده است که در مسافرت به عربي رسيدم که چشمش کور شده بود. در اين حال، در بيابان نشسته بود و دستش را به طرف آسمان گرفته بود و دعا مي کرد:

 خداوندا بحق آن قبّه اي که دامنه اش خيلي وسيع است و بحق بارگاهي که ميوه هايش بسيار شيرين است چشم مرا به من بازگردان.

جلو رفتم و گفتم: اي اعرابی چه مي گويي؟ قبّه و بارگاه چيست؟ و ميوه کدام است؟

گفت: منظورم از قبّه حضرت محمد (ص) و بارگاه حضرت زهرا (عليهاالسلام) و ميوه ها حضرت امام حسن و امام حسين (عليهماالسلام) است.
گريه ام گرفت، دو درهم از مخارج مسافرتم را به او دادم و به راه افتادم. مدتي گذشت مسافرتم به پايان رسيد و از همان راه برگشتم. ديدم آن مرد بينايي اش را بدست آورده است. احوالش را پرسيدم. و از او خواستم که چگونگي شفا يافتن خود را برايم تعريف کند.
گفت: آل محمد (ص) مرا شفا دادند. روزي در همين جا تنها نشسته بودم و ناله مي کردم که ناگهان ندايي از غيب آمد اگر در دوستي علي (ع) صادق هستي چشمان خود را ببند و باز کن.
چشمانم را بستم و پس از لحظه اي باز کردم، ديدم جهان روشن است و همه جا را مي توانم ببينم. هر چه نگاه کردم گوينده صدا را نديدم. گفتم: اي کسي که به داد من رسيدي ترا به خدا قسمت مي دهم که خودت را معرفي کن.
ندايي آمد که من خضر نبي هستم. بدان که دوستي علي (ع) در دنيا و آخرت انسان را نجات مي دهد.

مؤمني شيطان را در وسط دريا ديد که سرش را رو به آسمان گرفته و مي گفت: خداوندا (به حقّ آقا اميرالمؤمنين علي (ع)) مرا عذاب مکن.

مرد مؤمن به شيطان گفت: آيا تو هم دست به دامان ولايت اميرالمؤمنين علي (ع) شده اي؟

شيطان گفت: شش هزار سال قبل از اينکه حضرت آدم خلق شود من در عالم اعلا و در ميان ملائکه بودم. اطلاعات زيادي در رابطه با علي (ع) دارم که شما نمي دانيد. و تا آنجا که اطلاع دارم بعد از رسول خدا (ص) کسي مقربتر و عزيزتر و گرامي تر و آبرومندتر از علي (ع) نزد خداوند متعال نيست. و مي دانم که هرکس خداوند را به حق اميرالمؤمنين علي (ع) قسم بدهد، خداوند او را مي آمرزد از اين رو من هم خدا را به خورشيد ولايت قسم مي دهم.

مرد گفت: اي ابليس تو معلِّم فرشتگان بوده اي و علم زيادي داري مرا نصيحت کن.

شيطان گفت: يک جمله براي دنيا و يک جمله براي آخرتت مي گويم اگر مي خواهي که زندگي به تو خوش بگذرد قناعت پيشه کن و اگر قانع باشي، حتي اگر غذايت نان خشک باشد به تو خوش مي گذرد و آرام و آسوده زندگي مي کني.
امّا اگر حرص بزني و ثروت جمع کني و به خواست خداوند راضي نباشي هيچوقت در دنيا خوشبخت نمي شوي.

اما يک پند نيز براي آخرتت بگويم براي ساعت مرگ، سرازيري قبر، سر از قبر در آوردن، ماندن در برزخ، صحراي محشر، صراط و ميزان همه جا محبت و ولايت آقا علي (ع) را ذخيره داشته باش اگر تکيه ات به پيشواي مؤمنان باشد امنيت خواهي داشت.

مرد مؤمن شيعه نزد امام جعفر صادق (ع) رفت و ماجرا را براي حضرت تعريف کرد.

حضرت فرمود چنگ زدن شيطان به ولايت و محبّت حضرت علي (ع) به زبان است و از صميم قلب نيست بنابراين ابليس بهره اي از اين سخنان نمي برد. اگر او واقعا و از صميم قلب به آقا اميرالمؤمنين علي (ع) پناه مي برد، از عذاب الهي نجات مي يافت.

کرامات(امیرالمومنین)، دُرّ نجف،محصول موسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصرعج