جامع‌ترین تعبیر در قرآن از «حمد خدا» کدام تعبیر است؟

یکی از معانی مهم قرآنی که بارها در قرآن و با عبارات مختلف ذکر شده و مورد تأکید قرار گرفته، مسئله حمد خداوند است. به طور خلاصه می‌توان گفت که حمد خداى سبحان در آغاز پنج سوره قرآن آمده است:
1. سوره حمد: در این سوره خداوند با وصف این‌که پروردگار عالمیان است، مورد ستایش قرار گرفته است.«الْحَمْدُ للهِ رَبّ‏ِ الْعَلَمِینَ».
2. سوره انعام: در این سوره، با عنوان خالق آسمان‌ها و زمین و جعل کننده تاریکی‌ها و نور، حمد شده است.«الحْمْدُ للهِ الَّذِى خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ جَعَلَ الظُّلُمَاتِ وَ النُّورِ».
3. سوره کهف: خداوند در این آیه، به عنوان نازل کنند کتاب آسمانی بر پیامبر اسلام(ص)، ستوده شده است.«الحْمْدُ للهِ الَّذِى أَنزَلَ عَلىَ‏ عَبْدِهِ الْکِتَابَ».
4. سوره سبأ: در این سوره خداوند مالک آنچه که در آسمان و آنچه که در زمین است مدح شده است.«الحَمْدُ للهِ الَّذِى لَهُ مَا فىِ السَّمَاوَاتِ وَ مَا فىِ الْأَرْضِ وَ لَهُ الحَمْدُ فىِ الآخِرَةِ».

5. سوره فاطر: خدایی که آفریننده آسمان‌ها و زمین است و کسی است که فرشتگان را پیام‌رسان خود قرار داده است.«الحَمْدُ للهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ جَاعِلِ الْمَلَئکَةِ رُسُلاً».
و نیز تعداد بسیاری از آیات دیگر قرآن نیز ناظر به حمد خدا به همراه توصیفات گوناگونی از حضرت حق می‌باشند.
با مقایسه این معانی و توصیفات؛ برخی از مفسران معاصر گفته‌اند: جامع‌ترین حمد در بین آیات مختلف قرآن، آیه دوم سوره حمد؛ یعنی عبارت «الْحَمْدُ للهِ رَبّ‏ِ الْعَالَمِینَ» است؛ زیرا عبارت «العالمین» شامل همه عالم خلقت، اعم از آسمان‌ها و زمین و عالم مجردات و مادیات و عالم تشریع و تدوین می‌شود.

 
 جوادی آملی، عبدالله، تفسیر تسنیم، محقق: اسلامی، علی، ج 1، ص 336.

حتما تا به حال از اوضاع واحوال این وهابیت خبیث نادان چیزهای زیادی شنیده اید .

 درکلیپ زیر بعضی از خنده دارترین فتواهای  وهابی های  جاهل برای دوستان به نمایش گذاشته میشود تاهرچه بیشتر به شیعه بودنمان افتخار کنیم.امیدوارم لذت ببرید.

#شاگردان_مکتب_امام_جعفر_صادق_علیه‌_السلام
از آنجا که جامعه را تک تک افراد آن تشکیل می دهد وخانواده کوچکترین عضو یک جامعه است واز طرفی طلاب باید در مسیر تحقق رسالت انبیا در هدایت مردم و رسیدن آنها به قرب الهی تلاش کنند.
لذا بربانوان طلبه ضروری است که رسالت خود را بعد از خودسازی، در خانواده عملا انجام دهد و وقتی آثار عمل به علم خود را در خانواده مشاهده کرد مطمئن باشد که می تواند در جامعه هم رسالت خودرا به نحو احسن انجام داده وموثرواقع شود.
بنابراین رسالت یک بانوی طلبه از خانواده آغاز می شود. طلبه بانویی که به فضای خارج از محیط خانواده توجه بیشتری دارد، مسئولیت های بیرون از خانه را به عهده می گیرد، چه در حوزه یا غیر از آن ولی از اوضاع همسروفرزندانش آگاهی ندارد، یا دارد ولی اوضاع خارج از خانه ومسئولیتهایش برایش اهمیت بیشتری دارد هرگز نخواهد توانست به درجات کمال ومرحلۀ عمل به علم برسدوکسی که در این مرحله بماند چگونه می تواند دیگران را ارشادوراهنمایی کند. اگرچه به هدف دنیایی خود که همان شهرت ومقام و… می رسد ولی« وماله فی الاخره من نصیب»

استاد قرائتی حفظه الله در یکی از خاطرات خود در این باره می گوید:
*منزل یکى از محترمین تهران بودم، پسرش از منافقین فرارى بود. پدر، عالمى وارسته و پسر، منافقى فرارى!
درباره اینکه چطور شد پسرش اینگونه شد، گفت: به تربیت پسرم نرسیدم. از صبح زود تا آخر شب اینجا و آنجا سخنرانى و برنامه‌هاى علمى و تحقیقى داشتم، ولى از فرزندم غافل شدم. الآن چوبش را مى‌خورم. همه اعضاى خانواده در این غم مى‌سوزیم که چرا باید جوانى از خانوادۀ ما به این راه کشیده شود.
الآن مى‌فهمم که على‌بن ابیطالب علیهما السلام که فرمود: هرکس بچه‌اى دارد، باید بچه شود یعنى چه. یعنى پدرها باید در خانه ژست پدرى را کنار بگذارند و با بچه‌ها همبازى و همراز شوند.*
خاطرات ج۲
البته این در مورد پدر است با آن مشغله زیاد اما ما به عنوان یک مادر که وظیفه اصلیمان تربیت فرزندان شایسته است چه؟ آیا سزاوار است دیگران را ارشادکردن وتربیت فرزند آموختن اما خود به فرزندانمان بی توجهی کردن؟

یکی از دوستان می گفتند من صبح تاظهر تدریس دارم عصرها هم درس می خونم وبچه هام از صبح تا عصر تنها هستند.از طرفی شبها زود می خوابم وتقریبا ساعت 3 نیمه شب بیدار می شوم تا کارهای روزانه ام را انجام دهم وناهار فردا راآماده کنم.
بنده گفتم آیا همسرتان اعتراضی نسبت به این وضعیت ندارند؟پس کی به ایشان رسیدگی می کنید؟ ظاهرا دیگر وقتی برایش نمی ماند؟
گفتند:خودشان معمولا سرکارند ولی هر صبح به من تذکر می دهند که من از کار شما راضی نیستم!!!
خوب با این اوضاع طلبه برای چه تحصیل می کند؟هدفش چه بوده؟ دیگران را چگونه آموزش می دهد؟
کمی که نه، بسیار جای تامل دارد!!!

#شاگردان_مکتب_امام_جعفر_صادق_علیه‌_السلام- 

امروزه با توجه به گسترش شبکه های اجتماعی و فضای مجازی در جامعه باید گروه هایی تشکیل شود تا نسبت به تهیه و ترویج مطالب مفید و اسلامی فعالیت نمایند، چرا که اگر مدیریت آن از دست خارج گردد، مطمئنا دشمنان قسم خورده ملت مسلمان ایران با تزریق و پمپاژ مطالب انحرافی و بمباران شبهات، جوانان ایرانی را مورد تهاجم روانی قرار خواهند داد.
اکنون دشمن توان و تجهیزات خود را صرف تهاجم از طریق فرهنگی کرده، چرا که بر این باور است که اگر فکر و حرکت جوان مومن و انقلابی ایران را تغییر داده و به انحراف بکشاند، کم هزینه تر و بهتر خواهد بود.

بنابراین از آنجا که حوزه های علمیه مرزداران اعتقادی جامعه هستند و اگر یک منبر در یک مسجدی مخاطب چند صد نفری داشته باشد، فضای مجازی و رسانه، تریبونی است که چندین میلیون مخاطب دارد و اگر مورد استفاده در جهت تبیین معارف اسلام ناب قرار نگیرد تبدیل به سلاحی تاثیر گذار علیه خود اسلام خواهد شد و آثار و پیامد های جبران ناپذیری به همراه خواهد داشت لذا از ضروریات است که طلاب در خصوص فعالیت های فرهنگی، به خصوص در زمینه های سایبری آموزش های لازم را کسب کرده و معارف دینی را در قالب های متنوع و جذاب و به صورت کاملا علمی و مستدل بیان نمایند. باید در سنگر های بصیرت افزایی و معرفت افزایی، با تهاجمات دشمن مقابله کرده و پاسخی کوبنده و دندان شکن دهند و از آرمان ها و اصول اسلامی و انقلابی حراست نمایند. ان شـــــــــــــاءالله

سلطان محمود غزنوی برای خود قبری ساخت، تا زمانی که مرد آنجا دفنش کنند. وقتی می‌خواست روی سنگ قبرش آیه‌‌ای از قرآن را بنویسد، از نوکرش پرسید: «چه آیه‌ای را بنویسم بهتر است؟» نوکر جواب داد: این آیه از قرآن را بنویس:

«هذه جهنم التی کنتم توعدون؛  

  این جهنمی است که همواره وعده‌اش به شما داده می‌شد!»

همان منبع

شخصی زیر درخت گردو ایستاده بود و می‌گفت: «خدایا! همه کارهایت درست است فقط نمی‌فهمم چرا گردوی به این کوچکی را بالای این درخت بزرگ قرار داده‌ای ولی هندوانه به آن بزرگی را لای بته‌های کوچک! » همین‌طور که داشت با خدا درددل می‌کرد ناگهان بادی وزید و گردویی روی صورتش افتاد و از بینی‌اش خون آمد. او به خودش آمد و گفت: «خدایا! کارت درست است. اگر یک هندوانه بالای درخت بود، معلوم نبود چه بلایی سرم می‌آمد!»

_{قصه های طنز آیت الله مجتهدی ره}