#شاگردان_مکتب_امام_جعفر_صادق_علیه‌_السلام
از آنجا که جامعه را تک تک افراد آن تشکیل می دهد وخانواده کوچکترین عضو یک جامعه است واز طرفی طلاب باید در مسیر تحقق رسالت انبیا در هدایت مردم و رسیدن آنها به قرب الهی تلاش کنند.
لذا بربانوان طلبه ضروری است که رسالت خود را بعد از خودسازی، در خانواده عملا انجام دهد و وقتی آثار عمل به علم خود را در خانواده مشاهده کرد مطمئن باشد که می تواند در جامعه هم رسالت خودرا به نحو احسن انجام داده وموثرواقع شود.
بنابراین رسالت یک بانوی طلبه از خانواده آغاز می شود. طلبه بانویی که به فضای خارج از محیط خانواده توجه بیشتری دارد، مسئولیت های بیرون از خانه را به عهده می گیرد، چه در حوزه یا غیر از آن ولی از اوضاع همسروفرزندانش آگاهی ندارد، یا دارد ولی اوضاع خارج از خانه ومسئولیتهایش برایش اهمیت بیشتری دارد هرگز نخواهد توانست به درجات کمال ومرحلۀ عمل به علم برسدوکسی که در این مرحله بماند چگونه می تواند دیگران را ارشادوراهنمایی کند. اگرچه به هدف دنیایی خود که همان شهرت ومقام و… می رسد ولی« وماله فی الاخره من نصیب»

استاد قرائتی حفظه الله در یکی از خاطرات خود در این باره می گوید:
*منزل یکى از محترمین تهران بودم، پسرش از منافقین فرارى بود. پدر، عالمى وارسته و پسر، منافقى فرارى!
درباره اینکه چطور شد پسرش اینگونه شد، گفت: به تربیت پسرم نرسیدم. از صبح زود تا آخر شب اینجا و آنجا سخنرانى و برنامه‌هاى علمى و تحقیقى داشتم، ولى از فرزندم غافل شدم. الآن چوبش را مى‌خورم. همه اعضاى خانواده در این غم مى‌سوزیم که چرا باید جوانى از خانوادۀ ما به این راه کشیده شود.
الآن مى‌فهمم که على‌بن ابیطالب علیهما السلام که فرمود: هرکس بچه‌اى دارد، باید بچه شود یعنى چه. یعنى پدرها باید در خانه ژست پدرى را کنار بگذارند و با بچه‌ها همبازى و همراز شوند.*
خاطرات ج۲
البته این در مورد پدر است با آن مشغله زیاد اما ما به عنوان یک مادر که وظیفه اصلیمان تربیت فرزندان شایسته است چه؟ آیا سزاوار است دیگران را ارشادکردن وتربیت فرزند آموختن اما خود به فرزندانمان بی توجهی کردن؟

یکی از دوستان می گفتند من صبح تاظهر تدریس دارم عصرها هم درس می خونم وبچه هام از صبح تا عصر تنها هستند.از طرفی شبها زود می خوابم وتقریبا ساعت 3 نیمه شب بیدار می شوم تا کارهای روزانه ام را انجام دهم وناهار فردا راآماده کنم.
بنده گفتم آیا همسرتان اعتراضی نسبت به این وضعیت ندارند؟پس کی به ایشان رسیدگی می کنید؟ ظاهرا دیگر وقتی برایش نمی ماند؟
گفتند:خودشان معمولا سرکارند ولی هر صبح به من تذکر می دهند که من از کار شما راضی نیستم!!!
خوب با این اوضاع طلبه برای چه تحصیل می کند؟هدفش چه بوده؟ دیگران را چگونه آموزش می دهد؟
کمی که نه، بسیار جای تامل دارد!!!