رحلت جانسوز ام المؤمنين و ام الائمة حضرت خديجه كبری سلام الله عليها را به پيشگاه امام زمان عليه السلام و همه دلسوختگان و پيروان اهل بيت عليهم السلام تسليت عرض می نماييم.

اگرچه که سخن ازخديجه(عليها السلام)، سخن از يك دنيا عظمت و پايداری واستقامت در هدف است و به حق، قلم فرسايی درباره كسی كه خداوند براو سلام و درود می فرستد، بسی مشكل است. اما نویسندگان زیادی زحمت کشیده ودرصدد معرفی این بزرگ بانوی اسلام برآمده اند وبه مصداق کلام "ما لا يدرك كلّه لايدرك كلّه” به بررسی گوشه هايی از شخصيت و زندگی اين بزرگ بانو پرداخته اند که دراینجا به معرفی تعدادی ازاین کتب می پردازیم.

نام : فروغ آسمان حجاز؛ خديجه(ع)
 نويسنده : علی كرمی فريدونی      

نام : في رحاب رسول الله و اهل بيته (ع) -ام المومنين الكبري خديجه بنت خويلد
 نويسنده :هاشم الموسوی

نام : خديجه در قرآن
 نويسنده: جمعی از نویسندگان

عناوین اصلی: مقدمه؛ خدیجه پاک و برگزیده…؛ نقش حضرت خدیجه دربی نیازی رسول الله از نظر مالی و…

دانلودpdf کتاب از طریق آدرس زیر:

http://ketabnak.com/merger.php?dlid=67860

دانلود در موبایل:

http://ketabnak.com/ajax/show_qrcode.php?qr=http%3A%2F%2Fketabnak.com%2Fmerger.php%3Fdlid%3D67860%26m%3D%26f%3D2YXbjNmH2YXYp9mGKl5eKipeXioxNTI3MzExNjcx

نام : حضرت خديجه (س)، اسطوره ايثار و مقاومت
نويسنده : محمد محمدي اشتهاردی

نگاه های ممنوع ازنظر قرآن ومعصومین علیهم السلام کدامند؟؟؟

 ١ - نگاه به نامحرم: 

عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عليه السلام: «النَّظَرُ  سَهْمٌ مِنْ سِهَامِ إِبْلِيسَ مَسْمُومٌ، وَ كَمْ مِنْ نَظْرَةٍ أَوْرَثَتْ حَسْرَةً طَوِيلَةً». نگاه (به نامحرم) تيرى مسموم از تيرهاى شيطان است و چه نگاه‏هايى كه اندوه طولانى را در پى داشته است.( کافی،کلینی،ج11، ص289)

عن عليّ عليه السلام أنّه قال سئل عن الرّجل تمرّ به المرأة فينظر إليها قال:« أوّل نظرة لك، والثانية عليك لا لك، والنظرة الثالثة سهم مسموم من سهام إبليس، من تركها للّه لا لغيره أعقبه اللّه إيماناً يجد طعمه.»؛ از اميرالمؤمنين على عليه السلام درباره مردى كه زنى با او برخورد مى ‏كند و آن مرد به زن نگاه مى ‏كند سؤال شد حضرت فرمود: اولين نگاه براى توست و دومين نگاه به ضرر توست نه به نفع تو و نگاه سوم تيرى مسموم از تيرهاى شيطان است هركس آن را به خاطر خدا نه ديگران ترك كند خداوند در پى آن ايمانى به او مى‏دهد كه مزه آن را مى‏ يابد. (جامع احادیث شیعه، آقاحسین بروجردی، ج25، ص596)

2 - نگاه به عيب مردم:

حضرت عیسی عليه السّلام به ياران خود گفت: آيا به نظر شما اگر يكى از شما بر برادرش بگذرد و ببيند جامه از شرمگاهش به كنارى رفته آيا برهنه ‏ترش مى ‏كند يا جامه را بر او برمى‏ گرداند؟

گفتند:جامه را بر آنچه هويدا شده برمى‏ گرداند.

گفت: هرگز بلكه شما او را برهنه‏ تر مى‏ كنيد … .

پس گفتند: اى روح اللَّه اين چگونه است؟

گفت: اين مثال يكى از شماست كه بر عيبى پوشاندنى از برادر خود آگاه شود و آن را نپوشاند. 

از يك نظر باختن هم بپرهيزيد زيرا (همان يك نظر آلوده بذر) شهوت را در دل بكارد و همين براى فتنه ‏بازى صاحبش بس باشد.خوشا بر آن کس که ديده ‏اش را در دلش نهاده‏ اند و (زمام) دلش را به نظر بازى ديده ‏اش نداده‏ اند( بيناييش را در نگريستن چشمش ننهاده ‏اند، بلكه علاوه بر چشم باز دل بينايش هم عطا كرده‏ اند).  به عيبهاى مردم چون ارباب منگريد بلكه در عيبهاى آنان چون بنده مردمان نگريد.(رهاورد خرد(ترجمه تحف العقول)، ابن شعبه، ص525)

3 - نگاه به نامه‌ى مردم:

قال رسول الله صلى الله عليه و آله: «من نظر فى كتاب اخيه بغير اذنه فكانّما ينظر فى النار»؛ هرکس بدون اذن برادرش در نامه اش نگاه کند، گویی كه در آتش دوزخ نگاه کرده است(مستدرك ، ج9، ص159)

  ٤ - نگاه به ثروت مردم:

«و لا تمدنّ عينيك الى ما متعنا به ازواجاً منهم زهرة الحيوة الدنيا» . (طه/١٣١)

امام صادق علیه السلام به نقل از رسول خدا صلی الله علیه واله فرمودند:هركه چشم بدنبال آنچه در دست مردمان ديگر است اندازد، اندوهش فراوان گردد، و سوز دلش درمان نپذيرد، و هر كه جز در خوردن و يا نوشيدن يا جامه پوشيدن براى خداى عز و جل در خودش نعمتى نبيند بطور تحقيق (چنين كسى) كردارش كم و كوتاه، و عذابش نزديك است. (أصول الكافی، ترجمه مصطفوى، ج‏4، ص 4)

فرق است بين حكومت و تحكّم. كجا بودی؟ به چه كسی تلفن كردی؟ چه حقی داشتی رفتی؟ چرااین راگفتی؟ چرا آنجارفتی؟و … ، این تحکّم است، بدون دلیل وبدون مصلحت اندیشی، که منجر به لج ولجبازی طرفین شده ومنشأ بسیاری از اختلافات می شود. امّاحكومت يعني مصلحت نيست اين كار را بكنی. تو اينجا می روی صلاح نيست. اين فاميل چنين است و آن فاميل چنان است. خانم! به این دلیل وبه آن دلیل، اين جلسه، رفتنش عوارض دارد، آسيب دارد، با يك چنين افرادی بايد ملاقات كنی، يك چنين حرف‌هايی را مجبور می شوی بزنی، يك چنين حرف‌هايی را مجبور می شوی گوش كنی!بنابراین مرد در خانه حق حكومت دارد اما حق تحكّم وزورگویی ندارد.

   حكومت يعنی مصلحت انديشی! مرد در خانه حق حكومت دارد، يعنی حق دارد طبق مصلحت به خانمش بگويد: اينجا برو و آنجا نرو! اما حق تحكّم ندارد. چون مَردَم نه! چون منطقی می گويم. . . چون حرفم حسابي است، گوش بده! نه چون مرد هستم، واینجاست که آیۀ شریفۀ «الرجال قوامون علی النساء» مصداق می یابد

كَانَ الْمَوْتَى يَأْتُونَ فِي كُلِّ جُمُعَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ؛ در هرجمعه از ماه رمضان مرده ها می آیند،

  فَيَقِفُونَ وَ يُنَادِي كُلُّ وَاحِدٍ مِنْهُمْ بِصَوْتٍ حَزِينٍ بَاكِياً؛ پس می ایستند و با صدایی محزون و با حالتی گریان(همچون انسان داغدار) چنین ندا می کنندکه: 

يَا أَهْلَاهْ وَ يَا وَلَدَاهْ وَ يَا قَرَابَتَاهْ اعْطِفُوا عَلَيْنَا بِشَيْ‏ءٍ، يَرْحَمُكُمُ اللَّهُ؛ ای خانواده من!، ای فرزندان من!، ای نزدیکان من!، با یک چیزی(عملی،خیراتی، قرآنی) به ما عطوفت ومهربانی کنید تا خداوند به شما رحم نماید.

وَ اذْكُرُونَا وَ لَا تَنْسَوْنَا بِالدُّعَاءِ وَ ارْحَمُوا عَلَيْنَا وَ عَلَى غُرْبَتِنَا؛ ما را یاد کنید و از دعا فراموش نکنید ، برما و غربت ما رحم کنید،

فَإِنَّا قَدْ بَقِينَا فِي سِجْنٍ ضَيِّقٍ وَ غَمٍّ طَوِيلٍ وَ غَمٍّ وَ شِدَّةٍ؛ زیرا ما در زندانی تنگ و اندوهی طولانی، و در سختی وگرفتاری می باشیم، 

فَارْحَمُونَا وَ لَا تَبْخَلُوا بِالدُّعَاءِ وَ الصَّدَقَةِ لَنَا؛ پس بر ما رحم کنید و از دعا و صدقه دادن برای ما کوتاهی نورزید،

لَعَلَّ اللَّهَ يَرْحَمُنَا قَبْلَ أَنْ تَكُونُوا مِثْلَنَا؛ شاید قبل از آن که مثل ما شوید ، خداوند بر ما رحم نماید،

فَوَا حَسْرَتَى قَدْ كُنَّا قَادِرِينَ مِثْلَمَا أَنْتُمْ قَادِرُونَ؛ ما حسرت بر گذشته می خوریم ، که ما نیز مثل شما توانا بودیم،

فَيَا عِبَادَ اللَّهِ اسْمَعُوا كَلَامَنَا وَ لَا تَنْسَوْنَا فَإِنَّكُمْ سَتَعْلَمُونَ غَدا؛ پس ای بندگان خدا ، به سخن ما گوش فرا داده و فراموش نکنیدکه فردا روزی شما نیز خواهیدفهمیدکه

فَإِنَّ الْفُضُولَ الَّتِي فِي أَيْدِيكُمْ كَانَتْ فِي أَيْدِينَا؛ چیزهای اضافی وغیر ضروری که در دست شماست ، قبلاً نیزدر دست ما بود

فَكُنَّا لَا نُنْفِقُ فِي طَاعَةِ اللَّهِ وَ مَنَعْنَا عَنِ الْحَقِّ؛ اما در راه طاعت خدا انفاق نکردیم، و از حقّ مانع شدیم(خمس وزکات وغیره)

فَصَارَ وَبَالًا عَلَيْنَا وَ مَنْفَعَتُهُ لِغَيْرِنَا؛ پس حالا همه وبال برماشد ومنفعت وسودآن به دیگران(پسر،دختر،داماد، شوهر زن، زن شوهرو…) رسید،

اعْطِفُوا عَلَيْنَا بِدِرْهَمٍ أَوْ رَغِيفٍ أَوْ بِكِسْرَةٍ؛ با درهمی، یا تکّه خمیر نانی، یا يك پاره از چيزی به ما توجّه و عطوفت ومهربانی کنید،

ثُمَّ يُنَادُونَ مَا أَسْرَعَ مَا تَبْكُونَ عَلَى أَنْفُسِكُمْ وَ لَا يَنْفَعُكُمْ؛ سپس ندا می کنندکه: بزودی بر خودتان خواهید گریست در حالی که برای شما فایده ای ندارد،

كَمَا نَحْنُ نَبْكِي وَ لَا يَنْفَعُنَا؛ همانطورکه ما گریه می کنیم، و برای ما فایده ای ندارد،

فَاجْتَهِدُوا قَبْلَ أَنْ تَكُونُوا مِثْلَنَا؛ پس قبل از اینکه مثل ما شوید ، (برای آخرت خود) تلاش کنید.

منبع:سفینة البحار، شیخ عباس قمی،جلد1، ص556؛  مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل، ج‏2، ص: 163.

اعوذ بالله من الشّیطان الرّجیم

«يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ‏» سوره بقره آيه 183،

بر اساس این آيه كريمه، مؤمنين موظف شدند كه مانند ملتهاى پيشين از اين شام تا شام بعدى يكسره روزه‏ بگيرند. بعد از چند سال كه آيه كريمه «وَ كُلُوا وَ اشْرَبُوا حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكُمُ الْخَيْطُ الْأَبْيَضُ‏ …»بقره/187 نازل شد، خداوند عزّوجلّ اذن و رخصت داد كه از موقع افطار تا آخر شب هر چه مايل باشند بخورند و بياشامند و روزه را از سپيده‏ دم تا شام بعدى ادامه دهند، و چون بى ‏توجهى و بى ‏اعتنائى به رخصتهاى الهى نارواست، سنت بر اين قرار گرفت كه در سحر ماه رمضان سحرى تناول كنند و اگر مايل نباشند، لا اقل شربت آبى بنوشند.

در روایات نیز آمده است که:

به ابو عبد الله صادق علیه السلام گفتم: كسى كه مى‏ خواهد روزه بگيرد، بايد سحرى تناول كند؟ ابو عبد الله گفت: لازم نيست سحرى تناول كند. اما در ماه‏ رمضان‏ بهتر آن است كه سحرى تناول كند. ما اهل بيت دوست داريم كه سحرى ماه رمضان ترك نشود.
همچنین آمده است که:

به ابو عبد الله صادق علیه السلام گفتم: سحرى خوردن، يك تكليف الهى است؟ ابو عبد الله گفت: در ماه مبارك رمضان، فضيلت با سحرى خوردن است، گر چه با نوشيدن آب باشد، امّا در روزه ‏هاى مستحبى، هر كس مايل باشد، سحرى مى‏ خورد و هر كس مايل نباشد سحرى نمى‏ خورد.

گزيده كافى،محمدبن یعقوب کلینی، ج‏3، ص: 141

ازجمله عقاید وشبهات مطرح شده توسط وهابیت، رفتن به زیارت قبور، بخصوص قبورمطهّر ائمه طاهرین (علیهم السلام) است.آنهامعتقدند که رفتن به زیارت قبور انبیاء و صالحین جایز نیست و بدعت است!

«ابن تیمیه» در کتاب «منهاج السنة النبویة» بیان می کند:

«قَالَ غَیرُ وَاحِدٍ مِنَ الْعُلَمَاءِ: إِنَّ السَّفَرَ لِزِیارَةِ الْمَشَاهَدِ سَفَرُ مَعْصِیةٍ»

بسیاری از علما می‌گویند که اگر کسی برای زیارت مشاهد برود، سفرش سفر معصیت است.

سپس در ادامه می‌گوید:

«وَهَذَا أَمْرٌ قَدْ وَقَعَ فِیهِ الْغُلَاةُ فِی الْمَشَایخِ وَالْأَئِمَّةِ الْمُنْتَسِبِینَ إِلَی السُّنَّةِ وَإِلَی الشِّیعَةِ»«حَتَّی إِنَّ الْوَاحِدَ مِنْ هَؤُلَاءِ فِی بَیتِهِ یصَلِّی لِلَّهِ الصَّلَاةَ الْمَفْرُوضَةَ بِقَلْبٍ غَافِلٍ لَاهٍ، وَیقْرَأُ الْقُرْآنَ بِلَا تَدَبُّرٍ وَلَا خُشُوعٍ»«وَإِذَا زَارَ قَبْرَ مَنْ یغْلُو فِیهِ بَکی وَخَشَعَ، وَاسْتَکانَ وَتَضَرَّعَ، وَانْتَحَبَ وَدَمَعَ، کمَا یقَعُ إِذَا سَمِعَ الْمُکاءَ وَالتَّصْدِیةَ الَّذِی کانَ لِلْمُشْرِکینَ عِنْدَ الْبَیتِ»«وَکثِیرٌ مِنْ هَؤُلَاءِ لَا یحُجُّ لِأَجْلِ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ وَرَسُولُهُ مِنْ حَجِّ الْبَیتِ الْعَتِیقِ، بَلْ لِقَصْدِ زِیارَةِ النَّبِی - صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَسَلَّمَ - کمَا یزُورُ شُیوخَهُ وَأَئِمَّتَهُ، وَنَحْوَ ذَلِک»«وَالْأَحَادِیثُ الْمَأْثُورَةُ عَنِ النَّبِی - صَلَّی اللَّهُ عَلَیهِ وَسَلَّمَ - فِی زِیارَةِ قَبْرِهِ، کلُّهَا ضَعِیفَةٌ بَلْ مَوْضُوعَةٌ»«فَلَمْ یخْرِجْ أَهْلُ الصَّحِیحَینِ وَالسُّنَنِ الْمَشْهُورَةِ شَیئًا مِنْهَا»

غلات شیعه و سنی نسبت به امامانشان غلو می‌کنند.

این افراد زمانی که در منزل نماز می‌خوانند، نماز بی‌حال و بی‌روح و بی‌رمق می‌خوانند؛ قرآن را بدون تدبر و خشوع می خوانند.

اما زمانی که کنار قبری قرار می‌گیرند گریه می‌کنند، خشوع می‌کنند، تضرع می‌کنند، ناله می‌کنند شبیه کاری که مشرکین در کنار خانه خدا انجام می‌دادند.

 بسیاری از این افراد که به امر خدا و رسول خدا به مکه می‌روند، به خاطر زیارت خانه خدا نمی‌روند؛ بلکه به قصد زیارت قبر پیغمبر اکرم می‌روند همانند کاری که بزرگان و ائمه آنان انجام می‌دهند.

احادیثی که از پیغمبر اکرم در مورد زیارت قبرش رسیده است، تماماً ضعیف و بلکه جعلی است.

صحیحین و سنن مشهوره هیچکدام از این روایت‌ها را ندارد.

منبع:منهاج السنة النبویة،تقی الدین أحمد بن عبد الحلیم ابن تیمیة الحرانی،ج 2، ص 441.

اما پاسخ شیعه واهل سنت نسبت به این شبهه چیست؟؟؟

ادامه »