نویسنده امام رضا (ع) به نام ابراهیم بن عباس گوید:

در خدمت امام بودیم که یکی از فقها سوال کرد معنی نعیم در آیه ی شریفه ی«لتسئلن یومئذ عن النعیم»،(در آنروز از نعمت سوال خواهید شد) (سوره ی تکاثر: ۸)  آب سرد است.

امام با صدای بلند فرمود: اینطور تفسیر می کنید؟! و هر کسی به نوعی تفسیر می نماید یکی می گوید: منظور آب سرد است، بعضی گویند: مراد خواب است، عده ای گویند: غذای خوش طعم است!!

همانا پدرم از پدرش حضرت صادق (ع) نقل فرمود که با ناراحتی امام به عده ای که اینطور تفسیر می کردند، فرمود: هرگز خدا چیزهائی که به مخلوق تفضّل فرموده سوال نخواهد کرد و منّت نمی گذارد، این کار از مخلوق ناشایست است که از غذا و آب و چیزهائی دیگر که به دیگران داده منت گذارد، چگونه می توان به خدای بزرگ نسبت داد چیزی را که برای مردم شایسته نیست.

ولی نعیم دوستی و ولایت به ما خاندانست که خداوند بعد از توحید و نبوت از آن سوال خواهد کرد، بنده اگر به لوازم ولایت و محبت وفا کند به نعمتهای بهشت که زوال ندارد می رسد.

عیون اخبارالرضا(ع)،ج2، 129

شیخ بهائی علیه الرحمه می فرماید: روزی در مجلس بزرگی ذکر من شده بود.شنیدم یکی از حاضرین که ادعای دوستی با من می کرد ولی در این ادعا دروغ می گفت؛ شروع به غیبت نموده و نسبت ناروایی بمن داده بود و این آیه را در نظر نداشت که خداوند می فرماید:

((بعضی پشت سر بعضی غیبت نکنید، آیا دوست دارید گوشت مرده برادر خود را بخورید؟ همه این را ناخوش می دارید)) (سوره ی حجرات : ۱۲)

آنگاه که فهمید اطلاع از غیبت او پیدا کرده ام، نامه بلند بالایی برایم نوشت و اظهار پشیمانی و درخواست رضایت در آن نامه کرد. در جوابش نوشتم: خدا ترا پاداش دهد بواسطه هدیه ای که برای من فرستادی؛چون هدیه تو باعث سنگینی کفه حسناتم در قیامت می شود.! از حضرت رسول (ص) روایت شده که فرمود: در روز قیامت بنده ای را در مقام حساب می آورند، کارهای نیکش در یک کفه و کارهای زشتش را در کفه دیگر می گذارند، کفه گناه سنگین تر می شود. در این هنگام ورقه ای بر روی حسنات قرار می گیرد، کارهای نیکش بواسطه آن عمل زیادتر از گناهانش می شود.عرض می کند: پروردگارا آنچه عمل خوب داشتم در کفه حسنات وجود داشت، اما این ورقه چه بود؟ من که چنین عملی نداشتم؟ خطاب می رسد: این در مقابل سخنی است که درباره تو گفته اند و از آن نسبت پاک بودی. این حدیث مرا وا میدارد که سپاسگزار تو باشم بواسطه چیزی که بمن رسانیده ای، با اینکه اگر روبروی من، اینکار یا بدتر از این را انجام می دادی با تو مقابله بمثل نمی کردم و جز عفو و گذشت و دوستی و وفا از من نمی دیدی؛ این باقی مانده عمر، گرامی تر از آن است که صرف در مکافات اشخاص شود، باید بفکر آنچه از دست رفته، بود و تدارک گذشته را نمود.

منبع : یکصد موضوع ۵۰۰ داستان ، ج۱ ، نوشته ی سید علی اکبر صداقت ، به نقل از کشکول شیخ(ره)

دعا كلید بخشش خداوند و وسیله رسیدن به هر حاجت است. نعمت ها و بركات نزد پروردگار است و جز با دعا نمى توان به آن رسید.
انسان در هر حال نیازمند عنایت و امداد خداوند است:

(یَا أَیُّهَا النَّاسُ أَنتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللهِ وَاللهُ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ);

اى مردم! شما نیازمندان به خدا هستید و تنها خداوند است كه بى نیاز و شایسته حمد و ستایش است. (فاطر (29)، آیه 15)

همان گونه كه او بى نیاز مطلق است، انسان ها فقیر مطلق اند. او نیازى به عبادت ما ندارد; این ما هستم كه از طریق عبات و اطاعت او راه تكامل را مى پیماییم و نباید دست نیاز به درگاه غیر او دراز كنیم.
یكى از اصحاب امام باقر (علیه السلام) از آن حضرت پرسید: كدام عبادت بهتر است.

حضرت فرمود: چیزى از براى خداى عزوجل بهتر از این نیست كه از آنچه نزد اوست، از او درخواست شود…

ادامه »

مخالفان مكتب اهل‏بيت عليهم‏ السلام و طالبان زر و زور با گسترش فرهنگ تشيّع، موقعيّت خود را در خطر مى ‏بينند. از اين رو، با تأليف كتاب‏هاى ضدّ شيعىِ سراسر از تهمت و دروغ، سعى در مخدوش كردن چهره نورانى مذهب شيعه را در سطح جهانى دارند.
به نمونه ‏هايى از سخنان بى ‏پايه وهّابيّت توجه كنيم:

1. ابن تيميّه نظريّه پرداز برجسته وهّابيّت مى ‏نويسد:

الرافضة لم يدخلوا في الإسلام رغبة ولا رغبة، ولكن مقتا لأهل الإسلام( منهاج السنّة، ج 1، ص 23.)؛

هدف شيعيان از مسلمان شدن نابود كردن اسلام بوده است.

واليهود لا يرون على النساء عدّة وكذلك الرافضة( همان، ص 25.)؛

زنان شيعه همانند زنان يهود عده نگه نمى ‏دارند.

واليهود يستحلّون أموال الناس كلّهم وكذلك الرافضة(همان، ص 26.)؛

شيعيان همانند يهود اموال ديگران را بر خود حلام مى ‏شمرند.

2. ابراهيم سليمان جبهان، نويسنده مصرى مى ‏نويسد:

ادامه »

هر کدام از اهل بیت(ع) دارای ویژگی ها و صفات خاصی هستند اما شاید مهمترین ویژگی که در وجود نازنین امام رضا(ع) وجود داشت رافت و مهربانی ایشان بود به طوریکه آن حضرت را امام رئوف می نامند و این صفت تنها مختص به امام رضا(ع) است؛ رئوف به معنای کسی ست که به قدری مهربان است حتی سابقه اخم و بدی دیگران را از ذهن خود پاک می کند.

در روایتی آمده است هنگامی که امام رضا(ع) به سمت مرو می آمدند بعد از نیشابور به کاروانسرایی رسیدند و کاروان متوقف شد و براساس دستور مامون، ماموران اجازه ارتباط گیری مردم با امام را نمی دادند تا جایی که یک شب پیرمرد روستایی به بهانه اصلاح صورت امام آمده بود که آن حضرت را ببیند و امام رخصت داد و پیرمرد هنگام کار با امام رضا(ع) از اشتیاق دیدن آن حضرت صحبت می کرد که یک لحظه به ذهنش رسید که ای کاش از امام تقاضای اجرت می کردم و همان لحظه امام رضا (ع) فرمود: از ما اجرت می خواهی، به این سنگ نگاه کن که یک مرتبه سنگ تبدیل به طلا شد، پیرمرد گفت ای امام رئوف،

ادامه »

   آقای رجایی در اداره امور منزل به خصوص از لحاظ اقتصادی با تدبیر خاصی عمل می‌كرد. او اصولاً فرد قانعی بود و لزومی نمی‌دید برای بعضی از نیازهای حتی ضروری، خودش را به آب و آتش بزند و مثل بعضی‌ها قرض بگیرد و برای خانه چیزی تهیه كند. تدبیرش این بود كه در حد ممكن وسایل رفاهی خانواده را فراهم كند. روش او این بود كه اگر امكانی نداشت، صبر و قناعت را پیشه می‌كرد. این رفتار و تدبیر مرا دلگرم و امیدوار می‌كرد، چون می‌دیدم به میزانی كه وضع حقوقی‌اش بهتر می‌شود، به همان اندازه و نه بیشتر در رفاه خانواده تغییراتی می‌دهد.

http://www.aviny.com