شیخ بهائی علیه الرحمه می فرماید: روزی در مجلس بزرگی ذکر من شده بود.شنیدم یکی از حاضرین که ادعای دوستی با من می کرد ولی در این ادعا دروغ می گفت؛ شروع به غیبت نموده و نسبت ناروایی بمن داده بود و این آیه را در نظر نداشت که خداوند می فرماید:

((بعضی پشت سر بعضی غیبت نکنید، آیا دوست دارید گوشت مرده برادر خود را بخورید؟ همه این را ناخوش می دارید)) (سوره ی حجرات : ۱۲)

آنگاه که فهمید اطلاع از غیبت او پیدا کرده ام، نامه بلند بالایی برایم نوشت و اظهار پشیمانی و درخواست رضایت در آن نامه کرد. در جوابش نوشتم: خدا ترا پاداش دهد بواسطه هدیه ای که برای من فرستادی؛چون هدیه تو باعث سنگینی کفه حسناتم در قیامت می شود.! از حضرت رسول (ص) روایت شده که فرمود: در روز قیامت بنده ای را در مقام حساب می آورند، کارهای نیکش در یک کفه و کارهای زشتش را در کفه دیگر می گذارند، کفه گناه سنگین تر می شود. در این هنگام ورقه ای بر روی حسنات قرار می گیرد، کارهای نیکش بواسطه آن عمل زیادتر از گناهانش می شود.عرض می کند: پروردگارا آنچه عمل خوب داشتم در کفه حسنات وجود داشت، اما این ورقه چه بود؟ من که چنین عملی نداشتم؟ خطاب می رسد: این در مقابل سخنی است که درباره تو گفته اند و از آن نسبت پاک بودی. این حدیث مرا وا میدارد که سپاسگزار تو باشم بواسطه چیزی که بمن رسانیده ای، با اینکه اگر روبروی من، اینکار یا بدتر از این را انجام می دادی با تو مقابله بمثل نمی کردم و جز عفو و گذشت و دوستی و وفا از من نمی دیدی؛ این باقی مانده عمر، گرامی تر از آن است که صرف در مکافات اشخاص شود، باید بفکر آنچه از دست رفته، بود و تدارک گذشته را نمود.

منبع : یکصد موضوع ۵۰۰ داستان ، ج۱ ، نوشته ی سید علی اکبر صداقت ، به نقل از کشکول شیخ(ره)