مرگ را همیشه یاد کنید که اگرشما آنرا فراموشش کنید

هــــــــــــــــــــــــیچ ووووقت شــــــــــــــــــــــــــــما را از یاد نبردنبرد…

امیرالمؤمنین علی سلام الله علیه صحنه مرگ را چنین بیان می فرمایند :

در لحظه ی مرگ اطراف بدن شل می شود رنگ می پرد
مرگ می آید.
زبان میگیرد .
انسان هنوز می بیند و می شنود
ولی قدرت حرف زدن ندارد.
فکرش کار می کند.
با خود فکر می کند
که عمرش را در چه راهی صرف و تباه کرده
و ایامش را چگونه سپری کرده است؟
در آن لحظه از اموال و ثروت هایی که
در طول عمرش جمع کرده یاد می کند و با خود می گوید: این اموال را از چه راهی بدست آورده ام
و فکرحلال و حرام آن نبودم
اکنون گناه و حسابش با من است
و لذت و بهره اش با دیگرانُ
ولی مامور مرگ همچنان روح او را از اعضای او جدا می کند تا زبان و گوش هم از کار می افتد
و فقط چشمانش می بیند
و به اطراف خود نگاه می کند
و تلاش و وحشت حرکت اطرافیان خود را مشاهده می کند. دیگر نمی شنود
و حرفی هم نمی زند.
در لحظه آخر روح از چشم هم گرفته می شود
و او مانند مرداری در میان دوستان و بستگان می افتد
و همه از او می ترسند
و از کنارش فرار می کنند
و پس از اندکی او را به خاک سپرده از او دور می شوند
و او را به دست عملش می سپارند
و برای همیشه از دیدارش چشم می پوشند.!

(نهج البلاغه، خطبه 109)

اِنْ شـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــاء اللْه بهره مند شده باشین

دلتون رو واسه اون لحظه یاد کنید با شریف

صلوات بر مُحَمّدْوَآلِ مُحَمّدْ