از کتابهایی که به مولا علی بن موسی الرضا علیه السلام منسوب است می توان به کتب زیر اشاره کرد:

1- شیخ صدوق رحمة الله علیه در عيون اخبارالرضا (ع) رساله ای از آن حضرت نقل كرده كه در جواب محمد بن سنان قمي در علل احكام نوشته است و در آن پنجاه و پنج علت از علل شرايع ،رقم رفته و در باب 32 عيون اخبارالرضا: ج 2 ص 88 - 98 منقول است .

 2- كتاب علل فضل بن شاذان كه همه را از امام رضا (ع) شنيده و جمع كرده .علل و حكمتهاي احكام ديني در آن بيان گرديده است.

 3- رساله اي كه آن حضرت براي مأمون عباسي در محض اسلام و شرايع دين مرقوم فرموده و صدوق عليه الرحمة آن را در عيون اخبار الرضا: باب 35 ج 2 ص 121 - 127 آورده است .

 4- رساله اي كه باز براي مأمون عباسي درباره شريعت نوشت،

حسن بن شعبه در تحف العقول نقل كرده:مأمون، فضل بن سهل را محضر امام رضا صلوات الله عليه فرستاد و پيغام داد كه دوست دارم براي من از حلال و حرام و واجبات و سُنن بنويسي كه تو حجت خدا بر خلق و معدن علم هستي، امام (ع) دوات و كاغذ خواست و نوشت:
بسم الله الرحمن الرحيم…  آنگاه ابن شعبه اين رساله رابتفصيل نقل مي كند،

تحف العقول: ص 415 - 423 روايات امام رضا (ع) .

 5- رساله ذهبيه، رساله اي بود كه امام (ع) درباره طب و بهداشت و صحت بدن توسط اغذيه براي مأمون عباسي نوشت و چون مأمون دستور داد آن را با آب طلا نوشتند، به رساله ذهبيه معروف گرديد.

شيخ طوسي در فهرست در ترجمه محمد بن حسن بن جمهور بصري از آن ياد كرده و فرمايد:

«وله الرسالة الذهبية عن الرضا (ع)»، علامه مجلسي رضوان الله عليه همه آن رساله را در بحار: ج 59 ص 306 - 356 در پنجاه صفحه نقل كرده و در آخر فرموده: ابومحمد حسن قمي گويد: چون اين رساله به دست مامون رسيد، آنرا خواند و شاد شد و گفت: با آب طلا نوشته شود و رساله مذهبيه مسمي گردد.

 براي مزيد اطلاع به مستدرك الوسائل: ج 3 ص 335 رجوع شود.

 6- كتاب فقه الرضا، و آن كتابي است در ابواب فقه، اين كتاب تا زمان مجلسي اول مشهور نبود و از زمان وي معروف گرديد، علتش آن بود كه، جماعتي از اهل قم نسخه آن كتاب را به مكه آوردند، قاضي امير سيد حسين اصفهاني آن را ديد و يقين كرد كه آن تأليف حضرت رضا صلوات الله عليه است، سيد آنرا استنساخ كرد و با خود به اصفهان آرد و به مجلسي اول نشان داد، او و فرزندش مجلسي دوم يقين كردند كه آن از حضرت رضا صلوات الله عليه است .

 
خاندان وحي، سيد علي اكبر قريشي، ص 570 - 604