در كتاب معانى الاخبار از امام جعفر صادق عليه السّلام روايت می كند كه فرمود:

امام حسن عليه السّلام دوستى داشت كه لاابالى بود، مدتى نزد آن حضرت نيامده بود، يك روز كه به حضور آن حضرت مشرف شد امام به وى فرمود: حال شما چگونه است؟

گفت:  يا بن رسول اللَّه! حال من بر خلاف آن چيزى است كه خودم و خدا و شيطان آن را دوست داشته باشيم.

امام حسن خنديد و فرمود: اين معما را شرح بده!

گفت: زيرا خداى سبحان دوست دارد من مطيع او باشم و معصيت نكنم، ولى من اين طور نيستم. شيطان دوست دارد كه من خدا را معصيت نمايم و از او اطاعت نكنم، ولى من اين طور هم نيستم. من خودم دوست دارم كه از دنيا نروم اين طور هم نخواهم بود.

ناگاه شخصى برخاست و به امام حسن (ع) گفت: يا بن رسول اللَّه براى چيست كه ما مرگ را دوست نداريم!؟

فرمود: براى اينكه شما آخرت خود را خراب و دنياى خويشتن را آباد نموده‏ ايد. بدين علت است كه دوست نداريد از مكان معمور و آباد به مكان خراب منتقل شويد.

 _{زندگانى حضرت امام حسن مجتبى عليه السلام( ترجمه جلد 44 بحار الأنوار) مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى- نجفى، محمد جواد،ص111}