امام جعفر صادق (ع) فرمود:

• امير مؤمنان علىّ (ع) فرمود:اگر كسى خود را در معرض تهمت قرار دهد كسانى كه به او بد گمان مى‌شوند نبايد ملامت كند، و كسى كه رازش را پنهان دارد اختيار در دست خودش مى‌باشد [و رازشآشكار نمى‌شود].

ونیز آن حضرت  فرمود:

• كسى كه به جاهاى تهمت آميز برود و متهم گردد بايد خودش را ملامت كند.

حضرت على (ع) در وصيّت به فرزندش امام حسن (ع) فرمود:

• از مكانهاى تهمت آميز، و جاهايى كه مردم به آن بدگمانند بپرهيز، زيرا همنشين بد انسان را گول مى‌زند.

امام موسى كاظم (ع) گويد:

• امام صادق (ع) فرمود: از جاهاى مشكوك [و تهمت آميز]بپرهيزيد، و حتّى نبايد كسى با مادرش راه برود زيرا همۀ مردم نمى‌دانند كه وى مادر اوست. 

سيّد رضى (در نهج البلاغه) از امير المؤمنان (ع) نقل مى‌كند كه آن حضرت فرمود:

•  كسى كه شمشير تجاوز و ستم بروى مردم بكشد با آن شمشير كشته مى‌شود، و كسى كه مكر و حيله ورزد هلاك شود، و هر كه بى‌باكى پيشه سازد غرق گردد، و شخصى كه وارد مكانهاى تهمت آميز شود متهم گردد.

آداب معاشرت از دیدگاه معصومان علیهم السلام، صفحه 39