در زمینه خشونت های خلیفه دوم، نکات لازم وقابل ذکری وجود دارد. یکی از نکات مهم این است که خود علمای اهل سنت تصریح دارند که آقای خلیفه دوم، ذاتاً انسان خشنی بوده است.

1- شلاق عمر ترسناك تر از شمشير حجاج

خشونت آقای عمر به گونه ای بوده که «شعبی» از فقهای بنام اهل سنت می گوید:

«كانت درة عمر أهيب من سيف الحجاج» ؛ لاق عمر از شمشیر حجاج ترساناک تر بود.

(مغني المحتاج شربيني ج 4 ص 390؛ حواشي الشرواني، عبد الحميد الشرواني ج 10 ص 134؛ التراتيب الإدارية (نظام الحكومة النبوية)، عبد الحي الكتاني ج2 ص 376)

«شربینی» از فقهای بزرگ اهل سنت است. نه محدث و نه مورخ، بلکه به عنوان یک فقیه دارد این مسئله را عنوان می کند.

وقتی فقهای اهل سنت بدون هیچ نقدی این خصلت «عمر» را نقل می کنند، آن هم از «شعبی» که امام عصر خود بوده است، قضیه مشخص می شود.

«حجاج بن یوسف ثقفی»، وضعیتش در تاریخ مشخص است. جنایات حجاج، غیر قابل تصور است. تعبیری دارد «عمربن عبدالعزیز»، می گوید:

… لو جاء كل أمة بخبيثاتها و نحن جئنا بأبي محمد، لغلبناهم

فردای قیامت اگر تمام قبائل، جنایتکارترین افراد خود را بیاورند و در یک کفه ترازو بگذارند، ما هم حجاج را در یک کفه بگذاریم، کفه حجاج سنگین تر خواهد بود! (المبسوط : ج 1 ص 40.)

طبری در تاریخ خود نقل می کند:

«و هو أول من حمل الدرة و ضرب بها»؛  اولین کسی که شلاق به دست گرفت و دیگران را با آن کتک زد عمر بن خطاب بود.

_{(تاريخ الطبري ج 2 ص570؛ الكامل في التاريخ ابن اثیر ج 2 ص 454؛ المختصر في أخبار البشر، ابوالفداء ج1 ص 113؛ البداية والنهاية، ابن کثیر ج7 ص 133)}

2- گلایه امیرالمؤمنین از خشونت عمر در خطبه شقشقيه

امير مؤمنان على(عليه السلام) نيز در خطبه شقشقيّه مى فرمايد:

«فصيّرها في حوزة خَشْناءَ، يَغلُظ كَلمُها ويخشُنُ مَسُّها»

سرانجام (ابوبكر) آن [= خلافت] را در اختيار كسى قرار داد كه جوّى از خشونت و سخت گيرى بود. سخن گفتنش به تندی بود و نزدیک شدنش با سخت گیری و خشونت همراه بود.  (نهج البلاغه خطبه 3)

ابن ابى الحديد معتزلى نیز مى نويسد:

«كان عمر شديدَ الغِلْظَة، وَعْرَ الجانب، خَشِنَ المَلْمَس، دائم العبوس، كان يعتقد أنّ ذلك هو الفضيلة وأنّ خلافه نقص»

عمر بسيار تندخو، (گستاخ) نامهربان و بد برخورد بود. او پيوسته عبوس و ترش رو بود و باورش اين بود كه اين تندخويى ها فضيلت است و خلاف آن نقص و عيب است. (شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 6، ص 372)

3- اعتراف عمر بن خطاب به خشونت خود

خود عمر بن خطاب وقتی به خلافت می رسد، روزی بالای منبر می رود و می گوید:

«اللهم إني غليظ فليّني» ؛ خدایا من آدم خشنی هستم مرا نرم خو گردان.

(كنز العمال متقی هندی ج 5 ص 273؛ الكنى والأسماء، دولابی ج 2 ص 666 ؛الطبقات الكبرى ابن سعد ج 3 ص 274؛ الصواعق المحرقة ج 1 ص 256، تاريخ الخلفاء ج1 ص139)

اصبغ بن نباته گويد: خدمت اميرالمؤمنين عليه السّلام آمدم ديدم آن حضرت متفكر است و زمين را خط مى كشد، عرض كردم :اى امير مؤمنان چرا شما را متفكر مى بينم و بر زمين خط مى كشى ؟ مگر به آن (خلافت در روى زمين تمايل دارى ؟ حضرت فرمود: نه به خدا قسم تا به حال يك روز هم در زمين و دنيا رغبت نكرده ام ولكن فكر مى كردم درباره مولودى كه فرزند يازدهم نسل من است ، او همان مهدى است كه زمين را از عدل و داد پر مى كند همانگونه كه از جور و ستم پر شده باشد.
براى او حيرتى و غيبتى است كه گروهى از آن گمراه و گروهى ديگر هدايت مى يابند…
عرض كردم : ^{يا اميرالمؤمنين اين خبر واقع مى شود؟ فرمو}د: آرى همانگونه كه خلقت او يقينى است .اى اصبغ تو كجا و اين امر؟ ايشانند نيكان امت با نيكان اين عترت ، عرض كردم : بعد از آن چه مى شود؟ حضرت فرمود: سپس خداوند آنچه خواهد انجام دهد، همانا براى اوست بداها (تغييرات ) و تصميمها و اهداف و نتايجى .

 اصول كافى ، ج 2، ص 136، كمال الدين ، الغيبة ، الاختصاص .

شیخ طوسی در کتابی که هزار سال قبل نوشته، فرموده: مستحب است شب نیمه شعبان این دعا را هر کسی بخواند اما دعا:

اَللّهُمَّ بِحَقِّ لَيْلَتِنا هذِهِ‏ وَمَوْلُودِها، وَحُجَّتِكَ وَمَوْعُودِهَا الَّتي‏ قَرَنْتَ إلى‏ فَضْلِها فضلک ، فَتَمَّتْ كَلِمَتُكَ‏ صِدْقاً وَعَدْلاً.

کیست که بفهمد؟ انبیاء انگشت حیرت به لب دارند. فَتَمَّتْ كَلِمَتُكَ‏ صِدْقاً وَ عَدْلاً. تمام علوم ، تمام معارف از تمام انبیاء، از جمیع اوصیاء، از آدم تا امام یازدهم، همه در او جمع شده. المنتهی إلیه مواریث الأنبیاء ولدیه موجود آثار الأصفیاء. شب نیمه شعبان وقتی متولد شد، سر به سجده گذاشت، گفت: وَتَمَّت كَلِمَتُ رَبِّكَ صِدقًا وَعَدلا. دیگر ختم شد هم صدق، هم عدل.

بعد غوغا این است: نُورُكَ الْمُتَاَلِّقُ،وَ ضِيآؤُكَ الْمُشْرِقُ ، کسی که نور خداست اما چه نوری؟ نورک المتألق. ضیاء خداست. هم نور الله است، هم ضیاء الله است. این است امام زمان. نورُكَ الْمُتَاَلِّقُ،وَضِيآؤُكَ الْمُشْرِقُ، وَالْعَلَمُ النُّورُ فى‏ طَخْيآءِ الدَّيْجُورِ، الْغائِبُ‏ الْمَسْتُورُ، جَلَّ مَوْلِدُهُ. جلّ را کجا می‌ گویی؟ عزّ را کجا می‌ گویی؟ ان الله سبحانه وتعالی جلّ وعزّ. رسید به آن جایی که جَلَّ مَوْلِدُهُ. میلاد او فوق تصور است.

وَكَرُمَ مَحْتِدُهُ، وَالْمَلائِكَةُ شُهَّدُهُ. همه ملکوتیان شب نیمه شعبان چشمشان به زمین دوخته بود که بقیت الله کی ظاهر خواهد شد. بهت انگیز از این جا: سَيْفُ اللَّهِ الَّذى‏ لا يَنْبوُ، وَ نُورُهُ الَّذى‏ لايَخْبوُ، وَذوُ الْحِلْمِ الَّذى‏ لا يَصْبوُا. کمال آدمیت در سه چیز است: انسان عصاره خلقت است. اکمل افراد انسان که می‌شود نتیجه‌ تمام خلقت و بعثت، عصاره می‌شود در سه کلمه: علم، حلم، قدرت. اما علم او چیست؟ علم، نور خداست. گفتنی نیست. نور الله علم اوست. بعد نوبت می‌رسد به حلم او. ذوُ الْحِلْمِ الَّذى‏ لا يَصْبوُا . بعد نوبت می‌رسد به قدرت او. قدرت چه قدرتی است؟ سَيْفُ اللَّهِ الَّذى‏ لا يَنْبو، شمشیر خداست در قدرت؛ نور خداست در حکمت. این امام زمان ماست. هم بشناسید، هم به مردم بشناسانید.

بعد عقل مبهوت است در این کلمه: مَدارُ الدّهْرِ. مدار الدهر!!! نه تنها زمان بلکه دهر! زمان وعاء مادیات است، دهر وعاء مجردات است. ولی عصر، حجة ابن الحسن کسی است که مدار دهر است. دهر و همه مجردات دور او می‌ گردند. این مقام اوست. مَدارُ الدّهْرِ.

حضرت ایت الله وحید خراسانی،درس خارج،سه شنبه ١٢ خرداد ١٣٩٤

هر روز این دعا[ عهد] را خواندید: اللهم إني أجدد له… بارالها! من تازه می‌کنم برای او عهد و عقد و بیعت در گردنم. بارالها! همان طوری که مرا به این تشریف مشرف کردی و به این فضیلت مفضل ساختی- بارالها!- مرا از انصار و اشیاع او قرار بده و از ذابین عنه.[خواندن] این دعا هر روز بسیار مهم است. خداوندا! مرا به این تشریف مشرف کردی و به این فضیلت مفضل نمودی، بارالها! مرا از انصار او و از اشیاع او و از ذابین از او قرار بده.

ماه رمضان در پیش است. بهار عبودیت است، نفوس مستعد است، همه غنیمت بشمارید، مبادا این سعادت از دست شما برود. لیتفقهوا في الدین ولینذروا قومهم إذا رجعوا إلیهم. دوران تفقه مقدمه ی انذار و کفالت ایتام آل محمد است.

حضرت آیت الله وحیدخراسانی

حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی ضمن تبیین ماه شعبان و به ویژه دعای شب نیمه شعبان به جایگاه امام عصر(عج) اشاره کرد و گفت: حجت بن الحسن مدارالدهر است و این مقام اوست یعنی همه دهر و مجردات دور او می چرخند اما نه او را شناختیم، نه مقامش را به دیگران شناساندیم.
 شب نیمه شعبان، ساعت یازده، تمام مملکت دعای فرج را خواهد خواند. امید است به برکت نام نامی او خداوند متعال نظری کند.

حضرت ایت الله وحید،درس خارج، ١٢ خرداد ١٣٩٤

معصوم، تجلی تمام نمای خداوند در زمین است و پذیرش ولایت معصومی که از جانب خداوند به مقام امامت رسیده است، در حقیقت میثاق با خدا و عهدی الهی است.

در روایات بسیار آمده که اگر کسی امام زمانش را نشناسد و از دنیا برود، در حالت کفر مرده است.

همه ما نسبت به پدر و مادر، اطرافیان و هموطنانمان قیودی داریم که خود را ملزم به رعایت آنها میدانیم. اما آیا حتی برای یکبار امام زمانمان را جزء قیودی که خدا از ما اخذ کرده به شمار آورده ایم؟ آیا رعایت حق ولایتش برای لحظه ای از ذهنمان گذشته است؟

هرگز فراموش نکنیم که نوع حیات ابدی ما، بستگی به حضور امام زمان در درونمان دارد. اینکه امام زمان در زندگی و در تصمیم گیری هایمان چقدر تأثیر گذار بوده است. هر چه رفاقتمان با او بیشتر باشد و خودمان را نسبت به رعایت این عهد مسئول تر بدانیم در دنیا و آخرت شادتر زندگی خواهیم کرد.

حالا این سؤال را از خودمان میپرسیم که از این پس چقدر حاضریم برای امام زمانمان وقت گذاشته و او را یاری کنیم؟ یا برای وفاداری به چنین عهدی چقدر تلاش خواهیم کرد؟

(ان العهد کان عنه مسئولاـ از عهد الهی سوال می کنند ) در قرآن و روایات، امامت عهدی الهی شمرده شده است، و انسانها نمی توانند از آن بی توجه عبور کنند. بی اعتنایی به تنهایی، آوارگی و غربت امام زمان یقینا ما را در پیشگاه خدا مسئول و مورد بازخواست و در نهایت به عذاب اخروی دچار خواهد نمود.

امام باقر (ع) می فرماید: در آیه (امن یجیب المضطر اذا دعاه و یکشف سوء.) مضطر، وجود مقدّس امام زمان است.

وقت گذاشتن برای امام زمان مستحب نیست بلکه اوجب واجبات است.هیچ یک از مشغله های ما برای عدم توجه به امام زمان پذیرفته نیست، چرا که خداوند بر این عهد الهی بسیار تأکید نموده است. اگر کسی در قیامت بتواند از گذر وفاداری به این عهد، جان سالم به در برد، احتمال نجاتش بسیار است.

……یادمان باشد که مرگ در چند قدمی ماست. و مهدی تنهاتر و غریبتر از همیشه در انتظار یاری ما… دست کدام یک از ما محکمتر و استوارتر، دستان پسر فاطمه را خواهد فشرد؟ این تمام سعادت دنیا و ابدیت ماست اگر نفسهای مهدی در رگ زندگی ما به جریان افتاده و روحی آسمانی در کالبد تاریک خانه هایمان دمیده شود…

استادشجاعی،ضمن مبحث«خانواده آسمانی»،منتظران منجی