سيد ابن طاووس با سند خود از جناب عبدالعظيم حسني نقل مي كند كه گفت: امام جواد عليه السلام، اين دعاي چشم زخم را براي فرزندش امام هادي عليه السلام – كه كودك در گهواره بود – نوشت، و آن را به بازويش بست [يا: به او آويخت]، و آن را به اصحاب خود سفارش مي كرد، حرز اين است:

بسم الله الرحمن الرحيم لا حول و لا قوه الا بالله العلي العظيم، اللهم رب الملائكه و الروح و النبيين و المرسلين، و قاهر من في السماوات و الارضين، و خالق كل شي ء و مالكه، كف عنا باس اعدائنا و من اراد بنا سوءا من الجن و الانس، و اعم ابصارهم و قلوبهم، و اجعل بيننا و بينهم حجابا و حرسا و مدفعا، انك ربنا لا حول و لا قوه لنا الا بالله عليه توكلنا و اليه انبنا و اليه المصير.

ربنا لا تجعلنا فتنه للذين كفروا، و اغفر لنا ربنا، انك انت العزيز الحكيم،

ربنا عافنا من كل سوء، و من شر كل دابه انت آخذ بناصيتها، و من شر ما يسكن في الليل و النهار، و من شر كل سوء، و من شر كل ذي شر. رب العالمين و آله المرسلين، صل علي محمد و آله اجمعين و اوليائك، و خص محمدا و آله اجمعين باتم ذلك، و لا حول و لا قوه الا بالله العلي العظيم.

بسم الله و بالله اومن بالله، و بالله اعوذ، و بالله اعتصم، و بالله استجير، و بعزه الله و منعته امتنع من شياطين الانس و الجن، و من رجلهم، و خيلهم و ركضهم، و عطفهم، و رجعتهم، و كيدهم، و شرهم، و شر ما ياتون به تحت الليل، و تحت النهار من البعد و القرب، و من شر الغائب و الحاضر و الشاهد و الزائر احياء و امواتا اعمي و بصيرا، و من شر العامه و الخاصه، و من شر نفس و وسوستها، و من شر الدناهش و الحسن و اللمس و اللبس، و من عين الجن و الانس. و بالاسم الذي اهتز به عرش بلقيس، اعيذ ديني و نفسي و جميع ما تحوطه عنايتي من شر كل صوره، او خيال، او بياض، او سواد، او تمثال، او معاهد، او غير معاهد ممن يسكن الهواء و السحاب و الظلمات و النور، و الظل و الحرور، و البر و البحور، و السهل و الوعور، و الخراب و العمران، و الآكام و الآجام و الغياض، و الكنائس و النواويس، و الفلوات و الجبانات، و من شر الصادرين و الواردين ممن يبدو بالليل و ينتشر بالنهار، و بالعشي و الابكار، و الغدو و الآصال، و المريبين و الاسامره و الافاثره [الافاتره] و الفراعنه و الابالسه، و من جنودهم و ازواجهم و عشائرهم و قبائلهم، و من همزهم و لمزهم و نفثهم و وقاعهم و اخذهم و سحرهم و ضربهم و عبثهم و لمحهم و احتيالهم و اختلافهم. و من شر كل ذي شر من السحره و الغيلان و ام الصبيان، و ما ولدوا و ما وردوا، و من شر كل ذي شر داخل و خارج و عارض و متعرض و ساكن و متحرك، و ضربان عرق و صداع و شقيقه، و ام ملدم و الحمي و المثلثه و الربع و الغب و النافضه و الصالبه و الداخله و الخارجه، و من شر كل دابه انت آخذ بناصيتها، انك علي صراط مستقيم، و صلي الله علي نبيه محمد و آله الطاهرين

  سيد ابن طاووس مي گويد: حرز ديگر براي امام هادي عليه السلام اين است:

بسم الله الرحمن الرحيم يا عزيز العز في عزه! ما اعز عزيز العز في عزه، يا عزيز! اعزني بعزك، و ايدني بنصرك و ادفع [بعد] عني همزات الشياطين، و ادفع عني بدفعك، و امنع عني بصنعك، و اجعلني من خيار خلقك، يا واحد، يا احد، يا فرد، يا صمد .

 القاب حضرت امام هادی علیه السلام

: براي آن بزرگوار چند لقب ذكر شده است:
1 – نجيب، 2 – مرتضي، 3 – هادي، 4 – نقي، 5 – عالم، 6 – فقيه، 7 – امين، 8 – موتمن، 9 – طيب، 10 – متوكل، 11 – عسكري، 12 – ناصح، 13 – مفتاح.

ودر دلائل الامامه چند لقب ديگر را ذكر كرده است: 14 – دليل، 15 – موضح، 16 – رشيد، 17 – وفي، 18 – شهيد، 19 – متقي و 20 – خالص.

هر يك از اين القاب بيانگر يك خصلت از خصال نيكو است که به برخی از آن اشراه می کنیم:

نجيب كه به معناي برگزيده و ناب است اشاره به اين دارد كه خدا او را برگزيده است و بر ساير بني آدم برتري داده است.

مرتضي معنايي نزديك به نجيب دارد اگر شخصي يك نفر را براي خدمت يا همراهي خود برگزيد و پسنديد ميگويند: «ارتضاه» بنابراين معناي اين لقب آن است كه خدا آن حضرت را براي خدمت به دين خود برگزيده و پسنديده است.

هادي يعني راهنما و هدايتگر؛ و روشن است كه حضرت راهنماي مردم به سوي خدا و دين است.

نقي به معناي پاك و پاكيزه است و حضرتش داراي صفت عصمت بوده و از هر آلودگي ظاهري و باطني پاك بوده است.

عالم كه معناي آن روشن است و علم حضرت نشات گرفته از علم پدران و اجدادش ميباشد كه به رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم منتهي ميگردد و علم پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم از سرچشمه ي وحي الهي است.

فقيه، اين واژه را گاهي به دانشمند و گاهي به دانا و گاهي به بابصيرت و همانند اينها معنا مي نمايند، رساترين واژهاي كه اين كلمه را ميتوان به آن برگرداند كلمه دين شناسي است. با در نظر گرفتن اين موضوع كه حضرت امام است خوب روشن ميگردد كه وي چگونه دين شناسي بوده است.

امين مورد اعتماد و امانتدار؛ به حضرت امين ميگويند به اعتبار اينكه امانتدار و مورد اطمينان و اعتماد خدا بوده در اداي وظايف و امانتهايي كه از جانب خدا به او واگذار شده كه مربوط به امور دين است و نيز از همه ي جهات امانتدار مردم و رعيت بوده است.

موتمن يعني كسي كه او را امين شناخته اند بنابراين معنايش اين است كه خداوند او را امين و امانتدار ميداند. طيب به معناي نيكو و خوب و پاكيزه است كه آن بزرگوار در بالاترين مرتبه اين معاني است.

متوكل به كسي ميگويند كه امورش را به ديگري كه به او اعتماد دارد واگذار نمايد ملقب شدن حضرت به اين لقب به اعتبار آن است كه كارهايش را به خدا واگذار نموده بود. مرحوم علامه مجلسي از كتاب كشف الغمه نقل نموده كه حضرت اين لقب را مخفي مي نمودند و به اصحاب سفارش ميكردند كه از آن چشم پوشي نمايند زيرا اين، لقب يكي از خلفاي معاصر حضرت متوكل علي الله بود و به خاطر تقيه حضرت اين لقب را اظهار نميكردند.

عسكري، عسكر به معناي ارتش و سپاه است. مرحوم علامه مجلسي از مرحوم صدوق نقل نموده كه از استادانم شنيدم: محلهاي كه امام هادي و فرزندش امام حسن عليهماالسلام در سامراء ساكن آن بودند، عسكر ناميده ميشد از اين رو به اين دو بزرگوار عسكري ميگفتند و از سخن صاحب جنات الخلود استفاده ميگردد كه علت نامگذاري آن محله به عسكر اين است كه آنجا لشكرگاه متوكل عباسي بوده است.

ناصح يعني خيرخواه و دلسوز و بيغش و غل كه حضرت خيرخواه دين و مردم بود و از هر غش و غل پاك بود.

مفتاح، اين كلمه در اصل به كليد گفته ميشود و به حضرت مفتاح گفته شده به اعتبار اينكه مشكلات مادي و معنوي مردم را حل مينموده است.

سحرگاه روز 15 ذي الحجه هنگامي كه خورشيد، اشعه تابناك خود را بر روي زمين مي گسترد مولود مسعود خاندان رسالت حضرت امام علي النقي (علیه السلام) ديده بر جهان باز گشود نوزادي كه باعث سربلندي و افتخار اسلام گرديد و عمر خود را در راه اعتلاي تعاليم ارزنده اسلام مصروف داشت و در پيشبرد هدفهاي الهي از هيچ نو كوشش و فعاليت و مجاهده مضايقه ننمود.

مادر عزيز و مهربانش، بانوي با فضيلت و تقوي و دانشمندي بود در نهايت فداكاري ودلسوزي كه يكي از بانوان صالح و درستكار شايسته ي روزگار خود محسوب مي گشت به حدي كه خود امام (علیه السلام) درباره ي او چنين مي فرمايد:

«مادرم عارف و آشنا به مقام امامت و ولايت بود. او با عنايت و لطف پروردگار اهل رحمت و بهشت است. هرگز فريب شيطان و مكر و كيد تجاوزكار وستمگر را به خود نديد و از نظر رتبه و مقام كمتر از مادر انبياء و مردان شايسته ي الهي نبود … » .

نام گرامي وي «سمانه» معروف به سيده و صاحب كنيه «ام الفضل مقربيه» از شاهزادگان رومي بود كه به اسارت لشكر مسلمانان در آمده بود و به عنوان «ام ولد» آزاد گرديد و افتخار همسري امام را پيدا نمود او يكي از آشنايان حقيقي به مقام ولايت كبري و از مدافعين سرسخت زعامت و خلافت الهي بود.

پدر امام هادي امام محمّد جواد فرزند علي بن موسي الرضا علیه السلام فرزند و وارث امامت موسي بن جعفر بن محمّد بن علي بن الحسين بن علي بن ابي طالب ، اصيل ترين و ريشه دارترين خاندان عرب در اسلام مي باشد و بشريت هرگز خانداني بدين عظمت و بزرگواري را جز همين خاندان به خود نديده است . اين خاندان معلم انسانيت در پيمودن مسير كمال بوده اند و خداوند به وسيله آنان و با خون شهيدانشان شجره طيّبه توحيد را آبياري نموده است .

میلاد با سعادت دهمین اخترتابناک امامت و ولایت برهمۀ مسلمین مبارک باد.