اصبغ بن نباته گويد: از حضرت على عليه السّلام جمله اى قبل از شهادت شنيدم كه مى فرمود:
اى بنى عبدالمطلب هر كه اينجا هست نزديك من آيد، هيچكس را جز قاتلم نكشيد، بدانيد كه مبادا فردا شمشيرهاى خون را بر روى مردم بكشيد و بگوئيد: اميرالمؤمنين عليه السّلام كشته شد!
مناقب آل ابى طالب ، ج 2، ص 271
امام باقر علیه السلام در پاسخ مردی که عرض كرد: بفرمائيد به من اينكه فرمودى در باره شب قدر و فرود آمدن فرشته ها و روح در آن شب بر اوصياء، آيا امر و دستورى براى آنها مى آورند كه رسول خدا (ص) آن را نمى دانست يا امر و دستورى مى آورند كه رسول خدا (ص) آن را مى دانست، با آنكه شما خود مى دانيد كه رسول خدا (ص) وفات كرد و چيزى نبود كه بداند جز آنكه همه را على (ع) حفظ كرده بود و در دل داشت؟ فرمود:
چون رسول خدا (ص) را به معراج بردند فرود نيامد تا خدا جل ذكره به او آموخت علم هر چه بود و هر چه خواهد بود و بيشتر اين علم و دانش او كلى و اجمالى بود كه تفسير و شرحش در شب قدر مى آمد و همچنين على بن ابى طالب (ع) كليات علوم را مى دانست و شرح و تفسير آن در شب قدر براى او مى آمد چنانچه نسبت به رسول خدا (ص) هم چنين بود.
اصول کافی، ترجمه کمره ای ،ج 2، ص277
امام باقر (علیه السلام) فرمود: فضل ايمان مؤمنى كه «إِنَّا أَنْزَلْناهُ» را بفهمد و باور كند و آن را براى كسى كه در درجه ايمان او نيست تفسير كند چون فضل انسان است بر بهائم، به راستى خداى عز و جل بوسيله مؤمنان بَدان از منكران آن در دنيا كه وسيله كمال عذاب آخرت است و خدا مى داند كه توبه نكنند دفاع كند چنانچه دفاع كند بوسيله مجاهدان از آنها كه دست از جهاد بدارند، و من در اين زمان جز حج و عمره و خوش همسايگى ومجاورت اهل علم و كسب فقه ،جهادى واجب ندانم.
اصول کافی،ترجمه کمره ای، ج2، ص2758
امام صادق (ع) فرمود: على (ع) را شيوه بود كه بسيار مى فرمود: هيچ گاه تَيْمِى و عَدَوِى (ابو بكر و عمر) خدمت رسول خدا (ص) نبودند و آن حضرت انا انزلناه را با خشوع و گريه تلاوت مى كرد جز اينكه مى گفتند: براى اين سوره چه سخت دلت نازك است؟
رسول خدا (ص) مى فرمود: براى آن چيزى است كه به چشم خود ديده و به دل خود فهميده ام و براى آن است كه دل اين مرد (على ع) بعد از من خواهد دريافت.
مى گفتند: شما چه ديديد و او چه خواهد ديد؟
فرمود: روى خاك براى آنها نقش مى كرد «تَنَزَّلُ الْمَلائِكَةُ وَ الرُّوحُ فِيها بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ»
فرمود: پيغمبر مى فرمود: پس از فرموده خداى عز و جل: «هر امرى» چيزى بجا مى ماند؟
مى گفتند: نه،
مى فرمود: مى دانيد به چه کسی هر امرى را نازل مى كنند؟
مى گفتند: يا رسول اللَّه به شما،
مى فرمود: آرى درست است.
مى فرمود: ولى آيا شب قدر بعد از من هست؟
مى گفتند: آرى،
رسول خدا (ص) مى فرمود: آيا اين امر در آن شب نازل مى شود؟
مى گفتند: آرى،
مى فرمود: بر چه كسى؟
مى گفتند: ما نمى دانيم،
سر مرا در آغوش مى گرفت و مى فرمود: اگر نمى دانيد، بدانيد: آن كس بعد از من اين مرد است،
فرمود: به راستى مطلب اين است كه آن دو نفر اين شب را بعد از رسول خدا (ص)، از شدت هراسى كه به دل آنها مى افتاد مى شناختند.
اصول کافی ، ترجمه کمره ای ج2،ص267
سليم بن قيس گويد: مردى از على بن ابيطالب عليه السلام پرسيد: بزرگترين فضيلت خود را برايم بگو؟
حضرت فرمود: آنچه خداوند در قرآن نازل نموده است ،
پرسيد: خداوند در مورد شما چه نازل نموده است ؟
فرمود: سخن خدا كه فرمود: ((و يقول الذين كفرو الست مرسلا قل كفى بالله شهيدا بينى و بينكم و من عنده علم الكتاب ))
منظور خداوند از كسى كه داراى علم و كتاب است من هستم .
تفسير نور الثقلين ، ج 2، ص 521.
عمار بن ياسر گويد: در يكى از جنگها با اميرالمؤمنين عليه السلام بودم كه به سرزمين مورچگان رسيديم ، آن زمين پر از مورچه بود،
گفتم : يا اميرالمؤمنين فكر مى كنى از خلق خداوند كسى هست كه تعداد اين مورچه ها را بداند؟
حضرت فرمود: آرى اى عمار، من مردى را مى شناسم كه تعداد آنها را مى داند، و مى داند چند عدد از آنها نر و چند عدد از آنها ماده است !
گفتم : كيست ؟
فرمود: اى عمار آيا در سوره يس نخوانده اى : ((و كل شى ء احصيناه فى امام مبين ؛ ما همه چيز را در امام مبين جمع كرده ايم .))
عرض كردم : آرى اى مولاى من ، خوانده ام .
فرمود: منم آن امام مبين
بحارالانوار، ج 40، ص 176