اميرمومنان در يكي از خطب ملاحم كه بعد از جنگ جمل در بصره ايراد نمود، فرمود:

“يَخْرُجُ الْحَسَنِيُ صاحِبُ طَبَرِسْتانَ مَعَ جَمٍ كَثيرٍ مِنْ خَيْلِهِ وَ رَجِلِهِ،

حَتي يَأْتِيَ نيسابُورَ، فَيَفْتَحُها وَ يُقَسِمُ أَمْوالَها،

ثُمَ يَأْتي بِاِصْبَهانَ، ثُمَ اِلي قُمْ، فَيَقَعُ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ أَهْلِ قُمْ وَقْعَهً عَظيمهٌ،

يُقْتَلُ فيها خَلْقٌ كَثيرٌ، فَيَنْهَزِِمُ اَهْلُ قُمْ، فَيَنْهَبُ الْحَسَنِيُ أَمْوالَهُمْ،

وَ يَسْبي ذَراريهمْ وَ نِساءَهُمْ وَ يُخْرِبُ دُورَهُمْ":

“سيد حسني صاحب طبرستان با گروه فراواني از پياده و سوار خروج مي كند، وارد نيشابور شده، آن را فتح مي كند و اموالش را تقسيم مي نمايد، سپس به سوي اصفهان و قم عزيمت مي كند، ميان او و اهل قم نبرد سختي روي مي دهد كه در آن جمع كثيري كشته مي شوند، پس اهل قم شكست مي خورند، سيد حسني اموالشان را غارت مي كند، زنان و كودكانشان را برده مي گيرد و خانه هايشان را ويران مي سازد.

پس اهل قم به كوهي به نام:"وراردهار” پناه مي برند، پس حسني چهل روز در شهر آنها اقامت مي كند و 20 نفر از آنها را مي كشد و دو نفرشان را بر دار مي زند، سپس از آنجا كوچ مي كند".

بحار ج 60ص217

امام صادق(ع) فرمود:

“سَتَخْلُو الْكُوفَهُ مِنَ الْمُؤْمِنينَ،

وَ يَأْرَزُ عَنْهَا الْعِلْمُ كَما تَأْرَزُ الْحَيَهُ في جحرها،

ثُمَ يَظْهَرُ الْعِلْمُ بِبَلْدَهٍ يُقالُ لَها:"قُمْ”

وَ تَصيرُ مَعْدِناً لِلْعِلْمِ وَ الْفَضْلِ،

حَتي لا يَبْقي فِي الْأَرْضِ مُسْتَضْعَفٌ فِي الدينِ،‌

حَتَي الْمُخَدَراتِ فِي الْحِجالِ، وَ‌ ذلِكَ عِنْدَ قُرْبِ ظُهُورِ قائِمِنا.

فَيَجْعَلُ اللهُ قُمْ وَ أَهْلَها قائِمَيْنِ مَقامَ الْحُجَهِ،

وَ لَوْ لاذلِكَ لَساخَتِ الْاَرْضُ بِأَهْلِها،

وَ لَمْ تَبْقَ فِي الْأَرْضِ حُجَهٌ،

فَيَفيضُ الْعِلْمُ مِنْها إِلي سائِرِ الْبِلادِ فِي الْمَشْرِقِ وَ‌ الْمَغْرِبِ،

فَيَتُمُ حُجَهُ اللهِ عَلَي الْخَلْقِ،

حَتي لا يَبْقي أَحَدٌ عَلَي الْأَرْضِ لَمْ يَبْلُغْ إِلَيْهِ الديِنُ وَ‌ الْعِلْمُ.

ثُمَ يَظْهَرُ الْقائِمْ(ع) وَ‌ يَصيرُ سَبَباً اللهِ وَ سَخَطِهِ عَلَي الْعِبادِ،

لِأَنَ اللهَ لا يَنْتَقِمُ مِنَ الْعِبادِ إِلا بَعْدَ إِنْكارِهِمْ حُجَهً":

“به زودي كوفه از علم خالي شود و علم از آن برچيده شود آن چنانكه مادر در لانه اش به خود مي پيچيد.

آنگاه علم در شهري به نام"قم” ظاهر مي شود و آنجا مركز دانش و فضيلت مي گردد. تا جائي كه در روي زمين حتي يك نفر مستضعف و ناآگاه در دين باقي نمي ماند، حتي بانوان پرده نشين، و اين در آستانه ظهور قائم ما خواهد بود.

در آن زمان خداوند قم و اهل قم را قائم مقام حجت قرار مي دهد، وگرنه روي زمين خالي از حجت مي شد و زمين ساكنان خود را در كام خود فرو مي برد.

در آن ايام علم از قم به همه كشورهاي شرق و غرب جهان سرازير مي گردد، و حجت خدا بر مردم كامل مي شود، و ديگر در روي زمين احدي نمي ماند كه دين و دانش به او نرسيده باشد.

سپس قائم(ع) ظهور مي كند و موجب خشم غضب خداوند بر مردم مي شود، زيرا خداوند از هيچ بنده اي انتقام نمي گيرد، جز هنگامي كه حجت خداوند را انكار كنند".

بحار، ج 60ص 217

امام صادق(ع) فرمود:

“أَهْلُ خُراسانَ أَعْلامُنا،

وَ أَهْلُ قُمْ أَنْصارُنا،

وَ أَهْلُ الْكُوفَهِ أَوْتادُنا،

وَ‌ أَهْلُ هذَا السَوادِمِنِا وَ نَحْنُ مِنْهُمْ":

“اهل خراسان پيشتازان ما اهل قم ياوران ما، اهل كوفه تكيه گاه هاي ما، و اهل اين ديار از ما هستند و ما از آنهاييم".

بحار، ج 60ص218

امام صادق(ع) فرمود:

“إِذا أَصابَتْكُمْ بَلِيَهٌ وَ عَناءٌ فَعَلَيْكُمْ بِقُمْ،

فَإِنَها مَأْوَي الْفاطِمِيينَ، وَ‌مُسْتَراحُ الْمُؤْمِنينَ،

وَ سَيَأْتي زَمانٌ يَنْفُرُ أَوْلِياؤُنا وَ مُحِبُونا عَنا وَ‌ يُبْعَدُونَ‌ مِنا،

وَذلِكَ مَصْلَحَهٌ لَهُمْ لِكَيْ لا يُعْرَفُوا بِوِلايَتِنا،

وَ يَحْقُُنُوا بِذلِكَ دِماءَهُمْ وَ‌ أَمْوالَهُمْ.

وَ ما أَرادَ أَحَدٌ بِقُمْ وَ أَهْلِها سُوءاً إِلا أَذَلَهُ اللهُ، و‌َ أَبْعَدَهُ مِنْ رَحْمَتِهِ":

“هنگامي كه بلا و مشقتي به شما رسيد بر شما باد"قم” كه آن پناه گاه فاطميان و آسايشگاه مؤمنان است.

به زودي زماني فرا مي رسد كه دوستان و دوستداران ما از ما كناره جوئي مي كنند و از ما دور مي شوند، كه اين به مصلحت آنهاست، تا به عنوان ولايت ما شناخته نشوند، تا بتوانند كه جان و مال خود را نگهداري كنند.

هرگز احدي براي قم و اهل قم بدي نخواهد، جز اين كه خداوند او را خوار ساز و از رحمت خويش دور نمايد".

بحار، ج 60ص214

انس بن مالك مي گويد: روزي در محضر رسول اكرم(ص) نشسته بودم كه اميرمؤمنان علي(ع) وارد شد. رسول اكرم او را به نزد خود طلبيد، او را به آغوش كشيد و از ميان ديدگانش بوسيد و فرمود:

“يا علي! خدواند ولايت ترا بر آسمان ها عرضه كرد، آسمان هفتم به آن سبقت جست، پس آن را با عرش زينت داد.

سپس آسمان چهارم سبقت نمود، پس آن را با بيت المعمور مزين فرمود.

سپس آسمان اول پيشي گرفت، پس آن را با ستارگان زينت داد.

سپس ولايت ترا بر زمين ها عرضه نمود، سرزمين مكه به آن سبقت كرد، پس آن را با كعبه گرامي داشت.

سپس مدينه سبقت نمود، پس آن را با من مزين ساخت.

آنگاه كوفه سبقت كرد، پس آن را با تو زينت داد.

“ثُمَ سَبَقَتْ اِلَيْها قُمْ فَزَيَنَها بِالْعَرَبِ، وَ فَتَحَ إِلَيْها باباً مِنْ أَبْوابِ الْجَنَهِ":

“آنگاه قم سبقت جست، پس آن را با عرب زينت داد و دري از بهشت را به سوي آن گشود".

بحار، ج 60ص 215

امام صادق(ع) فرمود:

“اِنَ لَعَلي قُمْ مَلَكاً يُرَفْرِفُ عَلَيْها بِجَناحَيْهِ،

لا يُريدُها جَبارٌ بِسُوءٍ اِلا أَذانَهُ اللهُ كَذَوْبِ الْمِلْحِ فيِ‌ الْماءِ":

“فرشته اي موكل بر قم است كه بالهاي خود را بر فراز آن مي گستراند. هيچ ستمگري اراده ستم به قم نمي كند جز اينكه خداوند او را ذوب مي كند همانند ذوب شدن نمك در آب".

بحار،ج 60 ص 212