امام صادق(ع) فرمود:

“إِذا أَصابَتْكُمْ بَلِيَهٌ وَ عَناءٌ فَعَلَيْكُمْ بِقُمْ،

فَإِنَها مَأْوَي الْفاطِمِيينَ، وَ‌مُسْتَراحُ الْمُؤْمِنينَ،

وَ سَيَأْتي زَمانٌ يَنْفُرُ أَوْلِياؤُنا وَ مُحِبُونا عَنا وَ‌ يُبْعَدُونَ‌ مِنا،

وَذلِكَ مَصْلَحَهٌ لَهُمْ لِكَيْ لا يُعْرَفُوا بِوِلايَتِنا،

وَ يَحْقُُنُوا بِذلِكَ دِماءَهُمْ وَ‌ أَمْوالَهُمْ.

وَ ما أَرادَ أَحَدٌ بِقُمْ وَ أَهْلِها سُوءاً إِلا أَذَلَهُ اللهُ، و‌َ أَبْعَدَهُ مِنْ رَحْمَتِهِ":

“هنگامي كه بلا و مشقتي به شما رسيد بر شما باد"قم” كه آن پناه گاه فاطميان و آسايشگاه مؤمنان است.

به زودي زماني فرا مي رسد كه دوستان و دوستداران ما از ما كناره جوئي مي كنند و از ما دور مي شوند، كه اين به مصلحت آنهاست، تا به عنوان ولايت ما شناخته نشوند، تا بتوانند كه جان و مال خود را نگهداري كنند.

هرگز احدي براي قم و اهل قم بدي نخواهد، جز اين كه خداوند او را خوار ساز و از رحمت خويش دور نمايد".

بحار، ج 60ص214