مهربانی پیامبر خدا در قرآن
در آیات بسیاری از قرآن کریم، به مهر و محبت پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله اشاره شده است. یکی از آیاتی که خداوند در آن، به صفت رحمت و مهربانی پیامبر اشاره می کند، این آیه است:
هر آینه، پیامبری از خود شما به سویتان آمد که رنجهای شما بر او سخت است و بر هدایت شما اصرار دارد و نسبت به مؤمنان رئوف و مهربان است. (توبه: ۱۲۸)
خدای متعال می فرماید ما رسولی از جنس شما، برای هدایتتان فرستاده ایم که به سبب محبت فراوانش به شما، نمی تواند ناراحتی و پریشانی و گمراهی شما را تحمل کند و از دیدن گرفتاریتان بسیار ناراحت میشود. اگر وی بر هدایت شما اصرار می ورزد و در این راه، رنجهایی را تحمل میکند، فقط برای نجات شما از چنگال گمراهی، ستم، گناه و بدبختی است.
او به دلیل مهری که به انسانها دارد، هدایت و سعادتمندی آنها را میخواهد. حتی اگر پیامبر، مسلمانان را به جهاد تشویق میکند یا با منافقان به جنگ و مخالفت برمیخیزد یا مشرکان را از کارهایشان بازمیدارد، همه به سبب علاقه ای است که به سربلندی و عزتمندی انسانها دارد. اگرچه هر یک از این کارها نشاندهنده محبت و رحمت پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله است، ولی خداوند در پایان آیه، به مهربانی پیامبر نسبت به مؤمنان اشاره می کند. اگر آموزه های دشوار یا به ظاهر، زحمت آفرین اسلام به دقت بررسی گردد، نشانه هایی از محبت و لطف رسول خدا صلی الله علیه وآله در آن به چشم می خورد؛ زیرا هر کدام از این آموزهها، به نوعی در تأمین سعادت و کمال انسان نقش دارند.
رسول اکرم صلی الله علیه وآله برای هدایت مردم چنان خود را به زحمت می انداخت که خداوند تبارک و تعالی خطاب به وی میفرمود:
«گویی میخواهی به این دلیل که آنها ایمان نمیآورند، جان خود را از شدت اندوه از دست بدهی.» (شعراء: ۳ و کهف: ۶)
مضمون این آیات به خوبی روشن میشود که علاقه مندی پیامبر به سعادت و نجات انسانها، تا چه اندازه کار رسالت را بر وی دشوار کرده است. ازاینرو، خدای متعال، به او هشدار داده است مبادا از شدت اندوه و اهتمام به حال مردم، خود را از بین ببرد.
سید صادق سید نژاد
