ابوحنيفه وامام صادق(ع)

   ابوحنیفه نعمان ثابت بن زوطی بن ماه یا نعمان بن ثابت بن مرزبان (یا طاووس) در سال 80 هجری در کوفه متولد شد و در سال 150 هجری در زندان بغداد درگذشت. ایرانی الأصل و از اطراف کابل بوده است. نسبت به اهل البیت و شخص امیرالمؤمنین (ع) ارادت و دلدادگی خاصی داشت و به همین جهت مورد بغض و کینه محدثان اهل سنت قرار گرفت.

   وی درباره عظمت امام صادق عليه السلام اظهارات و اعترافات خوبى دارد. از جمله درباره آن حضرت گفت:

«ما رأيت افقه من جعفر بن محمد و انه اعلم الامه »؛

من فقيه تر و داناتر از جعفر بن محمد نديده ام. او داناترين فرد اين امت است. 

همو درباره عظمت علمى امام صادق عليه السلام بيان داشت:

«ان اعلم الناس اعلمهم باختلاف الناس » ؛

«همانا دانشمندترين مردم كسى است كه به آراء و نظريه هاى مختلف دانشوران در مسائل علمى احاطه و تسلط داشته باشد.» و چون جعفر بن محمد اين احاطه را دارد، بنابراين او داناترين فرداست.» 

ونیز جملات مشهور اودلیل این مدعاست:

• «لولا جعفر بن محمد ما علم الناس مناسك حجهم» ؛   اگر جعفر بن محمد نبود، مردم احكام و مناسك حجشان را نمى دانستند.

• “لولا سنتان لهلک نعمان”    یعنی اگر دو سال شاگردی امام صادق (ع) نبود، ابوحنیفه تباه می شد.