روایات بسیاری درموردفضیلت وشرافت  آیه شریفه«بسم الله الرحمن الرحیم»از حضرات معصومین وارد شده است .ازجمله روایاتی که در مورد شروع کارها با این آیه شریفه وابتر بودن شخصی که آن را ترک می کند.به روایت زیر توجه کنید:

عبدالله بن يحيى وارد مجلس امير مؤ منان على (ع ) شد و در برابر او تختى بود، حضرت دستور داد كه روى آن بنشيند، ناگهان تخت واژگون شد و او به زمين افتاد و سرش شكست و خون جارى شد.<امير مؤ منان (ع ) دستور داد آب آوردند و خون را شستند، سپس فرمود: نزديك بيا دست مبارك را بر آن گذاشت نخست احساس درد شديدى كرد، و بعد شفا يافت ! سپس فرمود: ((شكر خدايى را كه گناهان شيعيان ما را در دنيا با حوادث ناگوارى كه بر آنها پيش مى آيد مى شويد و پاك مى كند))!<((عبدالله )) عرض كرد: اى امير مؤ منان ! مرا آگاه كرديد، اگر بفرماييد من چه گناهى مرتكب شده ام كه اين حادثه ناگوار برايم پيش آمد تا ديگر تكرار نكنم خوش وقت مى شوم .<فرمود: هنگامى كه نشستى ((بسم الله الرحمن الرحيم )) نگفتى ، مگر نمى دانى رسول خدا(ص ) از ذات پاك پروردگار براى من چنين نقل فرموده : ((هر كار با اهميتى بسم الله در آن گفته نشود، نافرجام و بى عاقبت است )).<عبدالله گفت : فدايت شوم من بعد از اين هرگز آن را ترك نمى كنم .<امام فرمود: ((در اين بهره مند و سعادتمند خواهى شد))

 بحارالانوار، ج 73، ص 305 .