*مفضل بن عمر از امام صادق (ع) فرمود: بندگان به خدا جل ذكره نزديكترند و خدا از آنها راضی ‏تر است در وقتى كه حجت خدا از ميان آنها مفقود شود و او را نتوانند ديد و جاى او را هم ندانند و باز در عين حال معتقد باشند كه حجت خدا  از ميان نرفته و ميثاق و پيمانش باطل نگشته، در اين حال در هر بامداد و پسين در انتظار فرج باشيد، زيرا سخت ترين موقع خشم خدا بر دشمنان خود موقعى است كه حجت خدا را از دست بدهند و او را نيابند و براى آنها ظاهر نگردد، خدا می ‏داند كه دوستانش شك نمی ‏كنند و اگر می ‏دانست شك می ‏كنند يك چشم به هم زدن حجت خود را از آنها نهان نمی داشت و اين غيبت امام نمی شود مگر بر سر بدترين مردم (يعنى علتش بدترين مردمند).

*يمان تمار گويد: ما خدمت امام صادق (ع) نشسته بوديم.
به ما فرمود: به راستى براى صاحب الامر (ع) غيبتى باشد ، كسى که در دوران آن به دين چسبد چون كسى است كه شاخه خار مغيلان را دست كشه كند، اين چنين با دست خود ممثل نمود، كدام شما شاخه خار مغيلان را به دست خود می ‏چسباند، سپس لختى سر به زير انداخت و پس از آن فرمود: صاحب الامر يك غيبتى دارد،بايد هر بنده خدا پرهيز كارى كند و به دينش بچسبد.

*على بن جعفر از برادرش موسى بن جعفر (ع) فرمود:
چون پنجمين فرزند هفتمين امام ناپديد گردد، خدا را، خدا را، باشيد براى دين دارى خود، مبادا شما را از دين به در برد، پسر جانم، صاحب الامر به ناچار غيبتى خواهد داشت تا آن كه معتقدان به امامت هم از اين عقيده بر گردند، همانا اين خود يك آزمايشى است از طرف خدا كه خلق خود را با آن بيازمايد، اگر پدران و نياكان شما دينى درست‏تر مى‏دانستند از آن پيروى مى‏كردند، گويد:
گفتم: اى آقاى من پنجمين فرزند هفتمين امام كيست؟ فرمود: اى پسر جانم خرد شما از درك آن خردتر است و خاطر شما تنگ‏تر از آن است كه اين حقيقت در آن جايگزين شود ولى اگر بمانيد بدان خواهد رسيد.

اصول کافی ،ترجمه کمره ای،ج 2،با ب در امرغیبت امام عصرعج