ابن ابى يعفور مى‌گويد: از امام صادق (ع) شنيدم كه فرمود:

   هر كس كه با مؤمنان با يك رو ملاقات كند و در غياب آنها روى ديگرى نشان دهد، در روز قيامت در حالى مى‌آيد كه دو زبان از آتش دارد.

   زهرى از امام باقر (ع) نقل مى‌كند كه فرمود:   چه بد بنده‌اى است بنده‌اى كه دو صورت و دو زبان داشته باشد،

• در حضور برادر دينى‌اش او را ستايش كند
•  و در غياب او، او را بخورد، 
• اگر به او چيزى عطا شد حسد كند
•  و اگر گرفتار گرديد خوارش سازد

_{الخصال (ترجمۀ جعفری)  1، صفحه 65}