پس از طرح و توضیح  شبهه ،اکنون  به نقدوبررسی  آن می پردازیم.

نقد و بررسی

پذیرفتن مشورت خلفا وهمکاری حضرت امیرالمومنین علیه السلام  دلایل مختلفی داشت که به برخی از آن اشاره می کنیم:

• مشورت وراهنمائی های دل سوزانه

تمام آن چه كه از آن با عنوان همكاري امير مؤمنان عليه السلام با خلفا ياد مي شود به سه دسته تقسيم مي شود:
1 . مشورت در امور قضائي ؛
2 . مشورت در امور دفاعي و جنگي ؛
3 . مشورت در مسائل علمي و حلّ مشكلات اعتقادي .
نقش امير المؤمنين در اين موارد حد اكثر به اندازه پاسخ به درخواست ارشاد وراهنمائي طرف مقابل است كه وظيفه هر مسلماني است . حتي اگر طرف مشورت غير مسلمان باشد ، باز هم وظيفه دارد كه با نهايت امانت داري وي را راهنمايي كند ؛ چه رسد به اين كه اگر مسأله حفظ اساس اسلام و دين خدا در ميان باشد .
مرحوم سيد مرتضي در اين باره مي فرمايد :
ادعاي شما مبني بر كمك و همكاري علي عليه السلام با خليفه، مانند راهنمائي ابوبكر بر جنگيدن با اهل ردّه، صرف ادعا است واگر تفصيل آن بيان مي شد بهتر مي توانستيم پاسخ دهيم، واگر مقصود ارشاد در احكام الهي باشد اين امر بر عالم به مسائل دين واجب است وبايد وظيفه درست را بيان كند، از اين مطلب نمي توانيد همكاري با آنان را استفاده كنيد، واگر مقصود شما مشاوره با علي عليه السلام در دفاع از مردم مدينه وجان وناموس مردم است اين هم نيز واجب است چون علاوه بردفاع از حريم مردم، از جان خودش نيز دفاع كرده است واين مسائل ربطي به تاييد خلافت وامامت آنان ندارد.
واما مشورت ابوبكر با علي عليه السلام در جنگ با اهل ردّه را قبول نداريم و يا لا اقل براي ما روشن نيست، وبايد اين موضوع روشن شود، واگر دلالت بر مقصود شما نداشته باشد، اصل مشورت وراهنمائي درست است، چون جنگ با گروههايي مانند اهل ردّه بر تمام مسلمانان واجب است… .
_{(الشافي في الامامة ، شريف مرتضي ، ج 3 ص 251*}

لطفا همراهی بفرمایید

.

در سالهای اخیر شبهات بسیاری از سوی دشمنان اسلام واهل بیت علیهم السلام مطرح می شودوباتوجه به اینکه  بسیاری از جوانان  از لحاظ اطلاعات  دینی وتاریخی به خصوص تاریخ اسلام ضعیف اند متاسفانه تحت تاثیر این گونه شبهات قرار گرفته وبدون تحقیق وپژوهش  ممکن است خدای ناکرده  ذهنشان به سمت افکاروشبهات انحرافی سوق پیداکند.

 بااینکه  خوشبختانه به تازگی در فضاهای مجازی  وهمچنین جلسات حضوری راهکارهایی برای جوابیه ورد این شبهات ارائه می شود اما برتک تک  مسلمانان به خصوص پیروان مکتب اهل بیت علیه السلام  لازم وضروری است که دراین زمینه مطالعات وآگاهی بسیاری پیداکنند تابه محض ورود شبهه از سوی  دشمنان حداقل برای خود واطرافیان جواب قانع کننده ،محکمی ،مستندومستدلی  داشته باشند.

 یکی از شبهه های رایج که ازسوی دشمنان اهل بیت علیهم السلام مطرح شده وممکن است باعث فساد ذهنی  افراد به ویژه جوانان شود این است که :

اگر ابوبكر و عمر، غاصب خلافت بودند ، چرا امام علي (ع) با خلفا همكاري مي كرد؟

طرح شبهه

عبد الرحمن سليمي مي نويسد :
اگر حضرت علي نسبت به حضرت عمر سوء نيتي مي داشت يا قلباً از او ناراضي بود و او را غاصب حق خود مي دانست ، همواره منتظر فرصتي براي اعاده حق خود مي شد و براي غاصب حق خود از اين فرصت طلايي استفاده مي كرد آنجا كه حضرت عمر از سيدنا علي مشاوره اي در مورد رفتن خود براي جنگ با ايرانيان خواست او را راهنمائي مي كرد كه شخصاً به ميدان نبرد برود و در آنجا كشته شود و زمينه براي خلافت وي فراهم آيد ؛ اما مي بينيم كه چگونه با دل سوزي و صميميت فوق العاده در راستاي خيرخواهي عمر و ساير مسلمين مي كوشد. همانا مشورت او از عمق جان برخاسته و حقا كه چنين پيشنهادي جز از قلب پاك و بي غرض و از مردي بلند همّت و آينده نگر صادر نمي شود. حقا كه علي چنين بود و اين عمل از آزاده اي چون او شگفت آور نيست . خداوند او را از سوي اسلام و مسلمين شايسته ترين پاداشها را كه به دوستان مخلص خود مي دهد عنايت فرمايد.
اگر سيدنا علي مخالف حكومت خلفا مي بود وزير و همكار آنها نمي گرديد. در كتاب تاريخ ابن اثير ج 3، ص 55، نقل شده كه حضرت علي بهترين مشاور و خيرخواه سيدنا عمر و قاضي توانا و حكيمي براي مسائل پيچيده بود.
حتي از سيدنا عمر نقل شده كه گفت: «لولا علي لهلك عمر» اگر علي نبود، عمر به هلاكت مي رسيد.
_{(خلافت و انتخاب ، عبدالرحمن سليمي ، ذيل پاسخ چهارم و پانزدهم از بحث واقعه ي غدير خم .)}

.

.

.

ادامه مطلب در پست بعد، از همراهی شما متشکرم

آيا در شهادت حضرت علي (ع) فرزندانش لباس سياه پوشيده اند؟

توضيح سؤال:
بعد از اين كه امير مؤمنان عليه السلام به شهادت رسيدند،‌ آيا اهل بيت آن حضرت در مصيبت از دست دادن ايشان لباس سياه پوشيده اند و برايش عزاداري كرده اند؟ آیا سندی وجود دارد؟

پاسخ:

سياه پوشي امام حسن (ع) در شهادت اميرمؤمنان (ع) (سند معتبر)
طبق روايت معتبر در كتب اهل سنت، در فرداي خاك سپاري امير مؤمنان عليه السلام، فرزند بزرگ آن حضرت، يعني امام حسن عليه السلام در ميان مردم و جمعيت عزادار و سوگوار كوفه حاضر شد و خطبه ايراد كردند . ايراد سخن آن حضرت در حالتي بوده است كه ايشان با لباس مشكي و عمامه سياه در ميان مردم ظاهر شد و از فضائل بي‌نظير آن حضرت سخن به ميان آورد.
اين روايت در كتاب «فضائل الصحابه» با سند معتبر اين‌گونه نقل شده است:
حدثنا عبد الله قال حدثني أبي نا وَكِيعٌ، عَنْ شَرِيكٍ، عَنْ عَاصِمٍ، عَنْ أَبِي رَزِينٍ، قَالَ: خَطَبَنَا الْحَسَنُ بْنُ عَلِيٍّ بَعْدَ وَفَاةِ عَلِيٍّ وَعَلَيْهِ عِمَامَةٌ سَوْدَاءُ، فَقَالَ: لَقَدْ فَارَقَكُمْ رَجُلٌ لَمْ يَسْبِقْهُ الأَوَّلُونَ بِعِلْمٍ، وَلا يُدْرِكُهُ الآخَرُونَ.
ابي زرين مي گويد: بعد از در گذشت علي [عليه السلام] ، (پسرش) حسن [عليه السلام] در حالي كه عمامه سياه برسر داشت براي ما خطبه خواند. و فرمود: مردي از ميان شما رفت كه از نظر مقام علمي كسي [جز رسول خدا] بر او پيشي نگرفت و بعد از او نيز همانند او نخواهد بود.
الشيباني، ابوعبد الله أحمد بن حنبل،  فضائل الصحابة، ج 2، ص600
ذهبي همين روايت را (بدون اشاره به ماجراي شهادت اميرمومنان) در دو جاي كتابش از ابي رزين نقل مي كند، كه طبق اين گزارش، امام حسن عليه السلام لباس سياه برتن، و عمامه سياه بر سر داشتند:
شريك عن عاصم عن أبي رزين قال خطبنا الحسن بن علي وعليه ثياب سود وعمامة سوداء.
از ابي رزين روايت شده است كه حسن بن علي براي ما سخنراني كرد ، در حاليكه لباس سياه و عمامه سياه برتن داشت .
الذهبي الشافعي، شمس الدين ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان، سير أعلام النبلاء، ج 3، ص267 و ص272
اين روايت، علاوه بر اين كه ساهپوشي امام حسن عليه السلام را در سوگ حيدر كرار بيان مي‌كند، از عمق مصيبت و عزادار بودن آن حضرت و بقيه اهل بيت عليهم السلام نيز حكايت دارد؛ چرا كه لباس سياه در بر كردن با عزادار بودن مي‌سازد.
اگر كسي توهم را نمايد كه عمامه سياه بستن ، سيره و عادت هميشگي صحابه بوده است، پس عمامه سياه امام حسن عليه السلام نشانه عزاداري نيست.
پاسخ اين گمان را خود همين روايت داده است؛ زيرا طبق اين روايت، ايشان علاوه بر عمامه سياه، لباس مشكي هم بر تن كرده بودند،‌ آيا مي‌توان گفت كه صحابه هميشه لباس مشكي هم مي‌پوشيدند؟

نتيجه:
عزاداري و سياهپوشي در عزا و مصيبت امير مؤمنان عليه السلام بر خلاف گمان دشمنانش امر جايز است و بدعت نيست. شيعيان با اقتدا به اهل بيت آن حضرت و امام حسن عليه السلام كه بعد از پدرش امير مؤمنان عليه السلام مقام امامت را داشتند، عزاداري مي‌كنند و لباس سياه بر تن مي‌كنند.

_{گروه پاسخ به شبهات
موسسه تحقيقاتي حضرت ولي عصر (عجل الله تعالي فرجه الشريف)}

شهيد مطهری رحمه الله به نكته ای اساسی در اموال خديجه و شمشير علی اشاره دارد كه آگاهی از آن جهت روشن شدن ذهن مخاطبان ضروری است. زيرا وقتي گفته مي شود اسلام با مال خديجه و شمشير علي پيش رفت، چنين به نظر مي رسد كه دين اسلام با همان زر و زور پيش رفته است.

شهيد پاسخ مناسبي به اين شبهه مي دهد و مي نويسد:

«اگر ديني با زور پيش برود، آن چه ديني مي تواند باشد؟ آيا قرآن در يك جا دارد كه دين اسلام با زر و زور پيش رفت؟ آيا علي عليه السلام يك جا گفت كه دين اسلام با زر و زور پيش رفت؟ شك[ي وجود] ندارد كه مال خديجه به درد مسلمين خورد اما آيا مال خديجه صرف دعوت اسلام شد؟ يعني خديجه پول زيادي داشت پول خديجه را به كسي دادند و گفتند بيا مسلمان شو؟ آيا يك جا انسان در تاريخ چنين چيزي پيدا مي كند؟ يا نه، در شرايطي كه مسلمين و پيغمبر اكرم در نهايت درجه سختي و تحت فشار بودند، جناب خديجه عليهاالسلام مال و ثروت خودش را در اختيار پيامبر گذاشت، ولي نه براي اين كه پيامبر ـ العياذ بالله ـ به كسي رشوه بدهد و تاريخ نيز هيچ گاه چنين چيزي را نشان نمي دهد… پس اگر مال خديجه نبود، فقر و تنگدستي شايد مسلمين را از پا در مي آورد، مال خديجه خدمت كرد، اما نه خدمت رشوه دادن… بلكه خدمت به اين معني كه مسلمانان گرسنه را نجات داد. شمشير علي بدون شك به اسلام خدمت كرد…. در شرايطي كه شمشير دشمن آمده بود، ريشه اسلام را بكند.»

موسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصرعج به نقل ازسيری در سيره نبوی، ص 248 ـ 245

ابن تيميه در كتاب منهاج السنة مى‌نويسد:

على مع الحق والحق معه يدور حيث دار ولن يفترقا حتى يردا على الحوض من أعظم الكلام كذبا وجهلا؛ فإن هذا الحديث لم يروه أحد عن النبي صلى الله عليه وسلم لا بإسناد صحيح ولا ضعيف
حديث «على با حق است و حق با او است از بزرگترين دروغ‌ها و نادانى است؛ زيرا اين حديث را هيچ كس از رسول خدا (ص) نقل نكرد است،‌ نه با سند صحيح و نه با سند ضعيف؛ پس چگونه شيعيان ادعا مى‌كنند كه همگى اين روايت را نقل كرده‌اند. (منهاج السنة ج4، ص238.)

احاديث حق با علی است و علی با حق است در روایات اهل سنت

حديث اول: « اَلْحَقُّ مَعَ ذَا »
ابويعلى موصلى متوفاي 307 در مسند خودش، نوشته‌اند:
از ابو سعيد نقل شده است كه كنار خانه رسول خدا (ص) در جمعي عده اي از مهاجرين و انصار حضرت سخن مي گفت كه على بن أبى طالب از آن جا گذشت، پس رسول خدا (ص) فرمود : : «اَلْحَقُّ مَعَ ذَا، اَلْحَقُّ مَعَ ذَا»؛ حق با او است، حق با او است.(مسند أبي يعلي، ج2، ص318، ح1052.)
و ابن حجر متوفای 852هـ و ديگران نيز اين روايت را نقل كرده اند .(المطالب العالية ج16، ص147، ح3945.)

بررسي سند روايت:

هيثمي، متوفای 807 هـ گفته است : رَوَاهُ أَبُو يَعْلَى وَرِجَالُهُ ثِقَاتٌ.
… اين روايت را ابويعلى نقل كرده و راويان آن ثقه هستند.(مجمع الزوائد ج7، ص235.)

حديث دوم: «أَنْتَ مَعَ الْحَقِّ وَالْحَقُّ مَعَكَ»
ابن عساكر متوفای 571 از سَعْد بن ابي وقاص نقل مي كند كه گفت از پبامبر اكرم (ص) شنيدم كه به علي (ع) فرمود: «أَنْتَ مَعَ الْحَقِّ وَالْحَقُّ مَعَكَ حَيْثُ مَا دَارَ» «تو با حق هستى و حق با تو است؛ هر كجا كه باشي».(تاريخ مدينة دمشق ج20، ص361،)
معاويه بعد از شنيدن اين حديث از سعد بن وقاص، گفت: «لَوْ سَمِعْتُ هَذَا مِنْ رَسُولِ اللَّهِ (ص) لَكُنْتُ خَادِمًا لِعَلِيٍّ حَتَّى أَمُوتَ» اگر من اين را از رسول خدا صلي الله عليه وآله شنيده بودم، تا زمان مرگ خادم على (عليه السلام) مى‌شدم.

بررسي سند روايت:
تمام راويان حديث مورد وثوق هستند 

حديث سوم: «عَلِيٌّ مَعَ الْحَقِّ وَالْحَقُّ مَعَ عَلِيٍّ»

ابن عساكر متوفای 571 از ام سلمه نقل مي كند كه مي گفت از رسول خدا (ص) شنيدم كه فرمود:
«عَلِيٌّ مَعَ الْحَقِّ وَالْحَقُّ مَعَ عَلِيٍّ وَلَنْ يَتَفَرَّقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْضَ يَوْمَ الْقِيَامَةِ»
علي با حق و حق با علي است و هرگز از يكديگر جدا نمي شوند تا در كنار حوض كوثر بر من وارد خواهند شد.

روايت چهارم: « اَللَّهُمَّ أَدِرِ الْحَقَّ مَعَهُ»
حاكم نيشابورى از حضرت علي (ع) نقل مي كند كه پيامبر اكرم (ص) فرمود:
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ: رَحِمَ اللَّهُ عَلِيًّا اَللَّهُمَّ أَدِرِ الْحَقَّ مَعَهُ حَيْثُ دَارَ .
از على عليه السلام نقل شده است كه رسول خدا صلى الله عليه وآله فرمود: خداوند على را رحمت كند، خدايا! حق را بر مدار على بچرخان، هر طرف كه او برود.
و سپس در تصحيح حديث مى‌گويد:
هَذَا حَدِيثٌ صَحِيحٌ عَلَى شَرْطِ مُسْلِمٍ، وَلَمْ يُخَرِّجَاهُ
سند اين روايت بنابر شرايطى كه مسلم قبول دارد صحيح است؛ ولى او و بخارى نقل نكرده‌اند.(المستدرك ج3، ص134)
فخر الدين رازى، مفسر شهير اهل سنت مي گويد:

«وَمَنِ اقْتَدَى فِي دِينِهِ بِعَلِيِ بْنِ أَبِي طَالِبٍ فَقَدِ اهْتَدَى»
هركس در دينش به على بن أبى طالب عليه السلام اقتدا كند، به راستى كه هدايت شده است.
دليل بر اين مطلب اين سخن رسول خدا صلى الله عليه وآله است كه فرمود:
«اللَّهُمَّ أَدِرِ الْحَقَّ مَعَ عَلِيٍّ حَيْثُ دَارَ ».
خدايا حق را بر مدار على بگردان، هر جا كه او باشد.
(التفسير الكبير ج1، ص168، نشر: دار الكتب العلمية - بيروت.)

روايت پنجم: عَلِيٌّ على الْحَقِّ مَنِ اتَّبَعَهُ اتَّبَعَ الْحَقَّ
طبراني به سند خودش از ام سلمه همسر پيامبر اكرم (ص) نقل مي كند كه گفتند:
كان عَلِيٌّ على الْحَقِّ مَنِ اتَّبَعَهُ اتَّبَعَ الْحَقَّ وَمَنْ تَرَكَهُ تَرَكَ الْحَقَّ عَهْدًا مَعْهُودًا قبل يَوْمِهِ هذا.
علي بر حق بوده و هر كس از او تبعيت كند از حق تبعيت كرده و هر كس او را رها كند،‌ حق را رها كرده و اين عهد و تقدير ثابت خداوندي است
(المعجم الكبير ، ج 23 ص 330 ح 758)

در روايت ديگر ام سلمه گفت:
: والله إنَّ عَلِيّاَ عَلَى الْحَقِّ قَبْلَ الْيَوْمِ وَبَعْدَ الْيَوْمِ ، عَهْداً مَعْهُوداً وَقَضَاءً مَقْضِيّاً.
به خدا سوگند علي (ع) در گذشته و آينده برحق بوده و اين عهد و تقدير ثابت الهي است.
(تاريخ دمشق ، ج 42 ص 449 .)

روايت ششم: « عَلِيٌّ مَعَ الْقُرْآنِ، وَالْقُرْآنُ مَعَ عَلِيٍّ»

حاكم نيشابورى از ام سلمه نقل مي كند كه گفت: از رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله شنيدم كه فرمود:
عَلِيٌّ مَعَ الْقُرْآنِ، وَالْقُرْآنُ مَعَ عَلِيٍّ لَنْ يَتَفَرَّقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْضَ “. هَذَا حَدِيثٌ صَحِيحُ الإِسْنَادِ.
على همراه قرآن است و قرآن نيز همراه با على عليه السّلام است. هيچگاه على عليه السّلام از قرآن و قرآن از على عليه السّلام، جدا نمى‌شوند تا اين كه كنار حوض كوثر بر من وارد شوند. (المستدرك على الصحيحين ج 3 ص 134)

موسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر(عج)

 وهابیون به حدیث ضعیف السندی از پیامبر اسلام(ص) استناد کرده که پیامبر(ص) کسانی که به زیارت قبور می‌روند را لعنت کرده است! ومی گویند:مردها هم نباید به زیارت قبور بروند چه برسد به زنها!!

این درحالی است که چهار مذهب اصلی اهل سنت به اين روايت عمل نکرده، طبق آن فتوا نداده‏، از آن اعراض کرده‏ اند که اين امر نشان می‏دهد روايت از جهت سند و دلالت، اشکال داشته است.

همچنین «صحيح بخاری» و «صحيح مسلم» که به گفته اهل سنت صحيح ‏ترين کتاب‌ها، بعد از قرآن است، اين روايت را نقل نکرده‌اند.به عکس روایتی را نقرکرده اند که خلاف این را اثبات می کندونه تنها برای مردان بلکه برای زنان هم جایزاست که به زیارت قبور بروند.

در صحيح بخاری و صحيح مسلم رواياتی وجود دارد دالّ بر اين‌که در زمان رسول خدا(ص) زن‌ها به زيارت اهل قبور می‏رفته‏ اند؛ از جمله، روايتي است که از عايشه که از پیامبر(ص) پرسيد: چگونه اهل بقيع را زيارت کنم؟ حضرت فرمود: بگو: «السلام علي أهل الديار من المؤمنين و المسلمين و يرحم اللَّه المستقدمين منّا و المستأخرين و انّا ان شاء اللَّه بکم لاحقون.»‌ در اين روايت، نه تنها حضرت، عائشه را از زيارت منع نکرد، بلکه چگونگی زيارت اهل قبور را به او ياد داد. اگر حرام بود، در جواب عایشه می‌فرمود: زيارت اهل قبور برای شما حرام است.

 برداشتی از مطالب موجود درموسسه تحقیقاتی حضرت ولی عصر(عج)