امام، دل به فردايي سپرده است که موعودش عليه ‏السلام ، حقيقت دين را فرياد زند.

مي‏ رود و دنيا را با همه فرازها و نشيب‏هايش، با همه پستي‏ها و بلندي‏هايش به او مي‏سپارد.  

دردهاي نهفته ‏اي را که جز در و ديوارهاي اتاق کوچکش در سامرا، احدي تاب گفتنش را نداشت.

اسارت و سکوت حسني عليه‏ السلام باز هم در قصه حماسي او رقم خورده است.

باشد تا خروش و فرياد حسيني‏ اش، نصيب فرزندش مهدي(عج) شود.

ان شــــــــــــــــــــــاء الله