چند روز قبل توی یک جمع خانوادگی صحبت از انتخابات وتبلیغات نماینده ها شد، ازیکی از نزدیکانم سوال کردم: شما به کی رأی می دید؟ گفت : چند روزه دارم فکر می کنم که به کی رأی بدم ولی حالا به این نتیجه رسیدم که اصلا نرم رأی بدم بهتره، چون هیچ کدوم از نماینده ها وخبرگان را کاملا نمی شناسم وقتی شناختی ندارم چطوری برم انتخاب کنم؟

یادم به فرمایش رهبر معظّم (مدظله العالی)اومد که فرموده بودند:

   بعضى‌ها هستند كه خيلى وسوسه مى‌كنند - آيا اين، آيا آن؟ آيا اين، آيا آن؟ - آخرش هم يا مجبور مى‌شوند به طاق جفت و استخاره متوسل شوند و يا اصلاً از خير رأى دادن مى گذرند. نه، انسان فكر مى‌كند؛ به كسى مى‌رسد و مى‌گويد: خدايا! نتيجه‌ى تحقيقات من اين است. من طبق حجت درونى خودم - كه عقل و تفكر است- و بر اساس مشورتى كه با ديگران داشته‌ام، رأى مى‌دهم. خداى متعال قبول مى‌كند؛ ولو اين تشخيص، درست نباشد. بنابراين نبايد وسوسه كرد. معيارها، معيارهاى روشنى است. جوسازى و تبليغات دروغين و براق و رنگين نبايد انسان را از شناخت حقيقت دور بدارد.(بيانات در ديدار دانشجويان بسيجى05/03/1384)  

 بهشون گفتم راههای زیادی برای شناخت کاندیدای اصلح هست . یکیش همین فرمایش آقا یعنی رجوع به حجت درونی. در کلام رهبر عزیز چند نکته هست:

1- تحقیق کردن(در مورد شخصیت های کاندیداها، دیدگاه وتفکراتشان، گفته هایشان و…، ملاک ومعیاریک کاندیدای اصلح و…)

2-مشورت کردن( با اهلش، افراد خبره وآگاه نه هر کسی که راه خودش را هم نمی داند)

3-تفکروتعقل

4- به خدا توکل کردن

5- به نتیجه رسیدن 

و اونقدر باهم  گفتگو کردیم تا بالاخره ایشون به نتیجۀ خوبی رسیدند.

منبع کلام رهبر:مرکز پژوهش وسنجش افکار سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایرانhttp://www.iribresearch.ir