در مكتب دين، انسان در برابر تمام لحظات زندگی مسؤول است و از اولين پرسش‏ های بعد از مرگ اين است كه جوانی و عمرت را در چه راهی صرف كردی. اگر كسی كاهلی كرد يا كار سودمندی برای جاه‏ طلبی و مقام‏ خواهی انجام داد، نه به قصد تقرب به خدا، چنين انسانی مسؤول خواهد بود و كيفر خاص خويش را می‏ يابد.

بالعکس اگردر مسیر درست گام بردارد چون حمران‏ بن اعين خواهد شد که امام ششم (سلام‏ الله عليه) در مورد وی فرمود: من و پدرم شفيع خوبی برای حمران‏ بن اعين هستيم؛ زيرا دست او را می‏ گيريم، رها نمی‏ كنيم تا با ما وارد بهشت شود.
حمران‏ بن اعين جوانی عادی بود كه از علما شد و به اين مقام رسيد. اين طور نيست كه انسان بگويد: رسيدن به مقام اوليا دشوار است. روز قيامت معلوم می‏ شود كه راه باز بود و نرفتيم.
کتاب حكمت عبادات و انتظاربشرازدين،حضرت آيت الله العظمی جوادی آملی.